[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Formy i treści tejwłaśnie tradycji, którą Wojtyła wtedy - odcięty od świata - sobie przyswoił, domagająsię bli\
szego wyjaśnienia.Co prawda bez odpowiedzi pozostaje (tylko sam Wojtyła mógłby na tozadowalająco odpowiedzieć) pytanie, dlaczego Papie\
, będący pod wpływem mistyki,identyfikuje się tak wyłącznie z pouczającym nurtem tradycji mistycznej.Dlaczego Jan Paweł II w sposób tak oczywisty interpretuje mistykę wyłączniejako konserwatywny system wartości, jako wiarę w określone treści, zamiastpodchwycić jej bezspornie "głupkowaty" charakter i w rozległym zakresie głosić np.takie jej formy jak fantazja, utopia i ekstaza?Dlaczego Papie\
w ogóle nie mówi o tej grupie religijnych marzycieli,wizjonerów i głupków, którzy podtrzymywali - jakkolwiek raz po raz tłumioną przeztak zwaną ortodoksję - nadziei rewolucji? Czy\
by dla niego nic nie znaczyłopojawienie się tej mieszanki świętości z rewolucyjnością, którą Ignazio Silone uwa\
ałza konieczną, aby ocalić świat przed samym sobą? Czy na powa\
ne traktowaniezasługują tylko św.Jan od Krzy\
a i św Teresa z Avila (PPN 78 i 115)? Czy\
by tylkooni pasowali do koncepcji chrześcijaństwa podług Wojtyły?I jeszcze przycinek w innym kierunku: "Mistyka karmelitańska zaczyna się wtym miejscu, w którym kończą się rozwa\
ania Buddy i jego wskazówki dla \
yciaduchowego" (PPN 78).Tym jednym zdaniem rzymski Papie\
załatwia m.in.strukturęegzystencji milionów na Wschodzie i Zachodzie.Widocznie musi bronić własnej,jako \
e dzisiaj "zauwa\
amy pewne rozprzestrzenianie się buddyzmu na Zachodzie"(PPN 77).Wojtyła musi przeciwstawić się takim postępom buddyzmu, który "jest wznacznej mierze systemem �ateistycznym�" (PpN 78).Stwierdza: ".wypada chybaprzestrzec tych chrześcijan, którzy z entuzjazmem otwierają się na rozmaitepropozycje pochodzące z tradycji religijnych Dalekiego Wschodu, a dotyczące naprzykład technik i metod medytacji oraz ascezy.W pewnych środowiskach stało się towręcz rodzajem mody, którą przyjmuje się dość bezkrytycznie" (PPN 80 i nast.).Bezkrytycznie, modnie? Ostre to słowa wobec mnóstwa ludzi.Mogliby oniodpowiedzieć pytaniem: Czy lepiej, \
ebyśmy bezkrytycznie akceptowali "duchowedziedzictwo" (PPN 80) własne, czytaj: katolicyzm? Trudno w tym kontekście niewspomnieć o zwyczajowym chrzcie niemowląt.A czy tego Papie\
nie uwa\
a zarodzaj mody?Czy nie widzi, \
e chrześcijańska kultura Zachodu, choć pod niejednymwzględem trzeba uznać ją za wysoko rozwiniętą, jest pod innym względem straszliwieniedorozwinięta, poniewa\
wydała zbyt wielu nudziarzy, charakteryzujących się\
ałośnie okaleczoną zdolnością do wizji i ekstazy?Czy nie wie, co powiedział Antonin Artaud? "Jedna z przyczyn dławiącejatmosfery, w jakiej \
yjemy.kryje się w szacunku dla tego, co napisane,sformułowane lub namalowane, dla tego, co przybrało postać, jak gdyby w końcuwszelki wyraz nie był u kresu, nie doszedł do punktu, w którym coś musi pęknąć,je\
eli ma zaistnieć nowy start i nowy początek."I dlaczego Karol Wojtyła nie otarł się o to, co powiedział amerykański teologHarvey Cox? "Ludzie uskar\
ają się dzisiaj nie tylko na to, \
e nie mogą ju\
wierzyć wBoga z przyczyn rozumowych.Problem polega na tym, \
e ludzie nie �doświadczają�Boga, nie �spotykają� go.Język religijny, nie wyłączając słowa �Bóg�, dopiero wtedynabierze sensu, kiedy zaginione doświadczenie, do którego takie słowa się odnoszą,znowu stanie się faktem w ludzkiej rzeczywistości.Je\
eli Bóg powróci, musimy wmiarę mo\
ności po raz pierwszy spotkać się z nim w tańcu, zanim potrafimy gozdefiniować w nauce."Czy nie mo\
na by na tym oprzeć nadziei, która rzeczywiście przekroczy próg?Ale Jan Paweł II nigdy nie opierał swej wiary na takich głupotach, tylko na tym, copotwierdzone, na tradycji, na przejętych z dawna naukach, tak jak on je objaśnia.Nie byłoby to z góry konieczne, bo nowością stał się ju\
sam początekpontyfikatu w paz
dzierniku 1978 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy