[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.SolecoLa soleca vojo estas tia, kia la soleca homo.Amba� irasaparte de siaj kunuloj.�i tiu estas rekompencata deala�doj, tiu de pensoj pro sia soleco.283FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROBalanciloKiam ni disvolvas lumon, ni ne forgesu, ke al �iu lumorespondas ie samgranda ombro!Mantelo1 Fakte ni vestas ne nian eksteron, sed nian enon.2 Birdo ornamata de pavoplumoj havas malofte vo�onde najtingalo.La sonoLa sonado de malplena barelo estas pli bela, sed tiun dela plena ni pli volonte a�skultas.Vivo-mortoLa premio por la bonaj agoj, por kiuj ni naski�is, estusla vivo.La puno por la pekoj, kiujn ni faris, la morto.FamoKiam sur la surfaco de la lago la ondoringoj atingas �isla bordo kun la sciigo pri la falo de la �tono en la lagon,la �tono jam delonge sinkis sur la fundon!284FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROSortoSortojLa vivo promesas al �iu veluran se�on, sed al neniu �ingarantias.El iu bran�o de la sama arbo fari�as bastonode mar�alo, el la alia tiu de almozulo.ValutomondoEstas, kiu pagas por sia vivo per sia morto, kaj estas, kiupagas por sia morto per sia vivo.�iu la� sia sorto.Menso, koro�etante siajn menson kaj koron en amba� telerojn depesilo: �iu estas bon�anca a� feli�a la� tio, kiu pli pezas�e li.Tiu, kies teleron la menso pli premas, eble pli bonesukcesas en la mondo; sed �e kiu la koro pli pezas, estascerte pli feli�a!Ni devas prepari ninne nur por nia vivo, sed anka� por nia sorto.Se ni nepreparis nin sufi�e por nia vivo, maksimume ni ne pro-gresas; se la sorto trovis nin nepreparita: ni falas.En fervojista lingvoLa morto ne estas finstacio, nur komutilo, per kiu niavojo direkti�as al aliaj reloj, aliaj regionoj.285FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROFriponoj kaj geniulojlevi�as pli alten kun la tempo.La pli bon�ancajn atendaspli-malpli grandaj tronoj, la malbon�ancajn pli-malpligrandaj pendumiloj!La sukceso1 Se io sukcesas al iu, oni diras pri li: homo pribrilata dela suno.Se al la sama tio sama ne sukcesus, oni dirus:homo blovata de la vento.2 Lerta muso traboras montojn, mallertan mortbatas latenilo de la unua fosilo renversita.Granduloj, malgrandulojPer mu�ado, tondrado povas vortumi siajn internajnsentojn nur maroj.Riveretoj, akvofluetoj rajtas nur kantikaj plori &SortoLa ordinara arbusto estas tia, kiel la poeto.Kiam �i es-tas florplena, estas nature, ke el �iaj floroj �iu plukas la�-pla�e.Kiam a�tune �i restas nuda, estas nature, ke ne-niu okupi�as pri �i.La tragedio de l homoKiam la dornoj de la rozo maturi�as, falas �iaj floroj.Kiam ni povus defendi niajn son�ojn: ili pereas!286FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBRONiaj tragedioj1 Tiu dueco, kies esenco estas, ke ni konsistas ne nur elkorpo a� ne nur el animo, sed el amba�.2 Kiam nia koro estas ankora� sufi�e juna, nia mensoankora� ne estas sufi�e maljuna.Kaj kiam nia mensojam estus sufi�e maljuna, nia koro ne plu estas sufi�ejuna.La pontoLa formiko fidoplene trarampas la herbotrunkojn, kaj sela vojo ne kondukas pluen, �i returnas sin, por ree kom-enci sur alia, se necese, sur tria.La homo, se la ponto delia espero ne atingas �is la bordo, tragike falas tie.Gravito1 Kiun katenas korpe la malri�eca mizero de lia vivo alla tero, povas esti ajne nobla personeco, la flugo de liaanimo ne tro povas atingi �is la nuboj!2 La plumo skribas al tiu, kiu trempas �in en inkujon.Nur la krajono skribas sen trempado, e� spite al siamorto  �is konsumi�o.(Malfeli�a krajono!)La flugilojLa fazano  kvankam �i havas fortajn flugilojn  irasplej ofte perpiede.Kaj nur se oni tro premas �in, �i ma-287FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROleme levas sin per la flugiloj.Ofte anka� la homon tru-das lia sorto disvolvi siajn flugilojn.KandelojSensciaj amasoj, vi estas kiel la kandeloj.Dum oni nebruligas vin, vi estas blindaj, kaj dum vi jam vidus: vianka� brulas.Kaj e� tiam vi lumigas al viaj bruligintoj.Tiuj devas zorgi maksimume pri tio, ke �ustatempe iliestingu vin, a� novajn ili bruligu anstata� vi kaj  perede vi.FortoKomparoLa ornamita bastono tro�izita estas, kiel la troprilaboritaverko: bela, sed forton �i ne havas!BalanciloSe oni luktas unu kun la alia, neniam la forto, sed �iamla pacienco venkas.La pacienco estas la vira�o de la for-to!KuntenoLa vento povas renversi arbon, sed �iajn foliojn ne po-vas forblovi.288FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROLa pacienco1 La pacienco estas la plej granda forto.Foje �i rigardaspropraokule, kiel hakilo ellaboras �tonon el roko, ali-foje �i kolektas montojn el dis�utitaj �tonoj por pira-mido!2 La homo estas proksimume tiel granda, kiel lia pa-cienco.3 Ni devas toleri anka� la ombron de tiu arbo, kies fruk-tojn ni plukas.Pri la forto1 Kiu volas esti forta, unue li devas rompi la proprajnostojn!2 �iu estas tiel forta, kiom li povas dama�i al aliulo.Kajtiel bona, kiom li povas cedi el tio.3 Se �i �veli�as, anka� la rivereto estas maro; kaj setrankvila, anka� la maro estas nur akvo.KredoLa palisoSen paliso la grimpofaboj povas fari�i nur vojerarantoj.Tiel ili sin mem sufokadas per siaj kunkro�i�intaj grim-potigoj.Anka� al homtigoj ne sortas alie sen ilia paliso:Dio!289FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROMeditadoNiajn spertojn ni povas kolekti nur por la futuro.�arkune kun ilia kolekto nia vivo anka� konsumi�as, ne po-vas esti alimaniere: devas esti alia mondo en ia formo,en kiu ilia utilo povas montri�i.Kiel granda estas Dio?Tiel granda, ke la eternluma lucerno de iu angulsanktejode Lia templo estas la Suno.Kaj unu Lia tago estas tiellonga, dum kiom �i tiun lucernon po unufoje necesasreplenigi.AlkemioKiel alte ni taksas juvelojn, noblajn metalojn, e� se pre-nitaj el ruba�o; ni konservas ilin kiel trezoron.Dum se lahomo pretigas por ni ion tute similan, ni sentas tion sen-valora fatraso.Kiel granda instinkta rekono de la gran-deco de la potenca Kreinto estas tio rilate al la for-tostre�oj de la baraktanta homo!Kun �iu spertoni fari�as pli ri�aj, kun �iu sortobato pli bonaj.Ili estasla instrumentoj de Dio, per kiuj li skulptas sian bildonsur ni!290FABLOJ KAJ AFORISMOJeLIBROMondokreoKomence estis: sur eterna firmamento eterna suno, subeterna suno eterna printempo; en eterna printempoeternna lumo; en eterna lumo: eterna floro!Sed anka� malpermesitaj arboj estis tie starantaj &Kaj kiam la Homo �etis rigardon al la frukto de la mal-permesita arbo, naski�is la unua nubo; kiam li anka�ekdeziris la frukton de la malpermesita arbo, esti�is launua nebulo, kaj kiam li anka� gustumis la frukton dela malpermesita arbo: la unua nokto!Pura akvo, akva�oLa vera kredo estas rivero, enfluanta en la maron de laeterna ekzisto.Kelkfoje �i �velas kaj postlasas mar�ojn.La homo estas la�borda migranto.Ve al li, se anstata� lapura riverakvo li mildigas sian soifon el infekta mar�o [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy