Cyprian Norw

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czymże? mąż, który serce i ramię ma dzielne,W równi z niecnym zasłuża gniewy nieśmiertelne?Tu Jupiter, któremu chmury się piorunią,Rzecze: Cóż to dziecinne usta twe seplunią?.Jażbym kiedy boskiego Ulissa zapomniał,Który nie tylko wiedzą śród ludzi z-ogromniał,Lecz i przestronne niebo napełnił kadzeniemBogom, co się odziały niebieskim sklepieniem?Lecz niemniej Neptun ziemię falami otoczył A Uliss w czaszce jego Cyklopa się broczyłI oślepił mu wielkie czoło Polifema,334Któremu równych między Cyklopami nie ma,Bowiem idzie on z rodu samego NeptunaPrzez Toosę, córkę króla, gdzie wielka laguna.Stąd-to Neptun, choć stracić Ulissa nie może,Między nim a Ojczyzną rozbałwanił morze.Atoli Olimpijskiej wyrokiem naradyGdy się Ulissa poprze, on ujdzie zagłady,Ani co Trójzęb zdoła sam, lecz gniewu zwolni,Skoro się bogów mnogie uznanie zespolni.K temu błękitnowzroka bogini, Minerwa,Rzecze: Niech już zbyt długa nie uwłóczy przerwaTakowego wyroku, lecz stawa się czynem.(Ojcze! któryś samego Saturna jest synem),I jeżeli zaprawdę to po bogów myśli,By raz już wrócił Uliss, Merkurego wyślij(Który zgromił Argusa) każ, niechaj MerkuryLeci i dotknie stopą Ogygijskiej góry I tchem jednym nasz wyrok poniesie bogini,Która warkocze jasne z włosów długich czyni,By tak ona, jak Uliss wreszcie się dowiedział,Zakreśloną że dobę wygnania przesiedział.Ja synowi Ulissa pójdę w piersi włożyćMoc ducha, by się nie dał lada czym zatrwożyć.Chcę by obfitowłose zebrawszy Acheje,Przedstawił im publicznie żal swój i nadzieje,I jako zalotników natrętna gromadaKrętorogie mu tryki rżnie i woły stada.Po czym wyszlę go jeszcze do Sparty, do Pylo,By brał o Ojcu wieści, badał, jeśli mylą?I sam przeto, własnego używszy rozumu,Tej nabrał dostojności, co wyróżnia z tłumu.To gdy rzekła, pod stopę podsunie sandałyNieśmiertelne, lecące, gdzie chce, lotem strzały,Całe wytworem złota urobione giętko,Ponad ziemie i morza, rzutkie jak wiatr, prędko.Bierze i włócznię swoją walną, która grotemBrązu gwiazdzi, a łamie bataliony grzmotem,I chorągwie, i wodze nieraz z ziemią równa,Skoro swe ku nim zmarszczy czoło.Jowiszówna!Tak zaś z Olimpu szczytów gdy mknęła już stawaW Itace już w przedsieniach Ulissa, gdzie wrzawa,Sama, z brązową włócznią, lecz wziąwszy pozoryWodza Taffianów, M e n t a.Onej właśnie poryDziewosłębni śmiałkowie w przysionkach siedzieliNa skórach wołów, które pierw oburącz cięli,I bawili się graniem w kości zaś służebni335Starsi i rącze chłopcy, w goszczeniu potrzebni,To leli wino w kruże, to, gąbki z-brzmiałymiStoły omywszy, biegli z przekąski smacznymi,Ustawiając potrawy ponętnie i czystoI wszelką służąc rzeczą, mięsiwem rzęsisto.Telemak, sam że prawie podobny do bogów,Pierwszy boginię zoczył stojącą u progów,Właśnie gdy siedział smętny między zalotniki,Marząc, by kiedyś rodzic weszedł w te okrzyki,Uznał syna, powrócił prawe obyczaje,Za wszystkie progi domu wyrzuciwszy zgraję.Stąd-to on dostrzegł Pallas wstał i prosto idzieW głąb przysionku, gdzie stała oparta na dzidzie,Oburzony uczuciem szlachetnego sromu,Iż czasu tyle gość mógł czekać w progach domu!Skoro zaś przy niej stanął, wziął rękę jej prawą,Przejął włócznię brązową i głosem nad wrzawąPanującym rzekł: Gościu! przyjmij pozdrowienie.Naprzód uczczonym będziesz potem i jedzenieZechcesz spożyć.dopiero, o ile się godzi,Powiesz, coś zacz? czym służyć? i co cię przywodzi? A to rzekłszy, szedł naprzód. W Telemaka śladyStąpały kroki gościa, Minerwy-Pallady.Aż gdy weszli do wnętrza siedziby spaniał�j,Telemak poniósł włócznię, gdzie inne już stałyUlissesa pociski, przy wielkiej kolumnie,Powspierane na gwozdziach krzywionych rozumnie;Gdy zaś boginię powiódł dalej ku tronowi,Podesłał dywan, co się dowcipnie wezgłowi,I zasunął pod stopy ławeczkę poziomę;Sam siadł obok, oblicze mając nieruchomeKu zalotników ciżbie by, wręcz oddalony,Gość jego przez tych nie był śmiałków obrażony(I aby nieco mówić zdołał o Ulissie).Zaraz służebna wbiegła ta, na srebrnej misieZłotą nalewkę wniósłszy, przyrząd uczyniłaDo rąk mycia i gładki stół wdzięcznie okryła.I dopiero poważna klucznica z swej stronyNiesie chleby, a wgląda, jak stół zastawiony?Hojnie świadcząc tych rzeczy, co zależą od niej.Marszałek różność mięsa podaje wygodniej,Złote stanowi kubki, gdy zwinny chłopczyna,Herold, pilnie uważa, dolewając wina.Tu zalotnicy butni całą weszli zgrają,I ci trony, a owi ławy zasiadają [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Tematy

Index
64 929
Varley, John Blue Champagne
Christine DePetrillo Kisses to Remember (epub)
Lyssa Royal & Keith Priest Przybysze z wewnętrznych Âświatów
Saga historyczna Masterton Graham Dziewicza podróż
Pedersen Bente Roza znad Fiordów 09 Gdy zakwitną konwalie
Moore Margaret NiezśÂomne serce
Bryan Burrough Wrogowie publiczni
Jeffries Sabrina Stare panny Swan Park 03 SpóÂźnione zaÂślubiny
Picoult Jodi, Van Leer Samantha Z innej bajki

�

pobieranie / do ÂściÂągnięcia / ebook / pdf / download

Tematy