[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Fine �ikomencis paroli pri pentekosto, kaj tiam �i ekmemoris, ke �idevus a�eti novajn �uojn. Kaj tion mi devus fari morga�, �ar morga� estos ja pen-tekosta sabato.Vere mi devus, �ar mi ja ne povos montri minen la malnovaj!La patrino grumblis sed ne tre.La� la paso de la jaroj �i �iscerta grado adapti�is al la vidpunktoj de la filino.Johano silente a�skultis la disputeton inter patrino kaj fi-lino.Kiam la patrino komencis cedi, li turnis sin al Elsa kajdiris malgaje: Vi volas montri vin & en novaj �uoj! Sed viaj �uoj estasja tute sendifektaj.Kial vi do bezonas novajn? Ne estu stulta, Johano! diris Elsa.Mi ne plendas pri tiuj�i �uoj, sed mi bezonas aliajn por esti dece vestita kiam ne-cese. �u vi do estas pli deca en bal�uoj?La fratino ru�i�is, sed konservis sian afablan tonon. Ni ne kverelu, Johano.Venos pentekosto, kaj mi �atusiom eliri el la domo.Pro la etulino mi ne estis ekstere dumtiom da tempo, kaj neniun mi renkontis & Cetere patrino de-cidas pri tiu �i afero.Johano silentis dum iom da tempo.Li �ajnis malgaja kajsamtempe pripensa.Iom post iom la esprimo de lia viza�omalmoli�is. Mi mem perlaboris tiun monon, li diris al la fratino, kunsubpremita forto en la tono.Mi scias, kiom da laboro kaj131INFANOJ EN TORENTOeLIBROdorsdoloro egalas al �i.Kaj vi kaj mi scias, ke ni bezonas �inpor pli necesaj aferoj ol por ebligi al vi montri vin.Elsa rigardis lin duone konsternite, duone malestime, pos-te skuis la �ultrojn kaj turnis sin al la patrino. Nu, kion diras vi?Samtempe turnis sin anka� Johano al la patrino kaj diriskonstate, kvaza� la afero estus jam decidita: Patrino, mi ne konsentas pri tio.La patrino dum kelkaj momentoj rigardis ilin, kvaza� he-zite.Poste �i diris al la filino: Vi scias, ke Johano pravas.Kaj & estas ja li, kiu laboras.Elsa ru�i�is kaj denove skuis la �ultrojn, sed diris nenion.La patrino rigardis Johanon kun mola esprimo en siaj okuloj.Sed Johano atentis nek pri Elsa nek pri la patrino.Li sidis kunklinita kapo kaj pripensa mieno kaj post kelkaj momentoj lilevi�is kaj preterpase diris al la patrino: Mi iros al Arne.*132INFANOJ EN TORENTOeLIBROerdaj foliamasoj flustre susuras en la varma vento.LaVflorplenaj kronoj de la fruktarboj �vebas en la sunbrilokiel blankaj kaj rozaj nubetoj.Sen�esa zumo de burdoj kajabeloj sonas kvaza� sor�a, forloga muziko.Alvenis la somergastoj de la pensiono en la �efdomo de lagrandbieno.Kiam Johano frumatene rastas la korton anta� la�efdomo, ili ankora� dormas malanta� la flavblankaj rulkur-tenoj de la multaj fenestroj, sed kiam li matenman�is, elvenasvartknabinoj kun etuloj, kaj belvestitaj infanoj kun senzorgajviza�oj komencas ludi kaj petoli en la parko.Gejunuloj ludastenison a� foriras por ekskursi.Sinjoroj kaj sinjorinoj prome-nas sub la altaj arboj a� ripozas sur la parksofoj.La lokaj infanoj liberi�is de la lernejo kaj de mateno �isvespero vivas la� propra pla�o.Sen multaj ceremonioj ili ko-nati�as kun la infanoj en la pensiono.Kune kaj samtempe ili�uas la someran libertempon, kaj iliaj krioj sonas gaje kaj sen-zorge kiel la kantoj de la birdoj.Johano kaj la �ardenisto ka�ras sur la legombedoj kaj sar-kas la fiherbojn, kiuj rapide kreskas en la varmo.Johano por-tas nur pantalonon kaj �uojn, kaj la supra parto de lia korpoestas brunenigra pro la suno.La varmo pezigas la kapon.Foje ili inter�an�as kelkajn vor-tojn, sed ili ne havas emon babili.Kvaza� son�e Johano a�das133INFANOJ EN TORENTOeLIBROla bruon de la infanoj ie ekster la �ardeno, kaj la akvo en lakanalo brilas fre�e kaj alloge inter la verdaj bordoj.*134INFANOJ EN TORENTOeLIBROiam Johano iris hejmen en iu vespero, li renkontis sianKfraton Eriko, kiu venis de la stacio.En la sama tago li for-lasis la malliberejon en la provinca �efurbo, kie li pasigis kel-kajn monatojn pro sia eksperimento fari brandon.Li iris malrapide kaj kun klinita kapo kaj ne rimarkis Joha-non, anta� ol tiu salutis lin.Li ridetis iom fremdece. Aha, estas vi & Vi kreskis, balda� same alta kiel mi & Kielvi fartas? Bone.Mi nun laboras en la �ardeno anstata� patrino. Mi scias, patrino skribis pri tio. Kaj kiel fartas vi? Nu, bone.Ili pluiris en silento.Eriko denove klinis la kapon kaj ne�irka�rigardis.Lia viza�o havis ankora� knabecajn trajtojn,sed �ia esprimo estis vire pezmiena, kaj kvankam liaj vestojestis sufi�e bonaj, li aspektis kiel senhejma kaj homevitemavagabondo.La patrino sciis pri lia alveno, kaj kafotablo staris preta,kiam ili eniris la hejmon.La patrino salutis lin kaj diris kelkajnvortojn pri �iutagaj aferoj, sed faris al li neniujn demandojn [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy