[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Informował o posiłkach skierowanych na ten front - dwóch brygadach piechoty i jednympułku - oraz formowaniu w Kijowie nowych jednostek.Nakazywał bronić najważniejszych kierunków -berdyczow-sko-żytomierskiego siłami dwóch dywizji, mińskiego i żmeryńskiego, każdego siłami trzech dywizji.Defensywę zamierzano prowadzić nie na ciągłej linii frontu, lecz najważniejszych kierunkach przez tworzone w tym celugrupy wojsk.25 września dowódca Frontu Południowo-Zachodniego wydał dyrektywę informującą o przejęciu następnegodnia dowodzenia nad 12.Armią oraz 24.i 44.DS".Zadaniem Frontu Południowo-Zachodniego, do czasu nadejściaodwodów, miało być utrzymanie linii Korosteń-%7łytomierz-Berdyczów-%7łmerynka.12.Armii zlecono obronę rejonuKorosteń-%7łytomierz-Berdyczów.14.Armia miała się zgrupować i bronić rejonu Kamieńca Podolskiego orazPłoskirów-Starokonstantynów.8.DJ planowana była do przegrupowania z zamiarem osłaniania styku 12.i 14.Armii.25 września położenie 12.Armii było następujące: 58.DS Iwana Fiedorowicza Fiedki obsadzała linię Horynia od Wysockado miejscowości Stiepan, 10.DS Kakurina grupowała się w rejonie Stolina, na prawo rozmieszczona była 7.DS Golikowazjedna brygadą 25.DS Pawłowskiego, dalej usytuowano 44.DS Du-bowoja, z którą sąsiadowała jedna z brygad 11.DJMorozowa100.Według danych rozpoznawczych Wojska Polskiego z 24 września, Front Południowo-Zachodni miał liczyć 27,8 tys.bagnetów i 9,6 tys.szabel (w sumie 37,4 tys.), 680 karabinów maszynowych, 206 dział polowych i dwa działa ciężkie101.96 Direktiyy Komandirowanija Frontów., t.3, s.279: Notatki Lenina i Cziczerina.97 Ibidem: Dyrektywa Jegorowa nr 1020/taj 5658/op.z 23 IX1920.98 Direktiyy Glawnogo Komandirowanija., s.720-721: Rozkaz Kamieniewa nr 5566/op.1255Az.z 24 IX 1920.99 Direkthy Komandirowanija Frontów., t.3, s.282-283: Dyrektywa Jegorowa nr 1042/ taj 57200/op.z 25 IX1920, godz.5.30.100 N.Je.Kakurin, W.A.Mielikow, op.cit., s.395.101 Bitwa niemeńska., cz.2, s.173-174: Zestawienie sil bolszewickich z 24 IX1920.32810.Ofensywa 3.i 6.Armii na Wołyniu oraz w Galicji Wschodniej14.Armia miała obejmować 19,5 tys.bagnetów i szabel, 327 karabinów maszynowych, 96 dział polowych i dwa działaciężkie, 12.Armia 10,8 tys.bagnetów i szabel, 125 karabinów maszynowych i 60 dział, zaś 1.Armia Konna 7,1 tys.szabel, 235 karabinów maszynowych i 50 dział.Porównując te dane z opublikowanymi 10 września, można stwierdzić, żełączne straty 12., 14.Armii i 1.Armii Konnej w trakcie dwutygodniowych walk wyniosły blisko 20 tys.bagnetów i szabel,czyli ponad jedną trzecią stanu wyjściowego.Największe były w 12.Armii, szacowane na 14 tys.bagnetów i szabel, czylidwie trzecie stanu wyjściowego.14.Armia w owym czasie stracić miała 5,5 tys.bagnetów i szabel, czyli nieco ponadjedną czwartą stanu pierwotnego, zadziwia natomiast ten sam stan liczebny 1.Armii Konnej - 7,1 tys.szabel.Nie wydajesię to możliwe, bowiem toczyła ona walki i musiała ponieść straty w ludziach i uzbrojeniu.Nie wdając się w szczegóły,pamiętając, że przedstawiono jedynie szacunkowe dane, nie ulega wątpliwości, iż 12.Armia utraciła zdolność bojową, cojuż wcześniej stało się udziałem 1.Armii Konnej.Jedynie 14.Armia wyszła do pewnego stopnia obronną ręką" z tejoperacji, wyprowadzając poza Zbrucz większość swych stanów bojowych i ciężkiego uzbrojenia.Odmienne dane przytaczają historycy rosyjscy, opierając się na oficjalnych zestawieniach.Zdaniem Kakurina i Mielikowa,23 września wchodzące w skład 12.Armii związki taktyczne liczyły: 58.DS - 1 tys.bagnetów, 7.DS - 2,7 tys.bagnetów,zaś 25.DS - 1 tys.bagnetów, łącznie do 5 tys.bagnetów102.Nie są to dane miarodajne, bowiem nie uwzględniają 10.DS i formacji kawalei-yjskich.Tym niemniej armia ta stanowiła niewielką wartość bojową.24 września zasadnicze siły 6.Armii wyszły na linię Zbrucza.Dokonano zmian w składach grup operacyjnych generałówLatinika i Jędrzejewskiego.Zgrupowanie dowodzone przez gen.Jędrzejewskiego składało się z 6.i 8.DP oraz 1.BJ.Grupę Operacyjną gen.Latinika stanowiły 4., 5.i 12.DP.Armia gen.Omeliano-wicza-Pawlenki przekroczyła w owymczasie w swym sektorze Zbrucz, zamierzając osiągnąć zaplanowane rejony mobilizacyjne w Kamieńcu Podolskim,Jarmo-lińcach, Płoskirowie, Starokonstantynowie i Kuzminie.Wykraczało to poza plany terytorialne strony polskiej, któraprzyszłą granicę na tym odcinku widziała na linii Zbrucza.Ukraińcy starali się jednak realizować własne plany.27września odebrali od gen.Omelianowicza-Pawlenki rozkaz natarcia na Nową Uszycę i De-razń.2 pazdziernika głównyataman Petlura polecił kontynuować uderzenie zmierzające do osiągnięcia linii rzek Boh i Dniestr103. Zanim doszło do rozformowania 3.Armii gen.Sikorski nakazał 26 września Korpusowi Jazdy płk.Rómmlaprzeprowadzenie pościgu za Budionnym.W tym samym czasie 13.DP wykonała dwudziestopięciokilometrowy wypad nastację kolejową Lutomirsk, zadając straty 7.DS.Pózniej dokonała ona udanego rajdu na102 N.Je.Kakurin, W.A.Mielikow, op.cit., s.395.103 S.Szajdak, op.cit.,s.221.10.Ofensywa 3.i 6.Armii na Wołyniu oraz w Galicji Wschodniej329Korzec, paraliżując koncentrację prowadzoną przez przeciwnika.28 września nastąpiło rozwiązanie starej" 3.Armii iutworzenie nowej" dowodzonej przez gen.Sikorskiego, przeznaczonej dla osłony 2.Armii od strony północnej, czyliewentualnych akcji wojsk litewskich1"4.Do 6.Armii włączono 7.i 13.DP oraz Korpus Jazdy płk.Rómmla.Większość związków operacyjnych Frontu Południowo-Zachodniego została w wyniku opisanej ofensywy polskiejdotkliwie pobita i pozbawiona zdolności stawiania skutecznego oporu.Nie próbowały one nawet podejmować walki, całąuwagę skupiając na biernym odwrocie na wschód.Ponadto 23 września Kamie-niew nakazał wycofanie 1.Armii Konnej zfrontu przeciwpolskiego do głębokiego odwodu w celu przeprowadzenia jej reorganizacji.W ostatnich dniach września 1920 r.Front Południowo-Zachodni całą uwagę skupił na głębokim wycofywaniu wojsk nawschód.Odwrót poza linię Zbrucza prowadziła też najmniej pobita ze związków operacyjnych tego frontu 14.Armia.Dowodzenie tą armią przejął 27 września Matwiej Nikołajewicz Wasilenko.O ile 6.Armia polska, zwłaszcza jej północneskrzydło, po wyrzuceniu przeciwnika z Galicji Wschodniej zwolniła tempo prowadzonego pościgu, o tyle Armia Ukraińskagen.Omelianowicza-Pawlenki przejawiała spore zapędy ofensywne.W końcu września stoczyła zwycięskie boje wrejonie Mińkowca, zmuszając Rosjan do cofania się na Bar.Walczono też w rejonie Nowej Uszycy.Prawe skrzydło 6.Armii - 5.i 8.DP - 29 września czołowymi oddziałami wyszło na linię Krasiłów-Sta-rokonstantynów-Połonne, osiągającbrzeg rzeczki Chomory.Na Wołyniu Korpus Jazdy płk.Rómmla 28 września zajął Zwiahel, a jedna z brygad 7.DPnastępnego dnia opanowała Samy.Rosjanie cofali się na Słuczę.Próbę stabilizacji linii frontu nad tą rzeką podjęła 44.DS, podczas gdy 1.Armia Konna zdołała już wycofać wojska w rejon Berdyczowa.Jednak 1.p.szwoleż.sforsowałSłuczę w rejonie Ro-haczewa, zajmując przyczółek, podobnie uczynił 115.p.uł.w rejonie Zwiahla i 108.p.uł
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexKraszewski Józef Ignacy Król i Bondarywna Poniatowski i piękna Ukrainka; Pomywaczka
Œniadanko Natalka Kolekcja namiętnoœci albo przygody mlodej Ukrainki
§ Majer Pietraszak Wanda Cztery pory roku Heleny Horn
Lewycka Marina Zarys dziejów traktora po ukraińsku
Nienacki Zbigniew 1983 Raz w roku w Skirolawkach
King Stephen Cztery pory roku
Marinina Aleksandra Za wszystko trzeba płacić
Chol hwan Kang The Aquariums of Pyongyang; Ten
Lorenz Iny Córa płomieni
Christine Amsden [Cassie Scot Cassie Scot ParaNormal Detecti