[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oznaczało to, że zgodniez ordynacją do sejmu weszliby ludzie umieszczeni na mandatowych miejscachlist wyborczych.W ten sposób I sekretarz chciał uchronić działaczy partyjnychprzed eliminacją z sejmu.Do sejmu weszli oczywiście kandydaci z miejsc mandatowych.Największąliczbę głosów otrzymał Władysław Gomułka (99,44 % głosów w okręguWarszawa-Praga Południe) i jego najbliżsi współpracownicy.Dzięki temu mógłpo wyborach całkowicie kontrolować nowy sejm.Sprawa stosunków polsko- radzieckich Jedną z zasadniczych kwestii po powrocie do władzy Władysława Gomułki stałasię sprawa unormowania stosunków polsko-radzieckich.Po wizycie w Moskwiew listopadzie 1956 roku, następny raz polska delegacja z I sekretarzem naczele zawitała do ZSRR 24 maja 1957 roku.Negocjacje, które wówczasprowadzono dotyczyły przede wszystkim spraw gospodarczych.Utrzymywanebyły one w pełnej tajemnicy przed opinią publiczną.Polacy domagali sięwypłaty kwot należnych Polsce z tytułu niemieckich reparacji, przyjętych przezZSRR oraz z tytułu radzieckiego tranzytu.Starano się również uzyskać zgodęna zakup licencji na nowoczesny radziecki sprzęt wojskowy.W czasie rozmówpojawiły się propozycje reorganizacji zasad funkcjonowania UkładuWarszawskiego.Chodziło przede wszystkim o zapewnienie Polsce większegowpływu na centralny ośrodek decyzyjny oraz większej autonomii wpodejmowaniu decyzji dotyczących własnej armii.Większość polskich żądańspotkała się ze zdecydowaną odmową ze strony radzieckiej.Chruszczow wraz zpozostałymi członkami radzieckiego Politbiura otwarcie wyrażali swojąnieufność wobec nowego polskiego kierownictwa.Nie wahał się stosowaćwobec Gomułki szantażu, jakim była zapowiedz rewizji polskiej granicyzachodniej.Była to odpowiedz na żądanie Gomułki zwrotu zagrabionych w1945 roku przez ZSRR urządzeń przemysłowych.Chruszczow wypominałoczywiście Gomułce tolerowanie w Polsce nastrojów antyradzieckich, sugerowałnawet, że są one specjalnie podsycane.W listopadzie 1957 roku Gomułka na czele polskiej delegacji wziął udział wobradach 12 partii komunistycznych i robotniczych.Tam znowu naraził sięradzieckim towarzyszom, gdy podczas uchwalania wspólnej deklaracjikońcowej sprzeciwił się sformułowaniu: "ze Związkiem Radzieckim na czele".Motywował to trudną sytuacją w Polsce, gdzie takie sformułowanie może zostaćodczytane przez społeczeństwo jako ingerencja Związku Radzieckiego wwewnętrzne sprawy kraju.Ostatecznie jednak pod naciskiem pozostałychdelegatów zgodził się na umieszczenie w tekście deklaracji spornegofragmentu.Nie wpłynęło także korzystnie na stosunki polsko- radzieckie zbliżenie zJugosławią, izolowaną przez ZSRR i inne kraje socjalistyczne jeszcze bardziejniż Polska.Wizyta jaką Gomułka złożył we wrześniu 1957 roku Josipowi Tito wBelgradzie, w Moskwie odebrana była bardzo nieufnie.Musiały minąć dwa lata, żeby I sekretarz zaskarbił sobie pełne zaufanieradzieckiego Biura Politycznego, mimo iż nie zdecydował się na przyspieszeniekolektywizacji rolnictwa, a w Polsce istniały przez dłuższy czas bardziejliberalne stosunki niż w innych krajach obozu komunistycznego.Uzdrawianie partii- walka z rewizjonizmemBrak zaufania i presja wywierana ze strony Moskwy w początkowym okresierządów Władysława Gomułki, zmusiła I sekretarza do energicznych działań nagruncie własnej partii.Za sprawę priorytetową uznał wyeliminowaniewszystkich nie kontrolowanych przez kierownictwo partii ruchów i tendencji-pozostałości po burzliwym pazdzierniku 1956 roku.Sytuacja w PZPR była wtym okresie dość skomplikowana.Główna przyczyna tkwiła w układzie personalnym ówczesnego Komitetu Centralnego.Był on bowiem podzielony naszczerych zwolenników polityki Gomułki i na tych, którzy atakowali nową liniępartii, jak określił to I sekretarz, ciągnęli partię wstecz.Najbardziej obawiał się Gomułka tych, którzy dążyli do rozszerzeniademokratycznych przemian zapoczątkowanych w pazdzierniku 1956 roku.Nazywał ich rewizjonistami i zwalczał z największą zaciętością.Poświęcił imwiele miejsca w swoim wystąpieniu na IX Plenum KC, które obradowało między15 a 18 maja 1957 roku."Rewizjonizm podważa jedność partii, sieje niewiaręw szeregach partyjnych i w klasie robotniczej w słuszność polityki partii.Rozbraja partię i klasę robotniczą w walce o socjalizm.Rewizjonizm jesthamulcem rozwoju społecznego.W naszych warunkach wzrok i myślrewizjonisty w istocie rzeczy obrócone są wstecz, zmierzają do powrotuminionego pod pozorem, że torują drogę przyszłości" - mówił.Jeszcze dobitniej swoją chęć skończenia z rewizjonizmem w partii podkreśliłpodczas X Plenum (pazdziernik 1957).Stwierdził wówczas, że nie będzieżadnych dalszych "etapów" Pazdziernika, a cały program przemian sprowadzaćsię będzie do linii wytyczonej na VIII Plenum.To "uzdrawianie" partii przybrałowkrótce bardzo realne kształty.X Plenum podjęło decyzję o weryfikacjiszeregów partyjnych, co sprowadziło się do usunięcia z PZPR w ciągu pół roku207 tysięcy jej członków.Polityka wyznaniowa Władysława GomułkiZ chwilą ponownego objęcia przez Władysława Gomułkę przywództwa w partiiw 1956 roku sprawy polityki wyznaniowej znalazły się w centrum jego uwagi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexCooper Dale Moje taœmy, moje życie(1)
Cooper Dale Moje taœmy, moje życie (Autobiografia agenta specjalnego FBI)
Kraszewski Józef Ignacy Sfinks czyli smutne życie biednego malarza
Stephens Susan Harlequin Œwiatowe Życie Ekstra 205 Na francuskim zamku
Browning Amanda Œwiatowe Życie Extra 349 Na południu Francji
Kydryński Lucjan Przejazdem przez życie. Kroniki rodzinne
Watala Elwira & Wiktor Woroszylski Zycie Sergiusza Jesienina
Weiser Beniamin Ryszard Kukliński Życie œciœle tajne
louise l hay mozesz uzdrowic swoje zycie pdf
Industrial Magic Women of the Otherworld Book 4 Kelley Armstrong