[ Pobierz całość w formacie PDF ]
."Manifest ukazał się w numerze 4 5 dwutygodnika  Sy�rena" (Woroneż), datowanym 30 stycznia 1919, a powstałnajpewniej niedługo przed wydrukowaniem.Miejsce publi�kacji można chyba wytłumaczyć brakiem w Moskwie czyPiotrogrodzie pisma gotowego bez namysłu użyczyć inra-żynistom swych łamów.W woroneskiej redakcji zaś urzę�dował wówczas poeta Włodzimierz Narbut, niechybnie zna�jomy któregoś z przywódców nowej grupy  Szerszenie-wicza lub Marienhofa.W dwa tygodnie póz
niej na podobnejzasadzie udało się przedrukować manifest w Moskwie, w re-Manifest irnażynistów 171dagowanym przez Ustinowa tygodniku  Sowietskaja Stra-na".Oto główne fragmenty pierwszej deklaracji irnażynistów: Skonał młodzianek, krzykliwe dziesięcioletnie chłopię(urodzone w 1909  zmarło w 1919).Zdechł futuryzm.Za�wołajmy zgodnym chórem: futuryzmowi i futurzeniu śmierć.Akademizm futurystycznych dogmatów jak watazatyka uszy wszystkiemu, co młode.Od futuryzmu przy�gasa życie.O, nie cieszcie się, łysi symboliści, i wy, wzruszająconaiwni paseiści.Nie wstecz od futuryzmu, lecz przez jegozwłoki naprzód i naprzód, coraz bardziej na lewo wzywa�my.Z
mieszy nas, kiedy ktoś mówi o treści sztuki.Trzebadługo uczyć się analfabetyzmu, żeby żądać: �pisz o mie�ście*.Temat, treść  ta ślepa kiszka sztuki  nie powinnyjak przepuklina wyłazić z utworu.A futuryzm tym się tyl�ko zajmował, że z całą swoją troską o formę, nie chcąc po�zostać w tyle za parnasem i symbolistami, gadał o formie,a myślał tylko o treści.Cała jego uwaga skierowana byłana to, żeby być jak najbardziej �miastowym�.I oto nastę�puje czas zapłaty.Sztuka budująca na treści, sztuka opartao intuicję (anulować by tę rentę głupców), sztuka obra-miona przyzwyczajeniem  musiała zginąć z histerii.O, hi�steria ta dawno już rozkłada futuryzm.Wy, ślepcy, na�śladowcy i plagiatorzy, nie zauważaliście tego procesu.Niewidzieliście ropy desperacji, i dopiero teraz, kiedy futuryz�mowi zapadł się nos nowości  także i wy, niech was dia�bli wezmą, raczyliście zauważyć.Wy, którzy jeszcze ośmielacie się słuchać, którzy z przy�zwyczajenia do �uczuć� nie oduczyliście się myśleć, za�pomnijcie wraz z nami, że istniał futuryzm, jak zapomnie�liśmy o istnieniu naturalistów, dekadentów, romantyków,klasyków, impresjonistów i pozostałej graciarni.My, autentyczni rzemieślnicy sztuki, my, szlifujący obraz,czyszczący formę z kurzu treści lepiej niż pucybut ulicznykuty, stwierdzamy, że jedynym prawem sztuki, jedyną172 Imażyniścii niezrównaną metodą jest ujawnienie życia poprzez obrazi rytm obrazów.Obraz i tylko obraz.Jedynie obraz, którym jak naftali�ną przesypane jest dzieło, ocala je przed molami czasu.Głosimy najbardziej precyzyjne i jasne oddzielenie jed�nej sztuki od drugiej, bronimy zróżnicowania sztuk.Nie utrzymujemy, że trzeba wyobrażać miasto, wieś, naszwiek czy wieki minione  to wszystko treść, to nas nieobchodzi, to zbadają krytycy.Przekazuj co chcesz, alewspółczesnym rytmem obrazów.�Z kategoryczną radością przyjmujemy z góry wszelkiezarzuty, że nasza sztuka jest mózgowa, wykoncypowana,w pocie czoła wypracowana.O, większego komplementu niemogliście dla nas wymyślić, dziwacy.Tak.Dumni jesteśmy,że nasza głowa nie jest podporządkowana kapryśnemu pa�cholęciu  sercu.I sądzimy, że skoro mamy mózg w czasz�ce, to nie ma szczególnego powodu, żeby temu przeczyć.Nasze serce i uczuciowość pozostawiamy dla życia i podej�mujemy swobodną twórczość nie jako naiwnie zgadujący,lecz jako rozumnie pojmujący.Jeśli ktoś ma ochotę  niech stworzy filozofię imaży-nizmu, wytłumaczy z dowolną głębią fakt naszego zjawieniasię.Nie wiemy, może dlatego, że wczoraj w Meksyku pa�dał deszcz, może dlatego, że w zeszłym roku oszczeniła sięwasza dusza, może jeszcze z jakiejś przyczyny  ale ima-żynizm musiał się zjawić, i dumni jesteśmy, żeśmy je�go giermkowie, że nami, jak plakatami, przemawia on dowas.Pierwsza linia imażynistów.Poeci: Sergiusz Jesienin, Ruryk Iwniew, Anatol Marien-hof, Wadim Szerszeniewicz.Malarze: Borys Erdman, Gieorgij Jakułow.Muzycy, rzez
biarze i reszta: hop-hop?"Spośród podpisanych tu poetów znamy już nie tylko bo�hatera niniejszej książki oraz jego aktualnego przyjacielai współmieszkańca pokoju w zaułku Bogosłowskim, przyby�łego z Penzy Anatola Marienhofa (którego Romans bezłgarstwa zawiera nie tylko malowniczy, choć niechybnie.Obraz i tylko obraz.' 172przerysowany, wizerunek Jesienina, ale pośrednio  takżenajjaskrawszy portret samego autora).Również Ruryk Iw-niew zdążył nam się ukazać w przedrewolucyjnych salo�nach Petersburga, w których debiutował towarzysko Jesie�nin.Po rewolucji Iwniew był sekretarzem komisarza ludo�wego oświaty A
unaczarskiego, a po przeniesieniu się doMoskwy, jak twierdzi   sekretarzem-korespondentem".Z imażynistami pokłócił się Iwniew nieomal że nazajutrzpo ogłoszeniu wspólnej deklaracji.Zamiast niego dołączylido grupy Aleksander Kusikow, Matwiej Rojzman, IwanGruzinów.Wszyscy uprawiali poezję, ale nawet w sensiehistorycznym może dziś budzić zainteresowanie co najwyżejparę fragmentów Kusikowa.Zasługą Gruzinowa jest na�tomiast zanotowanie różnych istotnych wypowiedzi Jesie�nina oraz wspomnień o nim.Ostatni wreszcie z poetów--sygnatariuszy deklaracji, Wadim Szerszeniewicz, był chy�ba najsilniejszą wśród nich indywidualnością i dlatego czło�wiekiem najdalszym Jesieninowi.Wolf Erlich zapisał takąwypowiedz
Jesienina:,,  Wadim jest mądry! Bardzo mądry! I utalentowany!Rozumiesz? Z nim zawsze jest ciekawie! Ja nawet myślętak: cała rzecz, że mu się nie udało.Mnie się udało, a jemunie.Rozumiesz? Nie znalazł siebie! No, a skoro nie zna�lazł.Bardzo lubię Wadima!"I w innym miejscu:  Wadim jest mądry! Rozumiesz? Bardzo mądry! I do�skonale zna się na wierszach! Widzę, że bardzo go szanujesz! Oho! Wadim to jest człowiek! Nigdy nie byliśmyw przyjaz
ni.Ale to zupełnie z innego powodu.Rozumiesz?Miał zawsze swoje życie, odrębne.W literaturze byliśmyrazem."Marienhof opowiada, że Szerszeniewicz jeszcze w 1918roku w artykule podpisanym pseudonimem Gieorgij Gajerostro skrytykował Jesienina.Jesienin w parę lat póz
niejdowiedział się, kim jest tajemniczy Gieorgij Gajer i  w gruncie rzeczy do końca życia nie wybaczył Szerszenie-wiczowi jego artykuliku".176Imażyniściorganizacja, zespolenie sił do wspólnego ataku.Najbliższyi budzący zazdrość przykład takiej grupy nacisku w sztucestanowili futuryści, najostrzej zaatakowani w deklaracjiimażynistów, ale niewątpliwie wzięci za wzór tak co dostylu epatującej wypowiedzi programowej, jak i innychmanifestacji.Notabene, i Szerszeniewicz, i Iwniew należelijuż byli swego czasu do różnych odłamów futuryzmu ro�syjskiego, zapożyczali więc teraz pewien gatunek chwytówze swoich dawnych doświadczeń.Jesieninowi, przypomnijmy dalej, nigdy nie była obcapotrzeba umocnienia swojej pozycji poprzez przynależnośćgrupową  występująca na zmianę z przeciwstawną jej po�trzebą wyrzeczenia się grupy i zaakcentowania całkowitejodrębności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy