[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Fine ÿikomencis paroli pri pentekosto, kaj tiam ÿi ekmemoris, ke ÿidevus açeti novajn ÿuojn. Kaj tion mi devus fari morgaû, çar morgaû estos ja pen-tekosta sabato.Vere mi devus, çar mi ja ne povos montri minen la malnovaj!La patrino grumblis sed ne tre.Laû la paso de la jaroj ÿi ¸iscerta grado adapti¸is al la vidpunktoj de la filino.Johano silente aûskultis la disputeton inter patrino kaj fi-lino.Kiam la patrino komencis cedi, li turnis sin al Elsa kajdiris malgaje: Vi volas montri vin & en novaj ÿuoj! Sed viaj ÿuoj estasja tute sendifektaj.Kial vi do bezonas novajn? Ne estu stulta, Johano! diris Elsa.Mi ne plendas pri tiujçi ßuoj, sed mi bezonas aliajn por esti dece vestita kiam ne-cese. Çu vi do estas pli deca en balÿuoj?La fratino ru¸i¸is, sed konservis sian afablan tonon. Ni ne kverelu, Johano.Venos pentekosto, kaj mi ÿatusiom eliri el la domo.Pro la etulino mi ne estis ekstere dumtiom da tempo, kaj neniun mi renkontis & Cetere patrino de-cidas pri tiu çi afero.Johano silentis dum iom da tempo.Li ÿajnis malgaja kajsamtempe pripensa.Iom post iom la esprimo de lia viza¸omalmoli¸is. Mi mem perlaboris tiun monon, li diris al la fratino, kunsubpremita forto en la tono.Mi scias, kiom da laboro kaj131 INFANOJ EN TORENTOeLIBROdorsdoloro egalas al ¸i.Kaj vi kaj mi scias, ke ni bezonas ¸inpor pli necesaj aferoj ol por ebligi al vi montri vin.Elsa rigardis lin duone konsternite, duone malestime, pos-te skuis la ÿultrojn kaj turnis sin al la patrino. Nu, kion diras vi?Samtempe turnis sin ankaû Johano al la patrino kaj diriskonstate, kvazaû la afero estus jam decidita: Patrino, mi ne konsentas pri tio.La patrino dum kelkaj momentoj rigardis ilin, kvazaû he-zite.Poste ÿi diris al la filino: Vi scias, ke Johano pravas.Kaj & estas ja li, kiu laboras.Elsa ru¸i¸is kaj denove skuis la ÿultrojn, sed diris nenion.La patrino rigardis Johanon kun mola esprimo en siaj okuloj.Sed Johano atentis nek pri Elsa nek pri la patrino.Li sidis kunklinita kapo kaj pripensa mieno kaj post kelkaj momentoj lilevi¸is kaj preterpase diris al la patrino: Mi iros al Arne.*132 INFANOJ EN TORENTOeLIBROerdaj foliamasoj flustre susuras en la varma vento.LaVflorplenaj kronoj de la fruktarboj ÿvebas en la sunbrilokiel blankaj kaj rozaj nubetoj.Sençesa zumo de burdoj kajabeloj sonas kvazaû sorça, forloga muziko.Alvenis la somergastoj de la pensiono en la çefdomo de lagrandbieno.Kiam Johano frumatene rastas la korton antaû laçefdomo, ili ankoraû dormas malantaû la flavblankaj rulkur-tenoj de la multaj fenestroj, sed kiam li matenman¸is, elvenasvartknabinoj kun etuloj, kaj belvestitaj infanoj kun senzorgajviza¸oj komencas ludi kaj petoli en la parko.Gejunuloj ludastenison aû foriras por ekskursi.Sinjoroj kaj sinjorinoj prome-nas sub la altaj arboj aû ripozas sur la parksofoj.La lokaj infanoj liberi¸is de la lernejo kaj de mateno ¸isvespero vivas laû propra plaço.Sen multaj ceremonioj ili ko-nati¸as kun la infanoj en la pensiono.Kune kaj samtempe ili¸uas la someran libertempon, kaj iliaj krioj sonas gaje kaj sen-zorge kiel la kantoj de la birdoj.Johano kaj la ¸ardenisto kaûras sur la legombedoj kaj sar-kas la fiherbojn, kiuj rapide kreskas en la varmo.Johano por-tas nur pantalonon kaj ÿuojn, kaj la supra parto de lia korpoestas brunenigra pro la suno.La varmo pezigas la kapon.Foje ili interÿan¸as kelkajn vor-tojn, sed ili ne havas emon babili.Kvazaû son¸e Johano aûdas133 INFANOJ EN TORENTOeLIBROla bruon de la infanoj ie ekster la ¸ardeno, kaj la akvo en lakanalo brilas freÿe kaj alloge inter la verdaj bordoj.*134 INFANOJ EN TORENTOeLIBROiam Johano iris hejmen en iu vespero, li renkontis sianKfraton Eriko, kiu venis de la stacio.En la sama tago li for-lasis la malliberejon en la provinca çefurbo, kie li pasigis kel-kajn monatojn pro sia eksperimento fari brandon.Li iris malrapide kaj kun klinita kapo kaj ne rimarkis Joha-non, antaû ol tiu salutis lin.Li ridetis iom fremdece. Aha, estas vi & Vi kreskis, baldaû same alta kiel mi & Kielvi fartas? Bone.Mi nun laboras en la ¸ardeno anstataû patrino. Mi scias, patrino skribis pri tio. Kaj kiel fartas vi? Nu, bone.Ili pluiris en silento.Eriko denove klinis la kapon kaj neçirkaûrigardis.Lia viza¸o havis ankoraû knabecajn trajtojn,sed ¸ia esprimo estis vire pezmiena, kaj kvankam liaj vestojestis sufiçe bonaj, li aspektis kiel senhejma kaj homevitemavagabondo.La patrino sciis pri lia alveno, kaj kafotablo staris preta,kiam ili eniris la hejmon.La patrino salutis lin kaj diris kelkajnvortojn pri çiutagaj aferoj, sed faris al li neniujn demandojn
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexEo Dorosmai, Janos Fabloj kaj aforismoj
Eo Vallienne, Henri Cxu li
Eo Vallienne, Henri Kastelo de Prelongo (2)
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 3
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1
Eo Suttner, Berta von For la batalilojn!
Eo Raabe, Wilhelm La nigra galero
Eo Goldoni, Carlo Kurioza okazajxo
Eo Prus, Boleslaw La faraono 3
Eo Mihalski, Eugeno Prologo