[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Bardzo hrabiemu wdzięczną jestem  wtrąciła A
ucja. A może się to naco przyda, bo ja dużo żyłam w tym świecie, do którego hrabia należysz, a otutejszym mogę dać pewne wskazówki.Gdzie hrabia być myśli? Mniej więcej wszędzie. Jużci zapewne nie u Pupartów i nie u Drapackiego. U Drapackiego koniecznie  rzekł hrabia  bom go pierwszego tu poznałw miasteczku.Tak samo byłem już zmuszony wizytę, oddaną mi w karczmieprzez Sławczyńskiego, odpłacić w jego domu. A widzisz, hrabio, że nie ja pierwsza mam to szczęście mieć go u siebie roześmiała się piękna wdowa. Tamtych odwiedzin nie liczyłem prawdziwie.Gospodyni uśmiechnęła się złośliwie. Ja jestem nawet z tą biedną panią Sławczyńską bardzo dobrze  dodała ale pozwalam sobie jego samego nieznośnym nazywać.Gwałtowny, namiętnyi.hrabia wiesz historią córki jego?Ruszył ramionami. Cóś słyszałem. A
adna panna, pieszczoszka, jedynaczka, kochaÅ‚a siÄ™ tu w jednymmÅ‚odziutkim chÅ‚opcu z dobrej familii, mais sans un sous.Ojciec, taki majÄ™tny,zmusiÅ‚ jÄ… wyjść za nieokrzesanego gbura i uczyniÅ‚ jÄ… nieszczęśliwÄ…, par dessusle marché.Kobieta wyksztaÅ‚cona, nie mogÄ…c smakować w towarzystwie takiegomęża, innego sobie szukać musi i.Tu znaczÄ…co spuÅ›ciÅ‚a oczy i westchnęła.PowiedziaÅ‚a potem słów kilka oRyngoldach, wychwalajÄ…c ich patriarchalne obyczaje, tak aby od domu i pannysmak odjąć zawczasu, a w koÅ„cu przeÅ›lizgnęła siÄ™ po kilku innych imionach.OZawiechowie wcale mowy nie byÅ‚o, bo siÄ™ ten nie liczyÅ‚ do sÄ…siedztwa.MarszaÅ‚ka znaÅ‚ hrabia.O tym wdowa nie mówiÅ‚a z
le ani dobrze, i nie bezprzyczyny.Wprzód niżeli się tu zjawił hrabia, marszałek w planach przyszłościmłodej wdowy zajmował pewne stanowisko.Brakło jej tylko sposobności,ażeby go usidlić.Była pewną, że w kilka dni szturmem by go wzięła taknieznacznie, iż aniby się opatrzył, jakby został rozbrojony, na łasce i niełasce.Hrabia już miał odjeżdżać, gdy bardzo, bardzo usilna prośba zatrzymała go naherbatę.Była to właśnie godzina po temu, jak mówiła pani Ratajewska, tylko żenależało jej przebaczyć skromny bardzo podwieczorek.Jakoż dano znać do herbaty i ta ukazała się w salonie jadalnym tak wykwintną,jak na wsi rzadko.Owoce, ciasta, mięsiwa zimne.czego tam nie było?Chciała wypróbować, czy nie miał słabości do kuchni: ale okazało się, iż wcalenie wiedział, co jadł.Zamyślony był ciągle i roztargniony.Badanie psychologiczne z zewnętrznych symptomów do tego tylkodoprowadziło, iż pani A
ucja wiedziała, że w tym człowieku na dnie była jakaśtajemnica.O! tego była najzupełniej pewną.Jużciż od pierwszego dnia ipierwszej rozmowy ani się mogła spodziewać jej dobadać, ale istnienie jej nieulegało najmniejszej wątpliwości.Po herbacie, przy której proszono i nalegano, aby hrabia zapalił cygaro, a samagospodyni, dla zachęty, wzięła w usta cygaretę  pani Ratajewska długopozostała zamyślona, tak że Julka kilka razy na próżno podchodziła ku niej izostała odprawioną do zabawek.Hrabia się jej podobał daleko więcej niżmarszałek; ale ta tajemnica!.ta tajemnica!. co to być mogło? O!  powiedziała sobie  jużciż ona dla mnie wiecznie tajemnicą niepozostanie.Na hrabi pani Ratajewska uczyniła wrażenie  pięknej kobiety  nic więcej.Nie był wcale ani zachwycony, ani zaniepokojony.Oczy, uśmiech, półsłowa, całe owo kuglarstwo niewieście, które wabi tysiącemzagadek, każe się domyślać cudów ukrytych, własności nadzwyczajnych,przymiotów ekscentrycznych, sił nadprzyrodzonych  nie obudziły wSulejowskim najmniejszej ciekawości.Widywał w życiu podobne istoty, któreza kulisami  niestety  okazywały się łysą i bezzębną prozą.Powróciwszy do domu, może skutkiem trzech filiżanek herbaty, dostałnerwowego rozdrażnienia, spazmatycznych poziewań.Perfumy chustki paniRatajewskiej chodziły za nim i prześladowały go tak, że się musiał oblaćkolońską wodą.Nazajutrz, rozpocząwszy już tę pańszczyznę, wybrał się do Ryngoldów.Była toniedziela  i te niezbadane losy, co płatają figle, podstawiają stołki, przynosząfortuny i ukręcają karki.zrządziły, że tejże samej niedzieli na obiedzie w%7łytkowcach była panna Cecylia z Julianem.Dla niej nic okropniejszego nad toprzytrafić się nie mogło.Gdy w chwili najożywieńszej z Jadwigą rozmowy oznajmiono hrabiego, pannaCecylia, będąca zawsze panią siebie, postradała, wprawdzie na jedno tylkoprzelotne mgnienie oka, ale tak widocznie przytomność, iż panna Jadwiga topostrzegła i szepnęła: Co ci jest? Nic  nic  ale.nie lubię spotykać się z obcymi. A cichutko szepnęła: Znam trochę tego pana.Mogło to pannie Ryngoldównie dać wiele do myślenia; lecz po krótkimzawahaniu się panna Cecylia ostygła, przybrała zwykłą postać i siadła z dala.Prezentujący się gospodarstwu hrabia na widok panny Horyszkówny także sięodrobinę zmieszał, ale wnet jakoś rozpromieniał.Ukłonił się pannie Cecylii,oświadczając gospodarzowi, że miał przyjemność ją widzieć, a bardzo gorącousiłował zapoznać się z Julkiem, tak iż go to nawet uderzyło.Kto by go był widział wczoraj znudzonego w Walinie, a tak ożywionego w%7łytkowcach, zdziwiłby się, znajdując w nim prawie nowego całkiem człowieka.W jednej chwili nastroił się cudownie do tonu domu, stał się swobodnym irozmownym.Podkomorzy, mający tę wiarę niezachwianą, że między ludz
mi sympatie iantypatie objawiają się od pierwszego spotkania, poczuł się ku niemupociągniętym serdecznie.Tak samo dzieląca wszystkie uczucia mężapodkomorzyna.Panna Jadwiga przypatrywała mu się z podbudzoną ciekawościąz powodu pochwyconego rumieńca Cesi.Lecz po chwilce panna Horyszkówna już wcale nie uważała na gościa iswobodnie a wesoło bawiła pannę Jadwigę.Hrabia  o ile tylko dozwalałagrzeczność należna podkomorstwu  zwracał się, zbliżał i wyraz
nie lgnął doJulka.Julian, któremu się podobał, nie widział żadnego powodu uchylania się od miłejznajomości.Posądzał siostrę, że z pobytu w tym domu wyniosła uprzedzeniajakieś, ale tych nie podzielał.Przez długi czas hrabia wcale się nie zbliżał dopanien i Cecylia zaczynała już mieć nadzieję, że się potrafi, po cichupożegnawszy gospodarstwo, wymknąć nie postrzeżona, gdy nadjechała paniRatajewska, niby przypadkiem; w istocie jednak wiedziała, że się tu spotka zhrabią i chciała kuć żelazo, ufając w to, że powinno być gorącym.Przybycie wdowy, którą przez chwilą oboje gospodarstwo i córka ich zająć sięmusieli, dozwoliło hrabiemu zbliżyć się do panny Cecylii i szepnąć: Niech mi pani moje dawne grzechy przebaczy.Pozostańmy dobrymiznajomymi.Nie gniewaj się pani na mnie, to jedno, o co teraz proszę.Błagamprzebaczenia!Cecylia mocno się zarumieniła, podniosła oczy i spojrzała nań wyraziście. Hrabia chcesz przebaczenia, a ja proszę o litość.Niech ludzie mnie nie sądzą.I szybko, ale wynagradzając stanowcze słowa łagodnym wzrokiem iuśmiechem, odwróciła się ku pannie Jadwidze.Hrabia poszedł do Julka i wziął go pod rękę. Nie byłem u państwa  rzekł mu  bo nie wypada im się naprzykrzać.panna Cecylia by się za to na mnie pogniewała.Ale was proszę, panie Julianie,bądz
cie mi przyjacielem i odwiedz
cie mnie.Serdecznie was o to proszę.Julek przyrzekł i ścisnęli się za ręce.Pani Ratajewska po odbyciu pierwszych niezbędnych ceremonii natychmiastdała poznać państwu Ryngoldom, że już z hrabią dawniej jest znajomą.Zaczepiła go.Sulejowski trochę się zmieszał i odpowiedział niezmiernie zimno, alenadzwyczaj grzecznie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

blondiii.htw.pl

Tematy

Index
Orlicki Józef Szkice z dziejów stosunków polsko żydowskich 1918 1949
Dowodzenie w operacjach antykryzysowych i połšczonych Józef Władysław Michniak
jozef tischner historia filozofii po goralsku (osloskop)
Bocheński, Józef M. Wspolczesne Metody Myslenia
Sobiesiak Józef i Ryszard Jegorow Burzany
[ICI][PL] Krasicki Ignacy Rozmowy zmarlych
Jozef Flawiusz Wojna Zydowska
Janczak Józef Zakłócanie informacyjne 2
Kossecki Józef Cybernetyka kultury
Westbury Sarah Obietnice miłoÂści

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mysiunia.pev.pl