[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mienszewicy postrzegali rozwinięte społeczeństwo kapitalistycznejako burżuazyjną dyktaturę tylko w tym sensie, że podstawowy kierunek gospodarki, prawa i politykifaworyzował interesy burżuazji.Chcieli jednak współpracować z liberałami, aby pozbyć się monarchii imperialnej.Uważali również za pożądane wybory powszechne.Pragnęli praw obywatelskich dla wszystkich i odrzucalijakąkolwiek sugestię, że socjalistyczny rząd mógłby tu wprowadzić ograniczenie oparte na kryteriach klasowych.Starali się angażować w legalny ruch robotniczy w Imperium Rosyjskim.Pozostali jednak radykalnymirewolucjonistami.Oczekiwali, że carat zostanie obalony w wyniku demonstracji ulicznych i rozwiązań siłowych,mieli zamiar walczyćo interesy klasy robotniczej.Posługując się językiem marksizmu wspólnym z bolszewikami, planowali całkieminną polityczną przyszłość dla Rosji.Tak zwana partia mienszewików oraz leninowscy bolszewicy byli najlepiej skoordynowanymi frakcjamiSocjaldemokratycznej Partii Robotnków Rosji na terytoriach imperium zamieszkanych przez Rosjan.Tapierwsza miała komitet organizacyjny koordynujący działalność emigrantów i miejscowych bojowników,druga robiła to samo poprzez swój komitet centralny.Istniały też inne frakcje: plechanowcy, likwidatorzyoraz rozmaici bolszewicy odrzucający leninizm.Co więcej, powstały liczne organizacje narodowe.Niektóredziałały w obrębie wyraznych granic terytorialnych na Litwie, w rządzonej przez Rosję części Polski, Armeniii Gruzji, istniał także żydowski Bund oraz Hiimmet gromadzący zwolenników marksizmu pochodzeniaazerskiego.Od czasu do czasu Lenin krytykował wszystkie konkurencyjne frakcje, głosząc, że zdradziły marksizm wkluczowych sprawach.Przedstawiał siebie jako orędownika marksistowskiej ortodoksji.Na swój sposób rzeczywiście nie mógł być wierniejszy doktrynom oraz poczynaniom Marksa i Engelsa.Twórcy marksizmuaprobowali zbrojną rewolucję, dyktaturę oraz terror, przewidywali  dyktaturę proletariatu" oraz mieli na niąnadzieję.Wyśmiewali socjalistów preferujących ostrożność w działaniu.Nigdy nie twierdzili, że wszystkie krajedojdą do własnej wielkiej rewolucji poprzez serię takich samych etapów.Wiele założeń Lenina wyrastało wprostz XIX-wieczne-go marksizmu.Lenin i wszelkiego rodzaju bolszewicy byli zwolennikami uprzemysłowienia iurbanizacji, pragnęli także rozszerzać edukację.Uważali, że kluczem do modernizacji jest organizacja na wielkąskalę.Mieli zamiar wyplenić religię, wiejskie tradycje i starą Rosję.Wierzyli w planowanie gospodarcze orazinżynierię społeczną.Nie byli zainteresowani procedurami konstytucyjnymi ani politycznymi subtelnościami.Dążyli do uformowania monolitycznej  awangardy" rewolucyjnej transformacji7.Lecz zarówno bolszewicy, jak i mienszewicy mieli jedynie sporadyczny wpływ na rosyjski ruch robotniczy.Przebywający na emigracji przywódcy, bez względu na sojusze frakcyjne, mieszkali w tych samycheuropejskich miastach.Wybierali Genewę, Zurych, Paryż lub Londyn.(Nienawiść Lenina do Paryża była czymśniezwykłym, jego uczucia nie poprawiły się, kiedy ktoś ukradł mu spod Bibliotheąue Nationale jego cennybicykl, a kobieta, której zapłacił za pilnowanie go, zbytnio się tym nie przejęła8).Podczaswakacji czasami uprawiali turystykę górską w Szwajcarii.Zdarzało się, że duża grupa wynajmowała dom wjakimś miasteczku na wybrzeżu Bretanii.Innym razem jechali na wyspę Capri w pobliżu południowegowybrzeża włoskiego, gdzie pisarz Maksym Górki prowadził dom otwarty.Bez względu na to, czy mieszkali wmiastach, czy też przebywali na letnich wakacjach, Rosjanie prawie zawsze trzymali się razem.Bloomsbury wLondynie przyciągało najważniejszych rewolucjonistów z Imperium Rosyjskiego.Rue Carouge w Genewie byłamikrokosmosem radykalnej Rosji, z rosyjskimi bibliotekami, sklepami z kefirem, prasą i kawą.Emigranciprzez większą część dnia rozmawiali po rosyjsku.Czytali gazety z Sankt Petersburga.Chociaż śledzili rozwójwypadków politycznych w swoich krajach wygnania, ich centrum zainteresowania pozostawała Rosja9.Działalność tę zaburzała ochrana, której agenci infiltrowali Socjaldemokratyczną Partię RobotnikówRosji w kraju i za granicą.Organizacje z bazą w największych miastach Rosji były regularnie rozbijane, aprzywódców zsyłano na Syberię.Po wypadkach rewolucyjnych w latach 1905-1907 członkostwo w partiispadło ze 150 tysięcy u szczytu powodzenia do kilku tysięcy10.Marksiści zareagowali na te rozczarowania, przejawiając nieprzejednanie, gdy w powietrzu wisiała rozmowana temat kompromisu.%7ładen rewolucjonista z prawdziwego zdarzenia nie zgodziłyby się na pracę dla carskiejbiurokracji ani w wyższych sferach gospodarczych.Wyjątek, Lew Kra-sin, potwierdza tę regułę.Krasin byłbardzo wziętym inżynierem, zarabiał w Rosji i w Niemczech, pracując dla przedsiębiorstwa elektrotechniczne-go Siemens, był jednocześnie ekspertem w dziedzinie finansów oraz broni dla bolszewików i przed I wojnąświatową umożliwiał im napady na banki11.Rewolucjoniści nie byli po prostu wyalienowani z reżimu.Niemieliby z nim do czynienia także w wypadku, gdyby zgodzili się na ustępstwa pod względem swej politycznejintegralności.Mimowolnie stali się niepodatni na jakiekolwiek słuszne zastrzeżenia co do ich fundamentalnychzałożeń dotyczących otaczającego świata.Kłócili się zawzięcie pomiędzy sobą, i to dawało wrażenie światu, żedowodzą nimi wolnomyśliciele intelektualiści.W rzeczywistości jednak przywódcy upajali się pewnymzbiorem pomysłów, który chronili przed najlżejszymi przejawami sceptycyzmu.Bolszewicy byli najmniejelastyczni intelektualnie z nich wszystkich.Myślelii działali na podstawie pewnych sztywnych założeń, zaszczepili się niejako przeciwko opozycyjnym poglądomna temat  rewolucji".Europejscy socjaliści, którzy od połowy XIX wieku odbywali zebrania z rosyjskimi rewolucjonistami, zawszeuważali ich za dziwną grupę.Powieści takie jak Biesy Fiodora Dostojewskiego oraz W oczach Zachodu Josepha Conrada podkreślały zerwanie z ogólnie przyjętymi standardami moralności, cechujące wiele antycarskichorganizacji [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • blondiii.htw.pl
  •