[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A kiedy już się ugonił i nazabijał do woli, następowały dworskiezabawy z pięknymi damami aż palącymi się, by pójść z nim w tany.W chwili, kiedy księżniczkawyraziła wreszcie gotowość do spotkania, mówił już o nim cały dwór.O nim i o tym, jakażz Carlotty szczęśliwa niewiasta. & z radością uczyniłbym to jeszcze raz dla samej przyjemności tej chwili.Mamnadzieję, że nasza znajomość będzie długa i owocna  mówi, przechodząc dla większejintymności na hiszpański i rozciągając wargi w powitalnym uśmiechu. To bardzo uprzejme, co prawicie, książę Valentinois  odpowiada Carlotta formalnymfrancuskim. Nie prosiłam jednak, byście odbywali taką podróż z mojego powodu. Jej długatwarz lśni w blasku świec jak księżyc dobrze po pełni. Wiem, że jesteście bardzo zajętymczłowiekiem, i nie chcę, abyście tracili czas. Może sam to osądzę?Nad jej barkiem widzi szeroką, inteligentną twarz Anny, królowej Bretanii, a terazponownie królowej Francji, przyglądającej mu się bacznie.Do kogo właściwie ja się tu zalecam?,myśli. Jest chyba zakochana w kimś innym. W kim? W jakimś bretońskim arystokracie, krewniaku królowej, z tego, co wiem  mruczypapież, podnosząc oczy do sufitu. Och, pap�.Ktoś taki jest chyba nikim w porównaniu z �Cesarem. Mniej niż nikim.Ale dama jest niewzruszona.I, jak słyszałem, równie prostolinijna, jaknieładna. Może być, że królowa Anna ją w tym wspiera.Skoro księżniczka jest pod jej opieką,a ten człowiek jest krewnym& Ha! Twój brat jest tego samego zdania.W takim układzie król powinien polecićmałżonce, żeby się nie wtrącała.Sojusze państwowe to sprawy mężczyzn. Niemniej jednak kobiety, ładne czy brzydkie, mają swoje uczucia, pap�  mówiLucrezia z powagą. Zaiste.Tak czy inaczej, nie przyszedłem tu po to, by obciążać cię takimi rzeczami.Jaksię czujesz?Lucrezia leży na sofie w pokoju przyjęć swojego pałacu, śliczna, choć trochę bledsza niżzazwyczaj. O, nie obciążasz mnie.Dobrze mieć coś, co oderwie mnie od własnych myśli.A czujęsię lepiej.Tylko od czasu do czasu trochę mi smutno. Odprawiłaś już służącą?  Nie jest niczemu winna, pap�.To ja najpierw upadłam.Byłam po prostu taka& takarozradowana&Szczęście ma swoje rysy.To był jeden z tych dni pod koniec zimy, kiedy powietrze jestłagodne, a niebo przypomina zwój błękitnego jedwabiu i nie można już wytrzymać w domu.W jej umyśle pojawił się rozkoszny pomysł, że ona i jej damy urządzą sobie przejażdżkębrzegiem rzeki.Zatrzymały się na popas i posiliły nieco, a potem zaczęły się bawić.Lucreziapoderwała się do gonitwy, bo dzień był taki piękny, bo miała osiemnaście lat i była zakochana,i spodziewała się dziecka, i chciała to wszystko uczcić.Długa suknia, błotnista trawa, korzeniedrzew.Kiedy indziej po prostu fiknęłaby kozła, a fakt, że dziewczyna biegnąca z tyłu przewróciłasię wprost na nią, przyprawiłby je co najwyżej o atak zdyszanego śmiechu.I w chwili, kiedy sięto stało, rzeczywiście się śmiały, ale zauważyła przebłysk niepokoju w oczach towarzyszki,a w drodze do domu chwycił ją ostry ból w podbrzuszu i wszyscy wiedzieli już, że coś jest niew porządku.Było za wcześnie, żeby dało się określić płeć.Za wcześnie, żeby dało się dostrzeccokolwiek w tej ciemnej krwawej bryłce, którą wydała z siebie jeszcze tego samego wieczoru.Tosię zdarza bardzo często, zapewniali ją medycy i jej damy.Czyste wydalenie.Nic, couniemożliwiałoby następną ciążę.Lucrezię jednak zaskoczyło poczucie osierocenia, które niąowładnęło, i nawet pogoda ducha Alfonsa nie mogła przywrócić jej uśmiechu.Okazało się, żewięcej pociechy przynosi jej niedz
wiedzi uścisk ojca i sam zapach jego miłości, toteż w ostatnichtygodniach, kiedy minął najgorszy nawał spraw do załatwienia, Aleksander zaczął ją odwiedzaći dzielić się z nią politycznymi nowinkami. A król Federico w Neapolu? Co mówi o tym drugim mężczyz
nie? Nic. Na twarzy papieża pojawia się grymas niezadowolenia.Wiadomości napływającez Francji w ciągu tych ostatnich tygodni miały niebagatelny wpływ na jego nastrój. Chowagłowę w dyplomatyczny piasek i nie mówi ani słowa.Prawda jest taka, że życzy sobie tegomałżeństwa tak samo mało jak i ona, ale nie chce powiedzieć tego na głos.Co czyni go dwakroćgłupcem. Bardzo przykro mi to słyszeć.Wiesz, że Alfonso pisał do niego wiele razy, jakimszlachetnym człowiekiem jest Cesare i jak wspaniały byłby to związek. Uhmm  przytakuje z roztargnieniem Aleksander.Mimo że towarzystwo księciaBisceglie jest mu o niebo milsze niż tego idioty Giovanniego Sforzy, w niemałej mierze dlatego,że nowy zięć tak uszczęśliwił jego córkę, jego pojmowanie polityki okazało się rozczarowującopowierzchowne. Może powinieneś sprowadzić Cesarego z powrotem i znalez
ć mu lepszą oblubienicę mówi Lucrezia. Kardynał Sforza ma kilka sugestii. Wyobrażam sobie.Wygląda na to, że ostatnio widujesz mojego wicekanclerza częściejniż ja [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy