[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.%7ładen biskup nie odważyłby się w tamtychczasach sprzeciwić biskupowi Rzymu w sprawach wiary. Po zwycięstwie nad Liciniusem na wschodzie, w roku 321, Konstantyn zwołał PierwszySobór.Sobór odbył się w 325 roku w Bitynii, w miejscowości Nicea, co znaczy zwycięstwo.Było to chyba jedno z najważniejszych zgromadzeń w historii.Arianizm, herezja, wedługktórej Syn był podporządkowany Ojcu, rozprzestrzeniła się po całym świecie.Spór był nietylko zaciekły, ale i krwawy.Walki pomiędzy chrześcijanami były sprzeczne z interesemKonstantyna; chrześcijaństwo miało być przecież siłą stabilizującą imperium.Wyzwoliwszyich od prześladowań Konstantyn był przerażony widząc, że biją się między sobą o dogmatyśw.Trójcy.W Nicei Ojciec Założyciel Soborów Ekumenicznych zgromadził trzystubiskupów, siebie obarczając kosztami ich podróży.Z wyjątkiem sześciu, wszyscy przyjechalize wschodu.Sylwester, biskup Rzymu, nie wziął udziału w soborze, wysyłając w swoimimieniu dwóch legatów.Bez cienia wątpliwości można stwierdzić, że Sylwester nie miał nicwspólnego ze zwołaniem soboru; nie miał też wpływu na jego przebieg.Nad wszystkimsprawował władzę pogański cesarz.Uroczystość odbyła się w wielkiej sali jego pałacu.Według historyka Eusebiusa, Konstantyn był wysoki i chudy, zwinny lecz majestatyczny.Aby zaznaczyć swoją obecność nosił szaty purpurowe, złote i przyozdobione drogimikamieniami.Wkrótce stało się jasne, że większość biskupów popiera stanowisko Ariańskie.Nic niewiadomo na temat teologicznego stanowiska Konstantyna; wiadomo jedynie, że wstał zeswego złotego tronu, czym zakończył dyskusję.Możliwe, że chciał po prostuzademonstrować swoją władzę.Zaproponował coś, co sam nazwał ortodoksyjnym punktemwidzenia: Syn Boży był tym samym co Ojciec.Salę opuścili wszyscy biskupi sprzeciwiającysię temu oświadczeniu.Zostało tylko dwóch, których Konstantyn odesłał, powiedziawszy im,że mogą się pakować.Potem napisał do Alexandrii, gdzie Arianie wciąż jeszcze znajdowalizwolenników: to, co przypadło do gustu trzystu biskupom nie jest niczym innym, jak woląBoga.Nie odniósł oczekiwanego sukcesu.Ariańska herezja przetrwała wieki.Podobnie miało sięstać z kontrolą państwa nad sprawami kościoła.Polityka zastąpiła naukę Ewangelii.Religiastała się nieważna, istotny był jedynie sam kościół.Rezultatem tego - pisał Burckhardt - byłkościół zwycięski, który bardzo szybko się rozpadał.Kosztem nawrócenia Konstantyna była utrata niewinności.Jego cyniczny stosunek doChrystusa i nadużywanie słów Ewangelii, w czym brali udział wszyscy, nie wyłączającbiskupa Rzymu, doprowadził do fałszowania znaczenia Pisma Zwiętego.Od tego czasu datujesię rozkwit katolicyzmu, kosztem chrześcijaństwa i Jezusa, który nigdy nie pragnął władzy iktóry wolał zginąć na krzyżu niż zmuszać innych do przyjęcia swojej wiary.Gdy Stefan III został papieżem kościoły były już całkowicie nawrócone na CesarstwoRzymskie.Od czasów Daru Konstantyna było oczywiste, że biskup Rzymu żył jakKonstantyn, ubierał się tak samo, dziedziczył jego pałace, ziemię i miał ten sam królewskiwygląd.Papież, podobnie jak Konstantyn, pragnął władzy zarówno nad kościołem jak ipaństwem.W niecałe siedemset lat po śmierci Piotra władza i bogactwo stały się obsesją papieży.Papieżbędąc u szczytu władzy był zarazem ziemską i nieziemską postacią.Z obydwu światówpragnął tylko tego, co najlepsze i tylko niektórzy rzymscy cesarze byli w stanie poskromićjego ambicje.Zwięte Cesarstwo Rzymskie Karol Wielki miał pięćdziesiąt osiem lat i jak na swoje czasy był olbrzymem; miał okrągłągłowę i siwe włosy, długi nos i duże, żywe oczy.Był inteligentny, umiał prowadzićkonwersację po łacinie i założył nawet kilka uniwersytetów.Nigdy jednak nie nauczył sięczytać, pomimo tego, że uczyli go najlepsi.W pięćdziesiąt pięć lat po Stefanie III papiestwocoraz bardziej potrzebowało wojska.Więzy łączące Rzym z Konstantonopolem z powoduodległości i różnicy poglądów były już prawie całkowicie zerwane.Karol Wielki, królFranków, był odważnym mężczyzną i zdecydował się przyjść papieżowi z pomocą.W 782 roku nad rzeką Aller ściął cztery i pół tysiąca Saksońskich więzniów.Bez kłopotuporadził sobie z zagrażającymi papieżowi Longobardami.Nowy obrońca kościoła nie był bardziej święty niż Konstantyn.Rozwiódł się z pierwszą żoną,a druga urodziła mu sześcioro dzieci.Gdy zrezygnował z usług tej ostatniej, z trzecią żonąmiał dwie córki, a oprócz tego jeszcze jedną córkę urodziła mu konkubina.Czwarta żona nieurodziła żadnych dzieci; po jej śmierci miał cztery konkubiny.W ciągu całego życia miał ichdwanaście i każda urodziła mu przynajmniej jedno dziecko.Einhard, uczciwie pisząc jegobiografię podkreśla, że był dobrym ojcem.Angielski mnich Alcuin, jeden z najbardziej uczonych ludzi tamtych czasów, namawiałKarola Wielkiego na przyjęcie korony Zachodu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • blondiii.htw.pl
  •