[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Pierwsza część leczenia koncentrowała się na zdolności Alicji do efektywnegoradzenia sobie z nieprzyjemnymi sytuacjami, problemami.W przypadku trudnościfinansowych, poczucia Alicji, że nie wie, na co rozchodzą się pieniądze, terapeutazaproponował sporządzenie miesięcznego budżetu i zapisywanie codziennych wydatków.Alicja uzyskała dzięki temu poczucie kontroli nad finansami i mniej martwiła sięewentualnymi trudnościami.W przypadku nielubianych obowiązków domowych terapeutazachęcił Alicję do rozdzielenia pracy na mniejsze części i wykonywania jej w ciągu całegotygodnia oraz do zaangażowania dzieci do pomocy, gdyż pacjentka próbowała zawszewszystkie domowe prace wykonać sama, podczas weekendu.Terapeuta zalecił także łączeniewykonywania obowiązków z czynnościami, które Alicji sprawiają przyjemność, jak np.słuchanie radia oraz nagradzanie siebie samej za wykonanie prac domowych.Pracaterapeutyczna dotyczyła także trudności rodzicielskich pacjentki.Utrzymywała ona u dziecidyscyplinę posługując się karami, co jednak powodowało u niej poczucie winy.Przejmowałasię także wszystkimi trudnościami, jakie spotykały dzieci, i czuła się odpowiedzialna za ichrozwiązanie.Terapeuta zalecił jej, by zawsze w takiej sytuacji spytała się sama siebie, czy tojest  mój problem, nasz problem, czy ich problem?" Zalecił także dyskutowanie z dziećmi wspokojny i bezpośredni sposób powodów jej rodzicielskich decyzji, określanie konkretnychzachowań, których od nich wymaga oraz nagradzanie za ich przejawianie.Dane z codziennej samoobserwacji wykazały efektywność zabiegów terapeutycznychi poprawę nastroju.Ponadto komputerowa analiza tych danych potwierdziła pierwotnądiagnozę, a zarazem dalszy cel terapii, którym było zwiększenie częstości angażowania się wprzyjemne aktywności, zwłaszcza w życie towarzyskie.Wycofanie się Alicji z tego życiabyło związane zarówno z obciążeniami codziennego dnia, jak i obawami łączącymi się zewentualnymi relacjami z mężczyznami.Tematem rozmów terapeutycznych były zatemróżnice pomiędzy przyjaznią, a związkiem miłosnym, którego Alicja się obawiała.Terapeutapodkreślał także znaczenie utrzymywania znajomości, przyjazni dla możliwości przeżywaniawsparcia i zadowolenia.Pacjentka ćwiczyła także zachowanie asertywne, a zwłaszczamówienie  nie" w odpowiedzi na namowy mężczyzn.Z czasem zaangażowała się wspołeczne życie kościoła, a także nawiązała owocne przyjaznie z dwoma mężczyznami.Wrazze znaczącym zwiększeniem się ilości kontaktów towarzyskich oraz innych przyjemnychzdarzeń również znacznie podniósł się nastrój pacjentki.Dwie ostatnie sesje dotyczyłypodtrzymania pozytywnych zmian oraz wspólnego przeglądu jej podstawowych osiągnięć.Pacjentka zaplanowała też swoje życie towarzyskie na najbliższe dwa miesiące po ukończeniuterapii.Subiektywnie oceniany dobry nastrój Alicji zgodny był także z danymi z obserwacji.W jej codziennym życiu było teraz niewiele negatywnych zdarzeń, natomiast liczba zdarzeńprzyjemnych podwoiła się i ustabilizowała.Dane uzyskane zaraz po okresie leczenia, arównież po upływie jednego miesiąca od ukończenia terapii, wykazywały nie tylkopodtrzymanie osiągnięć, ale też dalszą poprawę.2.2.3.Psychoterapia grupowa   radzenie sobie z depresją"( Coping with Depression"  CWD)a) Organizacja procesu psychoterapeutycznegoProgram CWD (Lewinsohn i in.1985a, 1985b) jest psychoedukacyjnym grupowymleczeniem jednobiegunowych zaburzeń depresyjnych.Składa się z 12 sesji prowadzonychprzez ponad 8 tygodni.Przez 4 początkowe tygodnie sesje prowadzone są dwa razy wtygodniu.Przez następne 4 tygodnie  raz na tydzień.Po zakończeniu leczenia  miesiąc i pół roku pózniej  organizowane są spotkania, których celem jest wzmacnianie ipodtrzymywanie osiągnięć terapii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • blondiii.htw.pl
  •