[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Li pensis, kielpost unu-du tagoj oni povus trairi montpasejojn, kaj pli kajpli alproksimi�i al �iaj movoplenaj stratoj kaj vojoj.Li pensispri la rivera voja�o, tagon post tago, de granda Bogota al laankora� pli vasta transa mondo, tra urboj kaj vila�oj, arbarojkaj dezertaj lokoj, la flueganta rivero, tagon post tago, �is �iajbordoj pli lar�e aparti�as kaj la grandaj vapor�ipoj preter-pla�das, kaj oni atingas la maron  la senliman maron, kun�iaj mil insuloj, �iaj miloj da insuloj, kaj �iaj malproksimaj�ipoj, neklare videblaj je siaj sen�esaj voja�oj �irka� kaj transtiun pli grandan mondon.Kaj tie, nebordita de montoj, estasvidebla la �ielo  la �ielo, ne tia disko, kian oni vidas tie �i,sed arko el neimitebla bluo, abisma profundo en kiu rondi-radas la flosantaj steloj&Liaj okuloj rigardis pli ser�e la grandan kurtenon la mon-taro.Ekzemple, se oni suprenirus tien tra tiu gor�o, kaj tra tiutruo, tiel oni povus atingi tiujn duonkreskintajn pinojn, kiujalte �irka�as en formo de bretego, kiu levi�as pli kaj pli alte�is �i superpasas la gor�on.Kaj tiam? Estus eble entreprenitiun krutan rokaron.Tiam, eble, oni trovus lokon por grim-pi al la fendego; kaj se tiu truo ne utilus, tiam eble oni trovusalian pli oriente.Kaj tiam? Tiam oni estus ekstere sur la suk-ceneca ne�o tie, kaj duonvoje al la supro de tiu bela kaj egesoleca montaro.31LANDO DE BLINDULOJeLIBROSubite li rerigardis la vila�on, tiam li tute turnis sin, kaj rigar-dis �in fikse.Li pensis pri Medina-sarot�, kaj �i jam �ajnis malgranda kajmalproksima.Li returni�is al la monta murego, sur kiu estis ruli�inta alli la matena sunbrilo.Tiam tre zorge li komencis grimpi.Je la subiro de la suno, li ne plu grimpis, sed li estis malprok-sima kaj alta, kvankam li ja estis atinginta pli grandan alton.Liaj vestoj estis �iritaj, liaj membroj estis sangaj, multloke lihavis kontuzojn, sed li ku�is kvaza� li estas komforta, kaj surlia viza�o estis rideto.De kie li ripozis, �ajnis ke la valo estas en kavego unu ki-lometron malsupre.�i jam estis malklara pro nebuleto kajombro; kvankam la �irka�aj montosuproj estis el lumo kajfajro.Kaj la detaletoj de la apudaj rokoj briletis kun subtilabeleco  vejno de ia verda mineralo penetris la grizon, jenkaj jen ekbrilis kristala�oj, kaj eta, detale belega, oran�eca li-keno estis apud lia viza�o.En la fendego estis nigraj misterajombroj, bluo malheli�is en purpuron, kaj purpuro en lume-can malhelon, kaj supre estis la senlima vasto de la �ielo.Sedli ne plu atentis tiujn �i aferojn; li ku�is tie tute senmova, ri-detante kvaza� li estas kontenta nur pro sia forkuro el la valode la blinduloj, en kiu li pensis fari�i re�o.Pasis la brilo de la sunsubiro kaj venis la nokto, kaj ankora�li ku�is trankvile kontenta sub la malvarmaj steloj.32LANDO DE BLINDULOJeLIBROwww.omnibus.se/inkoISBN 91-7303-078-333 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy