[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Starczyznanasza krakowska n at nt a i it�p x w (bo od inszych pinięó
y dużo nabrali i obietnicemieli wielkie), osobliwie Pisarski i Lipski�p x x , mówiąc:  Dla Boga! co czyniemy? Czy nasszaleństwo ogarnęło? Stójmy! tak nie może to być.Pan krakowski już od nas odstąpił,bo to jego był krewny; tam jest przy nominacie.Inszych senatorów ió
ie iam�p x y wie-le.Jedni powtarzają, druó
y też milczą.Rzecze do mnie Pisarski (bo też on mię przeciemiał w powaó
e):  Mości panie Bracie, co w tym terminie rozumiesz? Odpowiem:  Torozumiem, co mi Bóg do serca podał: i at i a �p y p ! Potem zaraz wyjadę z szere-ga, skoczę za Sendomirzanami; co żywo, za mną, że i chorążowie z chorągwiami musieli,a Pisarski, czapką tylko o łeb uderzywszy, pojechał na stronę.Wprowaó
iliśmy go�p y � tedy do koła szczęśliwie.Tam dopiero at ati n �p y �, tamdopiero pociecha dobrych, a smutek złych.�p w � ati ni (łac.)  przyczynami.�p w t int nt (łac.)  wnieśli.�p w u i m i tati (łac.)  niebezpieczeństwo dla wolności.�p w v i m t m i m i m (łac.)  męża walecznego, męża wojennego.�p w w P an ki k an  porucznik chorągwi pancernej Adama �
iałyńskiego w Danii w wojsku Czar-nieckiego, póz
niej pułkownik, walczył z Sobieskim pod Chocimiem; pod koniec życia kasztelan lubelski.�p w x i itat m (łac.)  przez ciekawość.�p w y an in nti (łac.)  z krwi własnej.�p x p m ita (łac.)  zasługi.�p x � i ni i ki mi  książę na Wiśniowcu i A
ubniach, wojewoda ziem ruskich; znany z czasów wojenkozackich; zm 1651.�p x � t itati (łac.)  potomstwu.�p x � i a  Michał Korybut Wiśniowiecki (1638 1673).�p x t ę i ki a in i a  podczaszy, następnie chorąży, wreszcie podkomorzy sandomierski.�p x u i a (łac.)  król Michał.�p x v m t k (z tur.)  nowina (zwykle dobra).�p x w n at nt a i it (łac.)  nie chce, sprzeciwia się.�p x x i ki an  starosta czchowski, rotmistrz powiatów czchowskiego i sandeckiego (przyszły zięć WacławaPotockiego).�p x y iam (łac.)  naprzeciw.�p y p i at i a  niech żyje król Michał.�p y �  tj.wybrańca, ks.Michała Wiśniowieckiego.�p y � at ati n (łac.)  powinszowania.Pamiętniki 173Czynił ci arcybiskup te ceremonie, co do jego urzędu należały, jako to i a inaati n m�p y � i w inszych atia m a ti ni �p y t po kościołach cyrkumstancyjach�p y u , alez jakim sercem, z jaką ochotą! Właśnie, kiedy owo wilka zaprzęgą do pługa i każą mugwałtem orać.Co wybuchnęło potem in i m�p y v ; co z dobrym panem robili za ó
i-wy, o tym się niżej napisze.Nazajutrz zaraz był król kilką milionów droższy; tak wiele mu nadano podarunków,karet, cugów, obiciów, śreber i różnych splendorów.Nawet sami posłowie tych książąt,którzy o koronę konkurowali, dawali mu podarunki.Dosyć na tym, że tak P.Bóg kuniemu skłonił serca luó
kie, że to, kto co mógł mieć najspecyjalniejszego, to mu niósła oddawał: nie tylko z koni pięknych, rumaków, ale i z rynsztunków, kto miał choć parępistoletów w heban oprawnych albo w słoniową kość.Rozjechali się tedy do domu n i ita �p y w , już nie pod chorągwiami, ale a im�p y x.Jateż, u moich Rawianinów pobawiwszy, pojechałem do domu.Koronacyja potem była w Krakowie dnia 29 września w wielkiej luó
i różnych ��e-kwencyjej i sejm nati ni �p y y zaczął się zaraz, ale m nt ��p p , rozerwany przezOlizara��p �, posła wojewóó
twa k3
owskiego, który proceder już to był z praktyki��p �.Wojsko na ten czas stało pod Bochryniem��p �, ale żadnego z nieprzyjacielem nie uczy-nili eksperymentu.Wyprawiono ni i min ��p t po tym zerwanym sejmie ks.Andrzeja Olszowskiego��p u ,biskupa chełmińskiego, do cesarza JMości, prosząc o siostrę��p v jego w małżeństwo królo-wi.Wszystko to otrzymał snadno��p w , bo cesarz tego sobie życzył i sam się z tym odezwał.1670Rok pański 1670 zacząłem w Miławczycach, alem się od śrzodopościa��p x wyprowaó
ił doSmogorzowa, bom był niekontent z tej ó
ierżawy.Wesele królewskie odprawiło się w Częstochowej��p y w wielkiej ��ekwencyjej naszychPolaków; ale Niemcy dosyć błazeńsko pokazali się i pannę młodą wyprawiono jak nie-cesarską córkę.Ja też, w Smogorzowie mieszkając, najpierwszy raz puściłem się na flis.Będąc ��y-cem, trzymałem się starszych szyprów, którzy mi grozili, że mię tam miano podgolić namieszku, jako to ��yca; aleć z łaski bożej przedałem drożej od nich, 40 złotych wyżej, a totym sposobem.Starosta ujski���p Piegłowski, i cześnik warszawski Opacki����, pognie-wali na się kupców, którzy obesłali się, żeby na złość nie kupować, mnie zaś, com byłw ich kolejej, zapłacili pszenicę po 150 złotych onym na złość.Kupił u mnie pan Jarlach,a oni aż prosili, żeby u nich kupiono; zapłacono im tedy po 110.I tak, co mnie grozilipodgoleniem, to onych samych podgolono.�p y � i a ina ati n m (łac.)  dotyczące ogłoszenia.�p y t atia m a ti ni (łac.)  modłów ó
iękczynnych.�p y u k m tan a  okoliczność; okolica.�p y v in i m (łac.)  na jaw.�p y w n i ita (łac.)  szlachta.�p y x a im (łac.)  osobno.�p y y nati ni (łac.)  koronacyjny.��p p m nt (łac.)  ze złym skutkiem.��p � i a an  podsędek, nastepnie podkomorzy k3
owski.��p � akt ka  tu: intryga.��p �  m-ko na Rusi nad Horyniem, na północ od Ostroga.��p t ni i min (łac.)  jednakże.��p u ki n (1621 1677)  biskup chełmiński i podkanclerzy koronny (1666), od 1674 r.arcybiskupgniez
nieński, autor broszury: n a an i at m, w której wykazuje korzyści panowania Piasta i zwracauwagę na Michała Wiśniowieckiego.��p v i t a a a  Eleonora Mara.��p w na n a.na ni (starop.)  łatwo.��p x i  śródpoście; połowa Wielkiego Postu, wypadająca w przedwiośnie.��p y k ki ę t  28 lutego.���p ta ta ki  starosta niegrodowy, trzymający Ujście Solne z przyległościami.���� a ki  Wojciech Opacki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy