[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ze względu via te kategorie dokonuje się rozmaitych klasyfikacji.Podział zaburzeń ze względu na ich rodzaj (typowe objawy, prze_ ieg i następstwa, powiązanie z określoną etiologią, prognozowaniem -~ oddziaływaniem terapeutycznym) oraz zaklasyfikowanie zaburzeń1 H.Nartowska Różnice indywidualne czy zaburzenia rozwoju dziecka przedszkolnego.Warszawa 1980 WSiP.q I.Obuchowska Dynamika neruric.Warszawa 1976 PWN.$ M.Przetacznikowi, M.Susułowska Wybrane zagadnien.ia.Op.cit., s.22f;-229; H.Spionek Zaburzenia.Op.c~it., s.81.22 _ '?ado określonych jednostek chorobowych (nozologicznych) można znaleźć w podręcznikach psychiatrii dziecięcej.Na przykład Zofia Szymańska wymienia: oligofrenię, infantylizm, zaburzenia psychiczne pochodzenia organicznego, psychozy, psychopatie, nerwice itd.l Klasyfikacje dokonywane przez psychologów są również niezadawalające.Dlatego w niniejszym podręczniku przyjęto zasadę wyjścia od wiedzy z zakresu psychologii rozwojowej wieku przedszkolnego i omówienia zaburzeń poszczególnych sfer rozwoju: motoryki i psychiki, typowych dla tego okresu życia.Podział ze względu na rozległość zaburzenia, według H.Spionek, uwzględnia zaburzenia: globalne (opóźnienie rozwoju, czyli zwolnienie tempa rozwoju wszystkich funkcji w tym samym stopniu) i parcjalne lub fragmentaryczne (opóźnienie rozwoju tylko niektórych funkcji, np.mowy) q.O głębokości zaburzeń stanowi stopień nasilenia objawów, ich częstość i uporczywość występowania, mała podatność na terapię.Stopień głębokości zaburzenia może być określany przez wskaźnik liczbowy, np, iloraz inteligencji.Ze względu na dynamikę zaburzeń (okres wystąpienia i czas trwania zaburzeń) wyróżniamy zaburzenia rozwoju trwałe bądź przejściowe, które mogą wystąpić jednorazowo lub wielokrotnie w ciągu życia.Uwzględniając okres, w którym ujawniły się zaburzenia rozwoju, można podzielić je na takie, które trwają od uradzenia (wrodzone) i takie, które ujawniają się w późniejszym okresie życia (nabyte).Podłoże etiologiczne jest kolejnym kryterium klasyfikacji zaburzeń rozwoju psychomotorycznego.Ze względu na etiologię zaburzenia można podzielić na: organiczne (uwarunkowane uszkodzeniami struktury c.u.n.) i funkcjonalne czy li czynnościowe (zaburzenia funkcjonowania c.u.n.bez uszkodzeń struktury), zaburzenia endogenne (uwarunkowane przyczynami tkwiącymi w dziecku) i egzogenne (tkwiącymi w środowisku), zaburzenia dziedziczne inaczej genetyczne (powstałe przed zapłodnieniem) i nabyte w ciągu życia płodowego (przed urodzeniem) i po urodzeniu.Jak wykazana, można dokonać wielu klasyfikacji ze względu na różne kryteria podziału.H.Spionek wskazywała, że klasyfikacje te1 Z.Szymańska Psychiatria wieku dziecięcego i mtodzieńczego.Warszawa 1976 PZWL.p H.Spionek Zaburzenia.Op.cit., s.87.nie są zadowalające'.Rozróżnienie zaburzeń czynnościowych i organicznych jest tego przykładem.W przypadku zaburzeń organicznych mamy do czynienia nie tylko z uszkodzeniem struktury tkanki nerwowej, lecz w następstwie tego także z zaburzeniami funkcji.Z drugiej strony długotrwałe zaburzenia funkcjonalne mogą doprowadzić ~(c) uszkodzenia tkanki nerwowej.Rozpatrując podział na zaburzenia Wrodzone i nabyte, także nie jest jasne, czy "wrodzone" oznacza odziedZiczone (przekazane drogą genetyczną), czy powstałe przed urodzetliem dziecka, a zatem nabyte w okresie płodowym.Podobnie też nie ·~ wyraźnie odgraniczane zaburzenia egzogenne i endogenne z tego dowodu, że przez pojęcie "egzogenne" zwykle rozumiemy środowisko, W którym dziecko żyje od urodzenia, podczas gdy wielką wagę dla rozwoju dziecka ma też oddziaływanie środowiska wewnątrzmacicz~ego.Należy także pamiętać, że środowisko wplywa nie tylko w spo~ób bezpośredni, ale także i pośredni na dziecko.Oddziałuje bowiem na rodziców dziecka, ich komórki rozrodcze, co z kolei ma wpływ na samo dziecko [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy