[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.SolecoLa soleca vojo estas tia, kia la soleca homo.Ambaû irasaparte de siaj kunuloj.Çi tiu estas rekompencata dealaûdoj, tiu de pensoj pro sia soleco.283 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROBalanciloKiam ni disvolvas lumon, ni ne forgesu, ke al çiu lumorespondas ie samgranda ombro!Mantelo1 Fakte ni vestas ne nian eksteron, sed nian enon.2 Birdo ornamata de pavoplumoj havas malofte voçonde najtingalo.La sonoLa sonado de malplena barelo estas pli bela, sed tiun dela plena ni pli volonte aûskultas.Vivo-mortoLa premio por la bonaj agoj, por kiuj ni naski¸is, estusla vivo.La puno por la pekoj, kiujn ni faris, la morto.FamoKiam sur la surfaco de la lago la ondoringoj atingas ¸isla bordo kun la sciigo pri la falo de la ÿtono en la lagon,la ÿtono jam delonge sinkis sur la fundon!284 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSortoSortojLa vivo promesas al çiu veluran se¸on, sed al neniu ¸ingarantias.El iu branço de la sama arbo fari¸as bastonode marÿalo, el la alia tiu de almozulo.ValutomondoEstas, kiu pagas por sia vivo per sia morto, kaj estas, kiupagas por sia morto per sia vivo.Çiu laû sia sorto.Menso, koroÎetante siajn menson kaj koron en ambaû telerojn depesilo: çiu estas bonÿanca aû feliça laû tio, kiu pli pezasçe li.Tiu, kies teleron la menso pli premas, eble pli bonesukcesas en la mondo; sed çe kiu la koro pli pezas, estascerte pli feliça!Ni devas prepari ninne nur por nia vivo, sed ankaû por nia sorto.Se ni nepreparis nin sufiçe por nia vivo, maksimume ni ne pro-gresas; se la sorto trovis nin nepreparita: ni falas.En fervojista lingvoLa morto ne estas finstacio, nur komutilo, per kiu niavojo direkti¸as al aliaj reloj, aliaj regionoj.285 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROFriponoj kaj geniulojlevi¸as pli alten kun la tempo.La pli bonÿancajn atendaspli-malpli grandaj tronoj, la malbonÿancajn pli-malpligrandaj pendumiloj!La sukceso1 Se io sukcesas al iu, oni diras pri li: homo pribrilata dela suno.Se al la sama tio sama ne sukcesus, oni dirus:homo blovata de la vento.2 Lerta muso traboras montojn, mallertan mortbatas latenilo de la unua fosilo renversita.Granduloj, malgrandulojPer mu¸ado, tondrado povas vortumi siajn internajnsentojn nur maroj.Riveretoj, akvofluetoj rajtas nur kantikaj plori &SortoLa ordinara arbusto estas tia, kiel la poeto.Kiam ¸i es-tas florplena, estas nature, ke el ¸iaj floroj çiu plukas laû-plaçe.Kiam aûtune ¸i restas nuda, estas nature, ke ne-niu okupi¸as pri ¸i.La tragedio de l homoKiam la dornoj de la rozo maturi¸as, falas ¸iaj floroj.Kiam ni povus defendi niajn son¸ojn: ili pereas!286 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRONiaj tragedioj1 Tiu dueco, kies esenco estas, ke ni konsistas ne nur elkorpo aû ne nur el animo, sed el ambaû.2 Kiam nia koro estas ankoraû sufiçe juna, nia mensoankoraû ne estas sufiçe maljuna.Kaj kiam nia mensojam estus sufiçe maljuna, nia koro ne plu estas sufiçejuna.La pontoLa formiko fidoplene trarampas la herbotrunkojn, kaj sela vojo ne kondukas pluen, ¸i returnas sin, por ree kom-enci sur alia, se necese, sur tria.La homo, se la ponto delia espero ne atingas ¸is la bordo, tragike falas tie.Gravito1 Kiun katenas korpe la malriçeca mizero de lia vivo alla tero, povas esti ajne nobla personeco, la flugo de liaanimo ne tro povas atingi ¸is la nuboj!2 La plumo skribas al tiu, kiu trempas ¸in en inkujon.Nur la krajono skribas sen trempado, eç spite al siamorto ¸is konsumi¸o.(Malfeliça krajono!)La flugilojLa fazano kvankam ¸i havas fortajn flugilojn irasplej ofte perpiede.Kaj nur se oni tro premas ¸in, ¸i ma-287 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROleme levas sin per la flugiloj.Ofte ankaû la homon tru-das lia sorto disvolvi siajn flugilojn.KandelojSensciaj amasoj, vi estas kiel la kandeloj.Dum oni nebruligas vin, vi estas blindaj, kaj dum vi jam vidus: viankaû brulas.Kaj eç tiam vi lumigas al viaj bruligintoj.Tiuj devas zorgi maksimume pri tio, ke ¸ustatempe iliestingu vin, aû novajn ili bruligu anstataû vi kaj perede vi.FortoKomparoLa ornamita bastono troçizita estas, kiel la troprilaboritaverko: bela, sed forton ¸i ne havas!BalanciloSe oni luktas unu kun la alia, neniam la forto, sed çiamla pacienco venkas.La pacienco estas la vira¸o de la for-to!KuntenoLa vento povas renversi arbon, sed ¸iajn foliojn ne po-vas forblovi.288 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa pacienco1 La pacienco estas la plej granda forto.Foje ¸i rigardaspropraokule, kiel hakilo ellaboras ÿtonon el roko, ali-foje ¸i kolektas montojn el disÿutitaj ÿtonoj por pira-mido!2 La homo estas proksimume tiel granda, kiel lia pa-cienco.3 Ni devas toleri ankaû la ombron de tiu arbo, kies fruk-tojn ni plukas.Pri la forto1 Kiu volas esti forta, unue li devas rompi la proprajnostojn!2 Çiu estas tiel forta, kiom li povas dama¸i al aliulo.Kajtiel bona, kiom li povas cedi el tio.3 Se ¸i ÿveli¸as, ankaû la rivereto estas maro; kaj setrankvila, ankaû la maro estas nur akvo.KredoLa palisoSen paliso la grimpofaboj povas fari¸i nur vojerarantoj.Tiel ili sin mem sufokadas per siaj kunkroçi¸intaj grim-potigoj.Ankaû al homtigoj ne sortas alie sen ilia paliso:Dio!289 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROMeditadoNiajn spertojn ni povas kolekti nur por la futuro.Çarkune kun ilia kolekto nia vivo ankaû konsumi¸as, ne po-vas esti alimaniere: devas esti alia mondo en ia formo,en kiu ilia utilo povas montri¸i.Kiel granda estas Dio?Tiel granda, ke la eternluma lucerno de iu angulsanktejode Lia templo estas la Suno.Kaj unu Lia tago estas tiellonga, dum kiom çi tiun lucernon po unufoje necesasreplenigi.AlkemioKiel alte ni taksas juvelojn, noblajn metalojn, eç se pre-nitaj el rubaîo; ni konservas ilin kiel trezoron.Dum se lahomo pretigas por ni ion tute similan, ni sentas tion sen-valora fatraso.Kiel granda instinkta rekono de la gran-deco de la potenca Kreinto estas tio rilate al la for-tostreçoj de la baraktanta homo!Kun çiu spertoni fari¸as pli riçaj, kun çiu sortobato pli bonaj.Ili estasla instrumentoj de Dio, per kiuj li skulptas sian bildonsur ni!290 FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROMondokreoKomence estis: sur eterna firmamento eterna suno, subeterna suno eterna printempo; en eterna printempoeternna lumo; en eterna lumo: eterna floro!Sed ankaû malpermesitaj arboj estis tie starantaj &Kaj kiam la Homo îetis rigardon al la frukto de la mal-permesita arbo, naski¸is la unua nubo; kiam li ankaûekdeziris la frukton de la malpermesita arbo, esti¸is launua nebulo, kaj kiam li ankaû gustumis la frukton dela malpermesita arbo: la unua nokto!Pura akvo, akvaçoLa vera kredo estas rivero, enfluanta en la maron de laeterna ekzisto.Kelkfoje ¸i ÿvelas kaj postlasas marçojn.La homo estas laûborda migranto.Ve al li, se anstataû lapura riverakvo li mildigas sian soifon el infekta março
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexEo Vallienne, Henri Cxu li
Eo Vallienne, Henri Kastelo de Prelongo (2)
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 3
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1
Eo Suttner, Berta von For la batalilojn!
Eo Raabe, Wilhelm La nigra galero
Eo Engholm, Stellan Infanoj enTorento
Eo Goldoni, Carlo Kurioza okazajxo
Eo Prus, Boleslaw La faraono 3
Eo Mihalski, Eugeno Prologo