[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zmarł w r.1199, a jego następcą został Henryk Kietlicz,przypuszczalnie syn wygnanego stronnika Mieszka Starego. W.Semkowicz niesłusznie utożsamiał Piotra z arcybiskupem Bogumiłemi uważał za Pałukę, Ród Pałuków, s.99.Szerzej przyjęła się teza, iż byłjednym z A
ąbędziów; C.Deptuła, Wokół postaci arcybiskupa PiotraA
abędzia, s.37 47.Piotr arcybiskup odpowiadałby osobie Piotra II,syna Z
więtosława lub Konstantyna, jak M.Friedberg, Ród A
ąbę-dziów, s.27 28, aczkolwiek tam nie zidentyfikowany z arcybiskupem.O karierze Piotra zob.Wstęp, s.XXVII n.albo wydać na wyszukane męki, albo w każdym razie do cnawykorzenić zarodki buntu  rzecze Piotr: Nie tak, synaczkowie, nie tak! Nie godzi się bowiem, praw[czułej] miłości odpłacać nieczułą surowością201, zwłaszcza żeuczciwiej jest świadczyć dobrodziejstwo niż [wykorzystywać]okazję do zemsty.Posłuchajcie, proszę, sławnych tejże uczciwościwzorów.Zwycięski król Epirotów Pyrrus pokonawszy Rzymian odesłałdo Rzymu dwustu żołnierzy bez okupu, aby poznawszy męstwo[tego] męża uznali [również] jego wspaniałomyślność202.Alek-sander Wielki walczy z Porusem, odnosi zwycięstwo i Porusdostaje się do niewoli; a tak dalece bolał nad klęską, iż mimoprzebaczenia otrzymanego od nieprzyjaciela ani pokarmu niechciał przyjmować, ani ran swych opatrzyć nie pozwolił.Aleksan-der dla uczczenia jego hartu cało odesłał go do królestwa,przystoi bowiem, aby mąż dzielny i odwagą się odznaczał,i uczucia miłości nie był pozbawiony203.Nie mniejsza byłarównież dobroć Heraklejczyków, gdy Ateńczycy zeszli z okrętówna ląd i pustoszyli ich pola, [a] wszystkie [te] okręty zatonęłypodczas nagłej burzy.Ponieważ więc z tak szczupłą garstką niemogli wrócić ani morzem, ani lądem, Heraklejczycy, chociażmogliby ich pokonać lub zupełnie zniszczyć, szczodrze zaopat-rzonych w posiłki odesłali, aby jako przyjaciół oddać tych,których mieli byli za wrogów204.Cóż, zapewne nie smakuje waszemu podniebieniu leśne dzikiewino i pogańska cierpkość? Nie uchodzi jednak, aby wydał wam201 ut iura pietatis impia vendicet severitas; obrazowo: suro-wość wywiera zemstę na miłości.Wokół pietas osnute są przytoczone niżejprzykłady.202Justyn, Epitome XVIII l 10; Pyrrus zwyciężył Rzymian podHerakleą k.Tarentu w 280 r.p.n.e.203Justyn, Epitome XII 8; Poros, Porus  król indyjski pokonanyprzez Aleksandra Wielkiego.204Justyn, Epitome XVI 3; tu chodzi o Herakleę Pontyjską na płd.wybrzeżu Morza Czarnego.się niesmaczny przykład świątobliwego Elizeusza205.Król bo-wiem Syrii w zamknięciu i skrycie zmawiał się często na królaIzraela.Widząc to przez Ducha Bożego Elizeusz królowi Izraela[wszystko] wyjawił.Tak to dzięki jego doniesieniom pojmanowielu szpiegów.Gdy dowiedział się o tym król Syrii, roz-gniewany, wysłał wojsko, aby obiegło miasto, gdzie mieszkałElizeusz, aby został ujęty i doprowadzony.Gdy nastało rano,sługa Elizeusza, syn  jak niektórzy mniemają  Sunamitki,niegdyś przez tegoż wskrzeszony, widząc wojsko wokół miasta,zdumiony przyszedł do Elizeusza i rzekł: �Ojcze, Syryjczycyobiegli miasto�.Na to Elizeusz: �Nie lękaj się, bo wielu jestz nami!� Chłopiec na to: �Bynajmniej, panie�.Wtedy Elizeuszzaczął modlić się do Pana, aby otworzył oczy chłopca; a gdy sięmodlił, chłopiec ujrzał wozy ogniste i wojsko, na górach o wieleliczniejsze niż Syryjczyków, i rzekł: �Prawdę mówisz, panie�.Ponownie zaczął modlić się Elizeusz, aby Pan pokarał nie-przyjaciół ślepotą, nie żeby zaniewidzieli, lecz żeby ogarnęła ichpewnego rodzaju drętwota, która zowie się ������� lub�������206, jak to się stało z Sodomitami, gdy aniołowie bawiliw gościnie u Lota.Elizeusz wyszedłszy do nich zapytał: �Kogoszukacie?� Oni zaś nie poznawszy go odrzekli: �Nikogo, próczElizeusza�.�w na to: �Chodz
cie za mną, a znajdziecie go�.Onizaś poszli za nim i przybyli do Samarii.A gdy znajdowali sięw środku miasta, nie wiedząc, gdzie są, znowu pomodlił sięElizeusz, aby otworzyły się ich oczy; i ujrzawszy, że są w środkumiasta, otoczeni nieprzyjaciółmi, bardzo się przelękli.Rzekł więckról izraelski Joram do proroka: �Zabijemy ich�.Ten odrzekł:�Bynajmniej.Albowiem nie ty przyprowadziłeś ich zbrojny w łuki miecz, ale Pan potęgą swoją.Owszem, trzeba im dać coś dojedzenia i ich odesłać�.Co też uczyniono.Również waszych205Ironicznie o tych, którzy ograniczali się tylko do lektury poboż-nej.Przykład Elizeusza wzięty z Czwartej Księgi Królewskiej 6, 8 23.206Por.Balzer, II, s.199; acrisia od �������, 'brak zdrowego sądu,otumanienie'; adercia od �������, 'ślepota'.jeńców Pan w podobnej pogrążył ciemnocie ślepoty, gdy świątob-liwy biskup krakowski z całym duchowieństwem swego kościołapłakał nad tym, więcej niż prorok.Któż bowiem, chyba ślepy, niewidziałby oczywistej ich ślepoty, skoro zdawało im się, że tamwybuchł pożar, gdzie nawet śladu pożaru nie było.Ich więcpojmanie jest sprawą boską, nie dziełem waszej ludzkiej dzielno-ści.I dlatego za dar Bożej dobroci wypada odwzajemnić siędobrocią, a nie bezbożną krwawą zemstą".Wszystkich przeto z całym ich mieniem odesłał dobry Kazi-mierz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy