[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi vere estus mortinta tie, se min ne estus akompaninta la penso pri vi.Jen, kaj kion vi nun opinias pri çi tiu provo de spontanea parolado, via fraûlina moÿ-to? Ho, atendu ankoraû iom, memoru ankaû, ke mia no-mo estas Clarence.Tio min nepre devigis persisti pri vivo.”Fanny rigardis al li mirokule kaj malfermbuÿe.”Sed kial vi faras tion çi?” ÿi diris heziteme, ”kial do.”Heyl ridis per sia stranga, simpativeka rideto.”Se vi devigas min diri ¸in, nu jen.çar mi supozas, ke mi enami¸is en tiun bonkoran fajrosputantinon kun la ru¸a çapo.Jen la kialo.”Fanny sidis antaûenklinita nun.Ÿi estis preminta siajn manojn sur la apogiloj de la se¸o, ÿia viza¸o jen esprimis¸ojon, jen kompaton, jen simpation.Subite tamen ¸i ÿan¸i¸is tute, ÿi malmildi¸is.Ÿi rigardis siajn manojn kaj pugnigis ilin, tiam ÿi diris al li: ”En tiu kazo, vi povos for-197FANNYeLIBROlasi tiun streçan vivon kun trankvila konscienco.Vi ne plu bezonos grimpi sur montpintojn, nek batali kontraû hipopotamoj.La knabino kun la ru¸a çapo mortis.””Çu ÿi mortis?””Ÿi mortis antaû unu jaro.Se tiu, kiu anstataûas ÿin, preterpasus vin nun kaj vidus vin, atakata de kvardek rabistoj, ÿi neniel atentus vin.Ÿi dirus: ”Li mem por si batalu.Tio ne estas mia afero.Mi mem sufiçe devas batali.””Sed.Fanjo.tio ne estas sincere dirita, çu ne?Kial ÿi fari¸is tia?””Çar ÿi komprenis, ke batalo por aliaj ne efikas profi-tige.Ÿi eksciis, ke iu alia faris tion sian tutan vivon kaj ÿi mortis pro tio.””Çu via patrino?””Jes.”Estis momento da silento, tiam li diris: ”Fanjo, çu ni iros morgaû amuzi nin ekstere, ludi la tutan tagon, çu vi volas?”Pretervole Fanny rigardis çirkaû sin en la çambro: paperoj, katalogoj, paperligiloj, skribtablo, se¸o, skribmaÿino.”Mi timas, ke mi plu ne scias ludi.””Mi instruos vin.Vi aspektas, kvazaû tio faros al vi multe da bono.”198FANNYeLIBRO”Mia aspekto ÿajne ne estas alloga.Vi estas la dua viro, kiu diras tion al mi!”Heyl klinis sin antaûen.”Çu vere? Kiu estas tiu alia?””Fenger, la ¸enerala direktoro.””Ho, certe iu afabla, patra maljunulo, mi supozas.Ne?Nu, çiuokaze, kion ajn li celis per tio, ni morgaû iros al la dunoj, al Indiana, pasigos tie la tutan tagon.””La dunoj, al Indiana?””Nenio estas tiel bela, kiel tiuj dunoj.Laûvorte.En septembro la kombinaîo de flava sablo, blua lago kaj la malhela fono de la arbaro, estas.ne, vi vidu ¸in mem.Estas vagonarekskurso de iom pli ol unu horo.Mi forviÿos tiun lacan trajton de via viza¸o, Fanjo.”Li ekstaris.”Morgaû je la oka proksimume mi prenos vin el la domo, tio estas sufiçe frue en dimanço, sed tio sendube valoros la penon.””Jes, sed mi neeble povos iri kaj mi kredas, ke mi fakte ne volas, krom tio.””Mi promesas, ke mi ne prelegos pri la naturo, se tio estas ekscitaîo al vi,” li prenis ÿian manon adiaûante,”kunportu kvanton da sandviçoj, çu vi volas, prefere su-fiçe multe.Mi zorgos pri aliaj aîoj en mia dorsosako.Surmetu almenaû ion, kio povos malpuri¸i.Vi certe posedas ankoraû ru¸an bireton, çu?”199FANNYeLIBRO”Çielo, ne!””Estas nur por helpi min resti humila.Çu vi komprenas?”Li jam estis apud la pordo kaj ÿia mano kuÿis en lia.”Je la oka! Kiel vi povas elteni çi tie, Fanjo, nu, tion mi ekscios ja morgaû, adiaû!”Fanny reiris al sia skribtablo kun la paperoj.La çambro al ÿi ÿajnis esti nun tre premaera, ÿiaj paperoj, leteroj estis sekaj objektoj, malgravaîoj.En la apuda kontoro, apartigita de ÿia per duone vitra duone ligna vando, ÿi vidis la kalvan verton de Slosson, li fermis sian skribtablan klapon, malmodernan ruli¸fermilon.Li estis forironta.Ÿi rigardis tra la fenestro.Ella Monahan jam kun çapelo kaj mantelo, preterpasis, revenis kaj metis la kapon tra la pordofendo.”Savu vin for,” ÿi diris, ”estas sabato posttagmeze.Vi faros sufiçe da kromlaboro, kiam la kristnaska atako komenci¸os.Rapide, knabino kaj finu do iam por hodiaû!”Fanny kolektis la paperojn, Ieterojn, listojn, îetis la amason en tirkeston, ÿlosis ¸in, ekstaris, repuÿis la se¸on kaj foriris.200FANNYeLIBROÇAPITRO XI.Antaû ol Fanny kuÿi¸is tiun vesperon, ÿi asertis al si, ke ÿi deziras morgaû pluvegon de la sepa ¸is tagmezo.Sed kiam Princess vekis ÿin je duono post la sepa, kiel ÿi ordonpetis per krajone skribita letereto sur la kuireja tablo, ÿi, turninte sin al la fenestro, ¸ojegis, ke la suno brilegas.Princess, tiu nomo estis la sola re¸a en la virino, kiu havis biskvitkoloran viza¸on kaj nigran, mal-gravan edzon, kies kutimoj devigis Princesson eniri la kvarçambran lo¸ejon de Fanny je la sepa matene kaj ne forlasi ¸in antaû la oka vespere.Ÿi havis nekredeble dolçan kaj melodian voçon kaj ÿi estis majstrino pri kuirarto.Ÿi zorgis pri Fanny koncerne vestflikadon, kaj çiel; ÿi nur ne akordis kun Fanny pri la elekto de bluzoj (ÿi post Fanny fari¸is posedantino), çar ÿia gusto estis malsama, ÿi pli inklinis al la pli severfasona kaj eç tre deca modelo.”Bonmatenon, fraûlino Fanny.Viro atendas vin, tie.””Kio atendas min?” diris Fanny, retenante oscedon.”Unu viro, sinjoro.diras, ke vi iros pikniki kun li.Li estas en la bela çambro, rigardas la desegnopaperojn.201FANNYeLIBROÇu mi rostu kokidaîon por vi, por kunporti, sandviçoj ja ne sufiços, estas ne taûgaj por dimanço, çu?”Fanny forpuÿis la kovrilojn, per unu salto ellitigis kaj diris: ”Vi ja ne volas diri, ke li sidas jam tie?”El la lo¸oçambro sonis: ”Mi kredas, ke estos dece, se mi diras al vi, ke mi povas aûdi çion diratan.He, Fanjo, tiuj desegnaîoj viaj estas.tondre, mi vere ne sciis, ke vi okupas vin per tio çi.Çi tiu kun la ’knabina viza¸o en homamaso’.”Kion vi, çielo mia, faras jam çi tie je duono post la sepa kaj.mi al neniu iam montris tiujn desegnaîojn.Vi ja diris: je duono post la oka?””Mi timis, ke vi estus ÿan¸inta vian intencon por hodiaû kaj nun jam estas dudek kvin minutoj antaû la oka.Bonvolu diri al tiu sinjorino, ke estas mirakla ideo, mi celas, pri la kokidaîo.Ÿi nur komencu tuj.”Rapidigata de intermitaj instigoj el la lo¸oçambro tra la fermita pordo, Fanny sin trovis baninta, vestita kaj preta por matenman¸o je dek minutoj post la oka.Kiam ÿi malfermis la pordon de la çambro, Clarence staris en la mezo kun kelkaj skizoj en la mano, atendante ÿin.”Fraûlino, mi vere miras, tio estas belega, senflate granda laboro, ¸i entuziasmigas.Jen tiu maljunulo kun sia barbo, vendanta fiÿon, aspektas kiel unu el la disçiploj mem kaj jen çi tiu.tondre, kial vi agaças en poÿtek-202FANNYeLIBROspeda çiovendejo aû kio ajn ¸i estas, se vi povas desegni tiel.Nu, klarigu.””Bonan matenon,” diris Fanny kviete, ”mi rakontos al vi nenion, antaû ol mi estos preta per mia matenman¸o.Nun mi interesi¸as nur pri varmega kafo.Çu vi ankaû matenman¸os? Eble vi jam faris, sed ne malutilos al vi, matenman¸i dufoje, çu? Vi ja levi¸is sendube je la tria aû proksimume tiam.”Ÿi iris al la intima kuirejeto: ”Restu tie, çe la kokidaîo, Princess, mi mem povos servi nin bone.”Princess estis iu, kiu povis rosti kokidaîon, envolvi ¸in per freÿaj salataîoj, pretigi sandviçojn, enpaki la tutan man¸aîaron, sukcesante tralukti tiujn mastrumaîojn sen perdi sian bonan humoron kaj sen malpurigi la kuirejon.Dank’al ÿi Fanny kaj Heyl trovi¸is ¸ustatempe en la stacidomo por kapti la vagonaron je 8.53, portontan ilin al la dunoj.Clarence svingîetis sian dorsosakon en la pakaîreton, demetis sian çapon kaj enpoÿigis ¸in.Li grimacis kiel lerneja bubo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexEo Dorosmai, Janos Fabloj kaj aforismoj
Eo Vallienne, Henri Cxu li
Eo Vallienne, Henri Kastelo de Prelongo (2)
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 3
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1
Eo Suttner, Berta von For la batalilojn!
Eo Raabe, Wilhelm La nigra galero
Eo Engholm, Stellan Infanoj enTorento
Eo Goldoni, Carlo Kurioza okazajxo
Eo Prus, Boleslaw La faraono 3