Nora Roberts 01 Pień gór

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie wiem jak ty, ale ja po trzech godzinachw siodle porządnie zgłodniałem.- Trzy godziny? - Zaskoczona, zsunęła kapelusz naczoło.- Czy naprawdę upłynęło już tyle czasu?- Rozumiem przez to, że moje towarzystwo było natyle miłe, że czas się dla ciebie zatrzymał.- No cóż, nie chciałabym sprawić ci przykrości, alecała zasługa leży po stronie pięknej okolicy.- Niech i tak będzie.- Poprawił kapelusz na jej gło�wie i ruszył kłusem.Patrzyła za nim ni to z rozdrażnieniem, ni z zazdro�ścią, gdy z niezwykłą pewnością siebie prowadził ko�nia.Sprawiali wrażenie, jakby stanowili jedność.Wes�tchnęła wzburzona, po czym ruszyła, by go dogonić.Jake skręcił w kierunku budynków stojących na tyłachrancza.Na spotkanie wybiegł im wielki, poszczekującygardłowo bernardyn.Zatrzymali się przed stajniami.Jakezsunął się z końskiego grzbietu i przywitał z psem.- Wolfgang nie jest grozny - oświadczył Samancie,kiedy pies przestał lizać go po twarzy.- To jeszczeszczeniak.- Szczeniak - powtórzyła.- Nie ma siedemdziesię-ciokilogramowych szczeniaków - dodała, zeskakującz konia po chwili wahania.Jake złapał ją, zanim wylądowała na ziemi, i przezmoment przytrzymał, jak gdyby nic nie ważyła, a potemobrócił ją i przycisnął do swojego mocnego ciała.Prze�chyliła głowę, co miało oznaczać, że jego pomoc jestzbędna.Jednak zanim zdążyła coś powiedzieć, przy�lgnął wargami do jej ust.48 NORA ROBERTSSamancie zawirowało w głowie od jego dotyku i za�pachu.Kolana ugięły się pod nią i poczuła, jak krewszybciej płynie przez jej ciało.Chwyciła się jego kurtki,żeby nie upaść.Pocałunek trwał zapewne kilka sekund,ale miała wrażenie, że upłynęła wieczność, nim oderwałod niej swoje gorące wargi.Nieprzyjemne uczucie utraty kontroli nad sytuacjąprzeraziło ją.Zesztywniała i próbowała uwolnić sięz jego uścisku.Puścił ją od razu, przyglądając się jejz satysfakcją.Drgający na jego wargach uśmieszeksprawił, że strach Samanty przerodził się we wściekłość.- Jak śmiesz?- Tylko sprawdzałem, proszę pani.- Sprawiał wra�żenie zadowolonego z siebie.- Sprawdzałeś? - powtórzyła, poprawiając włosy.-Co sprawdzałeś?- Zawsze marzyłem o tym, by pocałować nauczy�cielkę - uśmiechnął się szeroko.- Myślę, że w tej ma�terii masz pewne braki w wykształceniu.- Ja ci dam braki, ty zarozumiały, pyszałkowaty.-jej umysł gorączkowo szukał wystarczająco uwłacza�jącego określenia - człowieku.Gdyby nie to, że traktujęten pocałunek tak, jak gdyby go nie było, to leżałbyśteraz na plecach z rozbitym nosem.Przyglądał się jej uważnie, gdy tak trzęsła się cała zezłości i urażonej dumy.- Wiesz, Sam, jestem niemal pewien, że mogłabyśto naprawdę zrobić.- Potarł brodę w zamyśleniu.- A pewnie że tak - przytaknęła ze złością.- A na�stępnym razem.- Poczuła gwałtowne szarpnięcie,PIEZC G�R 49spojrzała w dół i zobaczyła bernardyna trzymającegorękaw jej kurtki w budzących respekt szczękach.- Noco ty, nauczyłeś go pożerać oporne niewiasty?- Chce się tylko z tobą przywitać - zaśmiał się Jake,po czym odprowadził konie do stajni.Samanta nigdy nie była bojazliwa, a teraz dodatkowoduma nie pozwoliłaby jej krzyknąć za Jakiem, żebyodwołał psa.Przełknęła ślinę i rozpoczęła negocjacjez psim napastnikiem.- Cześć.Wolfgang, dobrze pamiętam? Mów domnie Sam.Czy nie zechciałbyś puścić tego rękawa?- Ponieważ pies pozostawał niewzruszony jej przemo�wą, spróbowała zmienić taktykę.- W porządku.Wiesz,to w zasadzie dość stara kurtka.A ja bardzo lubię psy.- Na potwierdzenie swych słów pogłaskała jego wielkiłeb.- No, w zasadzie to mam kota - przyznała przepra�szająco - ale nie żywię uprzedzeń rasowych.Pies trwał w niezmienionej pozycji, więc uznała, żezrobi rozsądnie, jeśli da mu czas na przemyślenie jejsłów.Jej roztropność i cierpliwość zostały nagrodzone,kiedy wreszcie zwolnił uścisk i ogromnym jęzorem po�lizał jej rękę.- Widzę, że zostaliście przyjaciółmi.- Jake niespo�dziewanie pojawił się przy niej.- Nie ma w tym twojej zasługi - odparła.- Ten piesmógł mnie tu pożreć żywcem.- Byłabyś zbyt ciężkim kąskiem dla tej poczciwiny.- Ujął jej rękę i poprowadził w stronę domu.Weszli tylnymi drzwiami i przez sień wyłożoną tera�kotą weszli do kuchni.Było to przestronne i jasne po-50 NORA ROBERTSmieszczenie z pomarańczowymi firanami zdobiącymiduże okna.Sympatycznie wyglądająca kobieta, którastała przy zlewie, uśmiechnęła się do Samanty.- Jake, łajdaku.Czemu trzymałeś tę biedną kobietętak długo na tym chłodzie?Jake uśmiechnął się niezmieszany.- Samanto Evans, poznaj proszę Annie Holloway,moją kucharkę, opiekunkę domu i w ogóle najwspanial�szą kobietę.- Nie mydl mi tu oczu, szatanie.- Udała, że nic nierobi sobie z jego słów, ale rumieniec zadowolenia wstą�pił na jej policzki.- Miło cię poznać.- Wyciągnęła rękędo Samanty.- Mnie również, panno Holloway.Mam nadzieję, żenie sprawiam kłopotu.- Kłopotu? - Annie zaśmiała się rubasznie, aż za�trząsł się jej obfity biust.- Czyż ona nie jest słodka?Nie żartuj, proszę.I mów do mnie Annie, jak wszyscy.- W porządku, Annie.- Samanta uśmiechnęła sięciepło.- Do mnie wszyscy mówią Sam.- To ładnie - skomentowała Annie, badawczo przy�glądając się Samancie.- To ładnie.A teraz oboje wy�nocha z mojej kuchni.Zaraz będzie lunch, a na razie narozgrzewkę przyniosę wam gorącą herbatę.To znaczytobie, Sam, bo Jake już nie potrzebuje nic na rozgrzanie.- Annie tu rządzi - wyjaśnił Jake, prowadząc Sa�mantę do pokoju gościnnego.- To widać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Tematy

Index
Warren Adler Wojna państwa Rose 01 Wojna państwa Rose
§ Menzel Iwona W poszukiwaniu zapachu snów 01 W poszukiwaniu zapachu snów
Lachlan M D Synowie boga 01 Synowie boga (2)
Robbins Harold Handlarze snów 01 Handlarze snow
§ Rudnicka Olga (01) Zacisze 13 Zacisze 13
Reynard Sylvain Piekło Gabriela 01 Piekło Gabriela
Kalifornijska noc 01 Kalifornijska noc Adler Elizabeth
Alexandra Bracken Mroczne umysły 01 Mroczne umysły
Meg Cabot Posredniczka 02 Dziewiaty Klucz
dzien%2Bsadu%2Bostatecznego

�

pobieranie / do ÂściÂągnięcia / ebook / pdf / download

Tematy