[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.?187Survival po polskuWSPINANIEWyodrębniłem tę część mówiącą o sposobie poruszania się człowieka, jako, że jestona specyficzna i może być szczególnie niebezpieczna.Nie chcę tutaj wcale opowiadaćo wspinaczce kwalifikowanej.Co prawda zmienia się ona nieustannie i coraz bardziejzbliża się do  spaceru po górach (lub odwrotnie!), gdyż wystarczy porównać te nie-gdysiejsze sterty pakunków niesionych przez niemal tłumy Szerpów, te toboły, te kilo-metry lin  z plecaczkiem na grzbiecie jednej, dwóch czy trzech osób.Myślę o wspi-naczce  okolicznościowej.Doszliśmy oto do skałki i musimy ją pokonać, by iść dalej.Wspinamy się.Po drugiej stronie będziemy musieli zejść.I wszystko.Kiedy wspinamy się ku górze, mamy tuż przed nosem ścianę, oglądamy ją dokład-nie, orientujemy się w położeniu uchwytów i ich jakości.Nogi stawiamy potem prawiena pamięć.Kłopot pojawia się w momencie schodzenia: nasze stopy nijak nie są zao-patrzone przez naturę w jakiekolwiek oczka albo choćby czułki.Pamiętajmy o zachowaniu kilku zasad:Prawidłowa wspinaczka polega na odpowiednim balansowaniu ciałem,przenoszeniu jego ciężaruBalansowanie ciałem uzależnione jest od pewności wszystkich punktówoparciaMinimum trzy punkty oparcia! nie wolno oderwać ręki w poszukiwaniuchwytu, jeżeli obie nogi i druga ręka nie trzymają się wystarczająco pewnieNależy przylegać ciałem do skały, nie wisieć  w oddali !Stopa dostawiana do skały czubkiem musi mocno pracować; jeśli się więcda  dostawiać ją bokiemNiech wysiłek nóg będzie większy niż rąkNie działać na najwyższych obrotach, odpoczywać!Wspinanie dotyczy także liny.Może się zdarzyć, że zechcecie wspólnie ćwiczyćgdzieś, w sprzyjającym temu terenie, wspinaczkę i zjazdy przy pomocy liny solo orazz bagażem, przechodzenie nad przepaścią (czyli parowem).W związku z tym postano-wiłem podpowiedzieć, że przy wspinaczce dobrze jest chwycić linę jak najwyżej (przywchodzeniu solo najlepiej podskoczyć).Mocny chwyt pozwoli teraz na podciągnięciunóg tak wysoko, jak tylko się uda, choćby tak, by kolana znalazły się tuż pod brodą.Teraz wspinacz musi chwycić linę skrzyżowanymi stopami, przy czym jeden but winienprzyciskać linę do drugiego buta pod ukosem  jednocześnie z góry i z boku.W tensposób lina nabierze esowatego kształtu, co zwiększa tarcie i blokuje jej swobodneprzesuwanie.Pomagając sobie rękami podciągamy się ku górze tak, jakbyśmy wstawalipomagając sobie liną.I tak dalej.Skoro się weszło, trzeba zejść.Pamiętajcie więc, by ściskać linę między stopamiw identyczny sposób, jak podczas wchodzenia.Przekładając w dłoniach linę zsuwaciesię teraz pilnując, by nie nadto przyspieszyć.Niekontrolowany zjazd może spowo-dować starcie wnętrza dłoni aż do kości.188Techniki i sposoby6.SYTUACJA GROy
NA  WZYWANIE POMOCYJako sytuację groz
ną uznaję tu każde zdarzenie, które doprowadziło nas do konie-czności wzywania pomocy specjalistycznej.Innymi słowy będzie tu mowa o alarmowa-niu, o wzywaniu pomocy.Pomoc może być wzywana przy użyciu radia CB (kanał 9),sygnałów dz
więkowych i wizualnych.Wzywanie pomocy przy pomocy CB-radia jestnajprostszą czynnością, pod warunkiem wszakże, że się owo radio posiada; polega onajedynie na nawiązaniu łączności z jakąkolwiek stacją i przekazanie jej komunikatu o tru-dnej sytuacji; człowiek odbierający komunikat jest zobowiązany do rozpoczęcia akcjiratunkowej (choćby przez szybkie zawiadomienie policji, wojska czy jakichś służb rato-wniczych); międzynarodowym wezwaniem o pomoc jest wołanie  mayday! ; sygnał tenma absolutne pierwszeństwo przed innymi połączeniami i wszyscy rozmawiający zo-bowiązani są do przerwania łączności i nasłuchiwania, by potem przekazać wiadomość.Sygnały dz
więkowe to wołanie o pomoc ( na pomoc! ,  pomocy! ) orazgwizdki, wołania ( hop, hop! ) w miejscach obowiązującej ciszy,np.w górach; wszelkie wołanie w górach traktowane jest jako wołanieo pomoc (dlatego jest ono zakazane w innych sytuacjach); stosuje sięsygnały gwizdkiem układające się w sekwencje S.O.S.( save our souls! )według alfabetu Morse'a (trzy krótkie sygnały  przerwa  trzy długiesygnały  przerwa  trzy krótkie sygnały  długa przerwa); w górachstosuje się 6 dz
więków na minutę plus minuta przerwy, dowolnegopochodzenia, lecz mających charakter alarmu (potwierdzeniem odbiorujest sygnał mający 3 dz
więki w ciągu minuty)65Sygnały wizualne to: pomarańczowa świeca dymna podczas dnia ,czerwona raca (lepiej, gdy jest ze spadochronem) w nocy; zapalenie silniedymiącego ogniska w lesie zaalarmuje służby leśne; po ujrzeniu samolotupatrolowego bądz
helikoptera można stosować błyskanie lusterkiem(lub jakąkolwiek powierzchnią odbijającą światło słońca), machanieramionami w górę i dół, machanie dużą kolorową tkaniną; w nocy stosujesię machanie pochodnią lub/i zapalenie trzech ognisk ułożonych w trójkąt,świecenie latarką z częstotliwością jak dz
więki w górach  6 razyna minutę;UWAGA: sygnałami wizualnymi jednorazowego użytku należy posługiwaćsię jedynie w wypadku znajdowania się w zasięgu widzenia służb rato-wniczych.65Piloci używają rurkowatego pojemnika otwieranego z obu stron; z jednej znajduje się świecadymna, z drugiej  świeca fosforowa (bądz
inna) o dużej jasności.189Survival po polskuI znów odrobina poezji:Wygna�y mnie moje nogiza snyza wiotkie pasma górna horyzoncieza smak i zapach marze�eby pot�eby oddech�eby odlot&Zgubi�em si� gdzieS
na prze��czygdy odjuczonyuS
ciska�em ziemi�i d�ugo liczy�em widma redykunad g�ow�a potem znowutrawa i g�azypod butpod butD) SZTUCZKI1.JAK RATOWA
SI
PRZED ZM
CZENIEM I B�LEMTen punkt znalazł się w dziale  Sztuczki , choć jest na tyle poważny, że powinienbyć umieszczony w zupełnie osobnym dziale.Ludzka ciekawość jest jednak tego ro-dzaju, że  sztuczki zawsze wszystkich przyciągną, liczę zatem, że na ten tekst padnieoko wszystkich was, czytających książkę, zanim porządnie zapoznacie się z jej począt-kiem.Sztuczki są dla nas wyłącznie sztuczkami.Nie myślimy o nich jakoś specjalnie, nieprzykładamy też do nich specjalnej uwagi.Tymczasem to pojęcie  w zakresie sztukiprzetrwania  wywodzi się z wiedzy roninów, bezpańskich samurajów, którzy dla swo-jego przetrwania musieli opanowywać wiele umiejętności.Poza sztukami walki bujutsuopanowywali oni również wiedzę tajemną shukendo, która pochodziła od wojowniczychmnichów zwanych yamabushi-ludz
mi z gór.Hijutsu i okugi (sztuki tajemne i wewnętrzne wtajemniczenia) były charakterystycz-ne dla różnych grup wojowników-roninów i szkół walki, miały na celu wykazać odręb-ność i nieugiętość tych pierwszych, atrakcyjność tych drugich, ale też służyły zasko-czeniu przeciwnika, wykorzystaniu  niezwykłych umiejętności w takich warunkach,które dla innych byłyby śmiercionośne (znów  Księga Kota i Księga Walki !)Zmęczenie jest największym wrogiem wędrowników na odludziu.To właśnie zmę-czenie powoduje, że najlepsi alpiniści nie powracają ze swych wypraw [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy