[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Patronowała jej pani Zofią,z powodu zbyt długiej wargi dolnej zwana przez nas Gębatą . Godziny posiłków były ustalone i skrupulatnie ich prze-strzegano.Tylko we środę dla pięciu z nas czyniono wyjątek.Tego dnia musieliśmy być o 15 w majątku szkolnym Tarp-no, położonym o jakie 7 km od miasta, na zajęciach prak-tycznych i dlatego pozwolono nam jadać obiad o 13,bezpośrednio w kuchni, aby nie drażnić podniebienia innychgłodomorów.Którejś środy pani Gałuszyńska jak zwykleusadowiła nas przy stole kuchennym.Wlała nam do misekgrochówki i powiedziała: Konsumujcie, niebożątka, niech wam to idzie na zdrowie.Nie trzeba nas było zachęcać.Rzuciliśmy się na tę luręjak wilki na jagnię.Nim upłynęło parę minut, miski naszeziały pustką# a nam się zdawało, że nie tknęliśmy jadła.Wtedy pani Gałuszyńska z nabożnym dostojeństwemzdejmowała pokrywę z kotła, w którym dogotowywał się groch,tworząc zawiesistą maz.Staliśmy już przy nim z miskami.Po zdjęciu pokrywy ujrzeliśmy, że na wierzchu tej mazileży coś szczeciniastego.Pani Gałuszyńska spojrzała na to coś i schwyciła się za głowę: O rety! Kićka ugotowała się!Wsadziła rękę do tej mazi i wyciągnęła z niej to coś . Chwała Bogu.To tylko szczotka ryżowa od podłogi.Zgarnęła z niej groch do kotła i chciała ją wrzucić dokotła z pomyjami.Na ten widok Kiełbaska jęknąłrozpaczliwie, a następnie wyrwał jej z ręki tę nieszczęsnąszczotkę i z wniebowziętym wyrazem twarzy wylizał jądokumentnie.Zwietlicy nie mieliśmy.%7łycie kulturalne odbywało sięw umywalni, gdzie po kolacji ustawialiśmy się rzędem iczekaliśmy swojej kolejki, żeby przykucnąć w pewnymdyskretnym miejscu.Dla zabicia czasu wiedliśmy uczonedyskusje na różne tematy.Jeśli udało się nam zdobyćpapierosa, solidarnie wypalaliśmy go systemem sztacha.Ceremonia ta była tak uroczysta, jak wypalenie fajki pokoju uIndian.Rozpoczynał ją Tkaczyk, najstarszy z grona arystokracjiustępowej,, chłop pod trzydziestkę.Ostatnim do sztacha zawsze był Mandolinista , najmniejszy wzrostem, choć wąsmu się już nielichy sypał.Przezwisko to zdobył po trzylet-nim upartym ćwiczeniu na mandolinie jednej melodii: Pada.sobie deszczyk, pada sobie równo. .W dniu, w którym ziemia obiegała po raz dwudziestydrugi krąg słoneczny od chwili mego pojawienia się na niej,a słońce znalazło się na pograniczu między Wagą i Skorpionem,Tadzio Ramsztajn, zwany Koniem Generała i słynący jakonajwiększy blagier w internacie, powiedział nam,że do Grudziądza zjechał światowej sławy mag i czarodziej,profesor wiedzy tajemnej, pan Aączyński.Jego pierwszywystęp w kinie Orzeł odbył się właśnie tego dnia.A on,Tadzio, dzięki Zalasowi, który mu zafundował bilet do kina,miał zaszczyt być świadkiem sukcesów maga, a nawetrozmawiał z nim.Film był do kitu, ale pokaz maga przechodziłludzkie pojęcie. A cóż on takiego pokazywał? Język? Te, Kuczko, zamknij japę Tadzio na to i słuchaj,co mądrzy mówią.Kuczko, o przezwisku Rezus , bo był zdumiewającodo tej małpy podobny, spojrzał na Tadzia spode łba, aleprzezornie więcej się nie odzywał.A Tadzio ciągnął dalej: Profesor nie jest wysoki.Raczej krótki, ale za to madługą czuprynę i bardzo czarną, szeroką brodę.A oczy?Jak spojrzał na mnie, to po mnie mrowie zaczęło pełzać.To siła wzroku.Stał na scenie przed ekranem i nawoływał,żeby zgłaszali się chętni do uśpienia.Początkowo nikt sięnie zgłaszał, nawet hołota zaczęła gwizdać na mistrza.Jużchciałem iść do niego, ale uprzedziła mnie ta gruba handlarkaryb, co siedzi przy pierwszym straganie na RynkuRybnym. To ta wiedzma, co nam zepsute leszcze sprzedałanie wytrzymał Kuczko, ale Tadzio go natychmiast uciszył. Baba sapiąc wgramoliła się na scenę.Profesor kazał jejusiąść na krześle.Usiadła.Zaczął wpatrywać się jejw oczy, a potem czynić rękami nad jej twarzą jakieś dziwne ruchy.A potem krzyknął: Zpij!? I jak Boga kocham,baba zasnęła.I gdy tak spała, on kazał jej wstać z krzesła.Wstała posłusznie.A on powiedział: Jesteś wielką śpiewaczką.Zaśpiewaj nam swoją najmilszą piosenkę .I onazaśpiewała Tango Milonga .O, bracia.To był śpiew!Lucyna Szczepańska przy niej to wyjec.Gdy skończyła, napolecenie profesora, przyniesiono szczotkę na kiju.Dał jąbabie i powiedział, że to jest jej narzeczony
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexKraszewski Józef Ignacy Jaszka, Orfanem zwanego, żywota i spraw pamiętnik
de Gaulle Charles Pamiętniki wojenne 1940 1941(1)
LP. X XII. Pasek Jan Chryzostom Pamiętniki
Charles De Gaulle Pamiętniki wojenne 1940 41
Smith Lisa Jane Pamiętniki wampirów 2 Walka
Pamiętniki wampirów 04 Mrok
Stanislaw August Poniatowski Pamietnik cz. 2
Cecilia Dart Thornton The Bitterbynde 01 The Ill Made Mute
Gill B.M. Piętno czasu
Byatt Antonia Susan Opętanie