[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.—Kontraûe, karulino mia, ¸i ilin helpas.—Kiamaniere?—Aûskultu min tre atente, kaj obeu litere miajn konsilojn.En apuda çambro Celestino daûrigis sian enpakigon, puÿante la meblojn, malfermante la tirkestojn.Por ke tiu knabino ne ÿin aûdu, fraûlino de Prelongo alproksimi¸is al la orelo de ÿia amikino.Dum kvarono da horo almenaû ÿi parolis mallaûte.De tempo al tempo Valentino skuis la kapon, signe de aprobo.Momente ÿi preskaû ekrifuzis, sed Matildo insistis: fraûlino de Savinako ÿajnis akcepti la motivojn, kiujn ÿia amikino klarigis al ÿi.Fine ili ambaû levi¸is, dum Valentino diris:—Tiamaniere la afero estas perfekta.Tute certe, dank’al la rimedo montrita de vi, viaj gepatroj ne volos plu eç aûdi pri mi.Sed neniam vi scios kiel profundkore mi suferas, ÿajnigante pagi per maldankeco la bonfarojn per kiuj ili çiam min plenigis.—Mi komprenas, mi eç partoprenas tiun senton.Sed kion vi volas? Estas la neceso, kiu nin devigas uzi tiajn rimedojn.Tio daûros nur dum mallonga tempo.Oni vin 300KASTELO DE PRELONGOeLIBROmaljuste ju¸u dum ses monatoj, la afero ne estas grava, kiam mi scias pri tio la plenan veron.Kiam tiu templimo estos pasinta, vi facile senkulpigos vin; kaj neniam oni reparolos pri tiuj mal¸ojaj okazintaîoj.La kaleÿo atendis en la precipa korto.Glutinte rapide malgrandan man¸eton, la du amikinoj loki¸is en la veturilon.Alveninte en la stacidomon, ili sin reciproke kisadis amikeme.Valentino akompanata de Celestino supreniris en la vagonon: la vagonaro ekruli¸is.Dum kelkaj minutoj Matildo sekvis per la okuloj la blankan fumon de la lokomotivo, kiu veturigis fraûlinon de Savinako al Parizo, tio estas al la nekonato.De kvar jaroj, la du junulinoj ne sin forlasis.Duobla fari¸o samtempa, la edzini¸o de l’unua, la kulpo de la dua ilin baldaû disigos.Kio alvenos? Çu ili povos çerpi en si mem sufiçe da maltimo, sufiçe da spiritçeesto por taûge ludi la rolon, kiun al ili trudas la cirkonstancoj, sed por kies plenumo tre malbone ilin preparis ilia edukado?Kiam fraûlino de Savinako alvenis Parizon por diri al sia onklino lastan adiaûon, estis tro malfrue.Du horojn an-taûe, fraûlino Artemiso estis elspirinta sian lastan blo-von.La posedaîo de la mortintino estis rilate grava.Oni tuj almetis la sigelojn.Atendante ke oni ilin formetu, kaj ke oni malfermu la testamenton, Valentino, çiam akompa-301KASTELO DE PRELONGOeLIBROnita de sia çambristino, loki¸is en apudan hotelon.Ÿi skribis al la markizino mallongan letereton, por ÿin sciigi pri la morto de sia maljuna parencino.Samtempe ÿi skribis alian leteron longan, plenan da detaloj, superfluan-tan de amikeco, kiun ÿi sendis al la Kamuÿaj geedzoj, kun tiu surskribo ”Por redoni al fraûlino de Prelongo”.Suzano estis iom mirigita pri la sekeco de Valentinaj frazoj.Pro tio, sentante sin ofendetita, ÿi respondis malvarman bileton de simpla kondolenco, ÿin senkulpigan-te, çar, pro ÿia farto, ÿi ne povas çeesti çe la entombigo de fraûlino Artemiso.La junulino ekploris, ricevinte tiun leteron.—Nu, ÿi diris, Matildo estis prava.Tiu necesega sed mal¸ojega komedio pli bone sukcesas ol mi estus tion dezirinta.Ve! kiel mi estas malfeliça, devigite al tiaj hipokritaîoj.La testamento estis verkita laû terminoj jam antaûviditaj de çiuj, kiuj vizitadis la maljunan piulinon.Ÿi tute malheredis sian nevinon kaj donis siajn riçaîojn al mo-na˛inejoj iaj.Tamen, pro restaîo de hontemo, kiu mirigis çiujn çeestantojn, la junulino estis enskribita por dumviva rento da dek mil frankoj, kiu ebligis ke ÿi man-¸os kaj ne konos la mizerecon.Çiutage Valentina sciigis Matildon pri tio, kio okazis, kaj al ÿi skribis longan leteron, kiun ÿi adresis al ÿi çe Kamuÿon.Kiam la heredaj aferoj estis finitaj, la junuli-302KASTELO DE PRELONGOeLIBROno komprenis, ke estis alveninta la momento plenumi la projekton koncerte elpensitan inter ÿi kaj ÿia amikino.Multe ploradinte, petinte de Dio pardonon pro la mensogo, kiun ÿi estos devigita fari, ÿi sidi¸is antaû sian tablon kaj skribis al sinjorino de Prelongo.Sed ÿi sinsekve disÿiris multajn leterprovaîojn, antaû kiam ÿi estis sukcesinta unu, kiu ÿin kontentigas.Çiam senvole enÿovi¸is kelkaj amemaj aû dankemaj vortoj, kiujn, laû sia projekto, ÿi devis senkompate forîeti.Fine ÿi decidis, ke ÿi re-kopios la malplej malbonan: ¸i estis verkita laû jenaj terminoj:Sinjorino,Hodiaû, çar mi trovi¸as senfamilia, plena¸a, sekve sola çefantino de miaj agoj, mi decidas, ke mi dediços min al Dio, kaj eniros en mona˛inejon.Sed mi ne volis tion fali, ne vin dankinte antaûe pro la afabla gastigo, kiun de kvar jaroj vi al mi donis
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexEo Dorosmai, Janos Fabloj kaj aforismoj
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 3
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1
Eo Suttner, Berta von For la batalilojn!
Eo Raabe, Wilhelm La nigra galero
Eo Engholm, Stellan Infanoj enTorento
Eo Goldoni, Carlo Kurioza okazajxo
Eo Prus, Boleslaw La faraono 3
Eo Mihalski, Eugeno Prologo
Eo Wells, H.G. Lando de blinduloj