[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Minął wszakże już piąty rok i choć stosowne reformyekonomiczne są europejskim priorytetem, to nadal wiele z nich pozostaje w sferze planów, przy czymwzrost gospodarczy od czasu publikacji II Raportu Spójności jest wolniejszy, a bezrobociepowiększyło się w wielu częściach UE.Rozpiętości rozwoju międzyregionalnego są nadal znaczne,choć zmniejszyły się one zwłaszcza w najsłabiej rozwiniętych w piętnastu „starych” krajachczłonkowskich UE.Polityka spójności oceniana jest jako niewystarczająca dla likwidacji dużychdysproporcji rozwojowych i poprawy zdolności konkurencyjnej regionów.Ponadto wraz zposzerzeniem Unii rozwarstwienie między regionami i krajami pogłębiło się.Rodzi to także, pozaopisywanym już efektem statystycznym, określone obawy o możliwość sprostania (po przyjęciuszerokiej grupy krajów w 2004 r.do Uni i planowanym dalszym rozszerzeniu w 2007 r.o Bułgarię iRumunię) wymogom finansowym obowiązującym w jej ramach i możliwościom budżetu Wspólnotybez pogorszenia jakości życia w dotychczasowych krajach członkowskich (tzw.EU-15).Problem tennabiera ostrości w świetle osłabienia dynamiki PKB w państwach europejskich - nie tylko„beneficjentów netto” budżetu Wspólnot - oraz trudności ograniczenia zbyt szerokiego, w stosunku domożliwości, zakresu opieki socjalnej państwa i pogarszającej się sytuacji krajowych budżetówpublicznych.Zaniepokojenie państw zachodnich budzi zwłaszcza brak perspektyw na rozwiązanieproblemów gospodarczych i społecznych oraz konkurencja podatkowa ze strony nowych krajówczłonkowskich (zwłaszcza niższe stawki podatków dochodowych od osób prawnych w tych krajach,przyciągające inwestycje zagraniczne).Wypowiadane są więc opinie przez niektórych politykówdotychczasowych krajów członkowskich i ekspertów unijnych o konieczności ujednolicenia zasadpolityki fiskalnej w ramach UE.W wyniku doświadczeń instytucji Wspólnoty w zakresie prowadzenia polityki regionalnej formowanostopniowo katalog zasad polityki strukturalnej.Sprecyzowano je początkowo w rozporządzeniu Rady z24 czerwca 1988 r.o zadaniach funduszy strukturalnych i ich skuteczności oraz koordynacji działańmiędzy nimi oraz działaniami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innych istniejących narzędzifinansowych, a następnie stopniowo je rozbudowywano.Przy wykorzystaniu środków finansowych funduszy Unii Europejskiej obowiązują m.in.następującezasady:1) Programowanie, czyli podejmowanie długookresowych, kompleksowych, zintegrowanych działań napodstawie strategii programowych i planów wieloletnich, w których finansowane są, ze stabilnychźródeł, w ramach rocznych budżetów, konkretne przedsięwzięcia.Programowanie jest podstawową zasadą polityki rozwoju regionalnego realizowaną w ramach UniEuropejskiej.W Polsce system wieloletniego programowania i planowania finansowego znajduje swepodstawy normatywne w ustawie o finansach publicznych, a także realizowany jest w postaciprogramu wsparcia na podstawie Narodowego Planu Rozwoju.Bywał realizowany w Polsce wróżnych formach.Postać zinstytucjonalizowaną nadano mu np.dla zarządzania środkami w niektórych dużych miastachw ramach programu Partnerstwo dla Samorządu Terytorialnego Miast (ang.Local GovernmentPartnership Program), w tym Wieloletniego Planu Inwestycyjnego (WPI) w końcu latdziewięćdziesiątych.Realizację tych planów utrudniała jednak m.in.zbyt duża dynamika zmiandochodów własnych i transferów z budżetu państwa w kolejnych latach.Przewidywalność systemu zasilania finansowego, określającą zdolność finansową, czyli możliwąwysokość zaciągania zobowiązań w całym okresie programowania i planowania, stanowi warunekumożliwiający współfinansowanie programów i projektów wymagany przez Unię Europejską.Podstawą jej polityki strukturalnej jest długotrwały rozwój, oparty na wieloletnich fundamentachfinansowych, wyrażonych w planach, strategiach, określanych mianem perspektyw finansowych.Krajowe plany, oparte na ich podstawach finansowych, wpisują się w te same zakresy czasowe iprzedmiotowe.Jakkolwiek unijne akty nie przewidują szczególnego dokumentu w postaci planurozwoju, lecz jedynie Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia (ang.National Strategic ReferenceFramework), które mają charakter operacyjny, coraz częściej pojawiają się propozycje obowiązkukonstrukcji krajowych skonsolidowanych wieloletnich planów finansowych.2) Pomocniczość, czyli konieczność realizacji zadań przez jak najniższy szczebel w ramach jegokompetencji, co powinno zwiększyć efektywność ich wykorzystania (szerzej o zasadzie pomocniczości180/231w rozdziale IV pkt 1
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexKojder Andrzej Dawne i nowe problemy społeczne. Szkice do obrazu społeczeństwa polskiego u progu XXI stulecia
Długosz Jan Roczniki czyli kroniki Królestwa Polskiego III IV
Kraszewski Józef Ignacy Dzieje Polski 01 Stara Bań (1876)
MAURYCY MOCHNACKI Powstanie Narodu Polskiego w 1830 i 1831 tom I
§ Loranty Dariusz Spowiedż psa. Brutalna prawda o polskiej policji
Dav
Kochanowska Maria BaÂśnie, podania i legendy polskie
Isaac Asimov Magical Worlds of Fantasy Faeries
Moore Robin Moskiewski łącznik
Jennifer Weiner Siostry