[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rozumiem, że onnie może być całkiem pewny.Ten człowiek nazywał sięClaude Maitre i wiadomo, że zszedł na ląd z United Sta�tes w Savannah.Podczas podróży właściwie do nikogo sięnie odzywał, nie wychodził z kajuty, a steward powiada,że w ogóle nie spał, tylko przez cały czas siedział kom�pletnie ubrany w fotelu.Nie zdejmował nawet kapelusza. Bo długie włosy opadłyby mu na ramiona.Wuj uśmiechnął się. Niezwykła historia, prawda? A jak się domyśliłaś? Wydawało mi się dziwne, że chory mężczyzna pod�różuje z kobietą i niemowlęciem.Dlaczego nie zabrał słu�żącego, który byłby w tej sytuacji bardziej użyteczny? Tyle w tym śmiałości  oznajmił wuj. Wyobraża�łem sobie, jak kryje się na moczarach i jakiś opryszekz bandy Murrela udaje jej przewodnika, potem sprzeda�je ją Indianom, a ona tymczasem podróżowała sobie napółnoc w prywatnej kajucie. Nie byłaby taka śmiała, gdyby jej ktoś nie pomagał. Otóż to  zgodził się wuj.Nie wymówiliśmy nazwiska, które nam obojgu cisnęłosię na usta, bo wuj nie potrafił bez wzburzenia mówićo panu Rogecie. No cóż, zobaczymy  podsumował. Pan Leggettuważa, że Filadelfia jako cel podróży to jedynie zasłonadymna i że w rzeczywistości będzie próbowała dotrzeć doNowego Jorku.No to jesteśmy na miejscu  oświadczył,kiedy znalez
liśmy się przed moimi drzwiami frontowymi.Pożegnałam go i weszłam do saloniku, gdzie jakiś czas sie�działam w ciemności, wyobrażając sobie, jak Sarah udajechorego, białego mężczyznę w mroz
nej metropolii, jaką jestNowy Jork.Nawet gdyby ją natychmiast zatrzymano, minę-186łyby całe tygodnie, nimby tu wróciła.Odsunęłam z twarzykosmyk włosów; należałoby wysłać Rose na praktykę do ja�kiejś przyzwoitej fryzjerki.Wyrobiła się już jako gospodynii nie gorzej od Delphine dawała sobie radę z Walterem.Do�brze się prezentowała, była chętna i lubiła życie w mieście.Myślałam kiedyś, że ją sprzedam, gdy Sarah wróci, jednakmoże się okazać, że sensowniej będzie sprzedać Sarah.Kiedy tak sobie rozmyślałam, wzrok mój padł na stojącyz boku stolik, gdzie na tacce dostrzegłam bilet wizytowy.To Joela, pomyślałam.Zapewne zatrzymał się w drodze nakolejne przyjęcie i napisał kilka uprzejmych słów, wyrażającswoje zatroskanie moją niedyspozycją u ciotki.Jakie przy�jęcie?  pytałam sama siebie, kiedy zapalałam lampę już raczej pokój pełen luksusowych ladacznic Mulatek.Nie był to jednak jego bilet.To była większa wizytówkai miała inny druk.Przybliżyłam ją do światła i odczytałam:EVERETT ROGETGustowna i elegancka stolarkaMalowanie i tynkowanie wewnątrz i zewnątrzSztuczny marmur i freskiOdwróciłam ją na drugą stronę i przeczytałam wykali�grafowane wyraz
nie słowa:Szanowna Pani Gaudet,Mam nadzieję, że przyjmie mnie Pani jutro o drugiejpo południu w sprawie ważnej dla nas obojga.Z poważaniem,Everett Roget h.c.l.** h.c.l.- z francuskiego hommes de couleur libres, co oznaczało ludzikolorowych, wolnych.Mieli oni obowiązek dodawać ten skrót do nazwiska(przyp.tłum.).187Po śniadaniu poszłam po radę do ciotki, a ona zgodziłasię ze mną, że pan Roget wie dokładnie, gdzie znajdujesię Sarah, i że zamierza złożyć mi propozycję związanąz jej powrotem. Może wyglądać na bardzo pewnego siebie  mówiłaciotka. Ma jakiś sposób, by się z nią szybko porozumie�wać, i uważa, że jest tak dobrze ukryta, iż nikt jej nie od�najdzie.A przecież na pewno wie, że wynajęliśmy panaLeggetta, żeby ją schwytał.Jest to zatem desperackie po�sunięcie z jego strony.Kiedy tamtego popołudnia zjawił się pan Roget u mo�ich drzwi, nie wyglądał ani odrobinę na zdesperowane�go [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy