[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie!  odpowieó
iał doktor. Ty jesteś człowiekiem, który dotrzymuje słowa,dobrze wiemy o tym.Wyspa, WygnanieW każdym razie były to niemal ostatnie wieści o trzech piratach.Tylko raz usłysze-liśmy strzał z rusznicy w znacznym oddaleniu i przypuszczaliśmy, że polują.Zwołaliśmynaradę, na której postanowiono, że musimy pozostawić ich na wyspie  ku niezmiernej,muszę powieó
ieć, radości Bena Gunna i za silnym poparciem ze strony Graya.Zostawili-śmy im znaczny zapas prochu i kul, sporą porcję solonego koziego mięsa, trochę lekarstwi nieco innych niezbędnych rzeczy, narzęó
i, oó
ieży, zbyteczny żagiel, kilka sążni sznura,a także na specjalne życzenie doktora niezgorszą porcję tytoniu.Na tym zakończył się nasz pobyt na wyspie.Przedtem jeszcze załadowaliśmy skarby,nabraliśmy dostatek wody i wzięliśmy resztę koziego mięsa, na wypadek jakiejś nieprze-wió
ianej potrzeby.Na koniec pewnego pięknego poranka podnieśliśmy kotwicę, co byłobodaj jedyną czynnością, którą zdołaliśmy wykonać, i odpłynęliśmy z Zatoki Północnej.Nad nami powiewała ta sama bandera, którą kapitan rozwinął był i za którą walczył w wa-rowni.Jak wkrótce stwieró
iliśmy, trzej korsarze śleó
ili nas lepiej, niż przypuszczaliśmy.Przedostając się bowiem przez cieśninę musieliśmy przybliżyć się do cypla południowe-go, tam zaś ujrzeliśmy wszystkich trzech klęczących na wydmie piaszczystej, z rękamiwzniesionymi błagalnie do góry.Wszystkim nam żal się zrobiło pozostawiać ich w tymopłakanym położeniu, lecz niepodobna się było narażać na powtórny bunt, a zabierać ichz sobą do domu, by znalez
li śmierć na szubienicy, byłoby okrucieństwem.Doktor począłwołać w ich stronę, zawiadamiając ich o zapasach, któreśmy im zostawili, i o tym, gó
iemają je odnalez
ć.Oni jednakże w dalszym ciągu wołali nas po imieniu i błagali nas nalitość boską, żebyśmy się zmiłowali i nie porzucali ich na śmierć w takim miejscu.Na koniec wió
ąc, że okręt nie zmienia kierunku i chyżo oddala się od miejsca, gó
ieich wołania mogły być dosłyszalne, jeden z nich  nie wiem, który to mógł być zerwał się na równe nogi z chrapliwym okrzykiem, złożył się muszkietem do ramieniai wystrzelił.Kula bzyknęła nad głową Silvera i przebiła grotżagiel.Natychmiast pochowaliśmy się za burty, a gdy znów wyjrzałem, oni zniknęli już z wy-dmy, a sama wydma rozpływała się przed oczyma i zniknęła w rosnącej odległości.Takskończyło się owo zajście.Jeszcze przed południem, ku mej niewysłowionej uciesze, naj-wyższy wierzchołek Wyspy Skarbów roztopił się w błękitnym kręgu morza.Mieliśmy tak niewiele luó
i, że każdy z jadących na okręcie musiał przykładać rę-kę do pracy.Jedynie kapitan leżał na materacu na rufie i wydawał rozkazy, mimo bo-wiem znacznej poprawy w zdrowiu potrzebował wciąż jeszcze wypoczynku.Zdążaliśmyr bert ui te en n Wyspa skarbów 103do najbliższego portu w Ameryce hiszpańskiejx v , gdyż bez świeżych sił marynarskich niemoglibyśmy przedsiębrać podróży do ojczyzny.Zanim jednak tam dotarliśmy, przekornewiatry i kilkakrotne huragany sprawiły, że opadaliśmy zupełnie z sił.Był właśnie zachód słońca, gdy zapuściliśmy kotwicę w czarownej, okolonej lądemzatoce; natychmiast otoczyły nas wiankiem łoó
ie pełne Murzynów, Indian meksykań-skich i Metysów, sprzedających owoce i warzywa i gotowych nurkować za rzuconymiw morze monetami.Widok tylu wesoło nastrojonych twarzy, zwłaszcza czarnych, smak owoców pod-zwrotnikowych, a nade wszystko światła, które poczynały migotać w mieście, tworzyłyuroczy kontrast z naszym niedawnym pobytem na ponurej i krwawej wyspie.Doktori ó
ieó
ic wziąwszy mnie ze sobą poszli na ląd, aby tam spęó
ić czas przed nastaniemnocy.Tu spotkali kapitana angielskiego okrętu wojennego, wdali się z nim w rozmo-wę, poszli w odwieó
iny na pokład jego okrętu i krótko mówiąc, przepęó
ili czas takprzyjemnie, że był już brzask dnia, gdy powróciliśmy na  Hispaniolę.Ben Gunn pozostał sam jeden na pokłaó
ie, a gdy wróciliśmy na okręt, począł z ó
iw-nymi wykrętami robić nam wyznanie.Silver uciekł! Gunn uległ był jego namowomi przed kilku goó
inami dopomógł mu do ucieczki w łódce indiańskiej, teraz zaś zaklinałsię, że uczynił to jedynie w celu zabezpieczenia naszego życia, które niewątpliwie byłobywystawione na szwank, gdyby  ten człowiek z jedną nogą pozostał na okręcie.Nie byłoto jednak wszystko.Kucharz okrętowy nie czmychnął z próżnymi rękoma.Niepostrze-żenie wdarł się do składu i zabrał stamtąd jeden z worów pienięó
y, wartości trzystu lubczterystu gwinei, aby ułatwić sobie dalszą wędrówkę.Sąó
ę, że wszyscyśmy byli raó
i, iż tak tanim kosztem uwolniliśmy się od niego.%7łeby już zakończyć to długie opowiadanie, powiem, że najęliśmy kilku nowych ma-rynarzy, odbyliśmy bez przeszkód drogę do domu, a  Hispaniola zawinęła do Bristoluakurat wtedy, gdy pan Blandly zamyślał wyprawić w drogę statek konwojowy.Z tychluó
i, którzy na niej żeglowali, powracało tylko pięciu:  Diabli i trunek resztę bandywzięli , przyszła pomsta i kara.Bądz
co bądz
, nie byliśmy jeszcze w tak srogich opałachjak inny jakiś okręt, o którym śpiewali:Jeden ocalał na całą załogę,Choć siedemó
iesięciu pięciu wyruszyło w drogę.Skarb, BogactwoKażdy z nas otrzymał sowitą część skarbów i użył ich mądrze lub nierozsądnie zależnie od swego charakteru.Kapitan Smollet już zerwał z morzem.Gray nie tylkozaoszczęó
ił swoje pieniąó
e, lecz opanowany naraz chęcią dobicia się wyższego stanowi-ska, zaczął kształcić się w swym zawoó
ie; obecnie jest szturmanem i współwłaścicielempięknej ��egaty, ożenił się i został ojcem roó
iny.Co się tyczy Bena Gunna, dostał ontysiąc ��anków, które wydał czy roztrwonił w ciągu trzech tygodni lub powieó
iawszyściślej ó
iewiętnastu dni, gdyż dwuó
iestego dnia poszedł żebrać.Wówczas dostał posa-dę odz
wiernego, właśnie tę, której tak baró
o obawiał się na wyspie.%7łyje jeszcze do ó
iśdnia jako wielki ulubieniec wiejskich chłopców, dworujących sobie nieraz z niego, i jakowyborny śpiewak kościelny w nieó
iele i dni świąteczne.O Silverze nie słyszałem już nigdy.Ten straszny marynarz z jedną nogą przestał wresz-cie być zmorą mego życia i przepadł gó
ieś bez śladu Prawdopodobnie spotkał się ze swąstarą Murzynką i może gó
ieś żyje szczęśliwie z nią i Kapitanem Flintem, w każdym raziebaró
o mało jest prawdopodobieństwa, żeby miał zaznać szczęścia na innym świecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy