[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaniósł tę wiadomość kobiecie, dzięki której zawiązał przymierze zpotężną Hiszpanią, kobiecie, którą w przeszłości nieraz zdradzał i wobecktórej ojczyzny nie zawsze był lojalny.A jednak gdy ich wspólna politykazatryumfowała, znów dzielili radość jak przed wieloma laty, kiedy los ichpołączył, i znów Katarzyna była królową serca Henryka.Padł przed nią na kolana, pochwycił jej drobne dłonie i jął obsypywaćje pocałunkami, na co najjaśniejsza pani roześmiała się dzwięcznie izakrzyknęła zdziwiona: Cóż to się stało, mój mężu? Mów, mów zaraz.Cóż się stało? Zaodpowiedz musiało jej wystarczyć:  Pawia! Bogu niech będą dzięki!Pawia!  i taniec, w jaki porwał ją wciąż nie mogący wyjść z oszołomieniakról.Dopiero w tamtym momencie do komnaty wpadli dworzanie, którychniesiony jak na skrzydłach Henryk zostawił daleko w tyle, a wśród nichFrancis Weston i mój brat Jerzy. Co się dzieje?!  zapytałam, gdy podeszli do mnie bliżej. Wielkie zwycięstwo!  odrzekli chórem, udając, iż nie dostrzegają, że nie jestem w pełni ubrana i że włosy mam wciąż w nieładzie.Podekscytowany Jerzy ciągnął wyjaśnienia:  Ostateczne zwycięstwo!Francuzi zostali rozgromieni! Francja stoi przed nami otworem.Kiedycesarz zajmie południe, a my północ, nasz odwieczny wróg zostanie startyw proch, przestanie istnieć zupełnie, nie będzie już znienawidzonejFrancji, tylko cesarstwo Hiszpanii graniczące bezpośrednio z królestwemAnglii na kontynencie.Karol i Henryk pospołu rządzić będą Europą! Franciszek pokonany?  spytałam nie mogąc uwierzyć, że młodyprzystojny ciemnowłosy książę, którego poznałam na francuskim dworze,przegrał rywalizację o władzę nad światem. Do imentu!  potwierdził ochoczo Weston. To wielki dzień dlaAnglii i dla nas.Przeniosłam wzrok na parę królewską.Przestali już tańczyć, o ile wogóle można było nazwać tańcem nieskoordynowane podskoki Henrykazachowującego się nie jak władca, lecz beztroski chłopak; teraz on trzymałją w objęciach i składał czułe pocałunki na jej czole, oczach i ustach,mówiąc przy tym: Moja najdroższa.Twój siostrzeniec jest zaiste wielkim wodzem.Jego zwycięstwo to prezent dla nas.Francuska armia rozgromiona,Franciszek pojmany, Richard de la Pole nie żyje, odtąd ja jestemniekwestionowanym królem Anglii i Francji.Wraz z Karolem jesteśmy niedo pobicia, świat leży u naszych stóp.Spełniły się marzenia mego ojca,jego plany związane z tobą i twoją rodziną.Twarz Katarzyny promieniała; zainteresowanie i pocałunki Henrykasprawiły, że ubyło jej dziesiątków lat, znów była tą młodą dziewczyną,którą pokochał angielski lud z chwilą, gdy pojawiła się na wyspie.Policzkimiała zaróżowione, w oczach igrały jej wesołe iskierki, wdzięczniepoddawała się uściskom małżonka. Niech Bóg błogosławi Hiszpanii i hiszpańskiej infantce!  zawołałHenryk i wnet okrzyk podchwycili dworzanie i sługi.Jerzy rzucił szybkie spojrzenie w moją stronę i wymamrotał: Niech Bóg błogosławi hiszpańskiej infantce. Amen  dodałam uśmiechając się do królowej, która wsparła właśniegłowę na mężowskim ramieniu i z zadowoleniem spoglądała nawiwatujący na jej cześć tłum. I niech zachowa ją na wieki tak szczęśliwąjak w tej chwili.Wszyscy byliśmy pijani szczęściem tamtego ranka i następnego, ikolejnego.Przez pięć dni z rzędu trwały obchody wiktorii i czuliśmy się tak, jakby zdarzyło się drugie Boże Narodzenie.Niekończącej się zabawietowarzyszyło ciągłe bicie dzwonów, jak kraj długi i szeroki rozpalanoogniska, panorama Londynu z blanków zamku w Greenwich jawiła sięjedną krwawą łuną, w niebo unosił się dym z ulicznych straganów, naktórych pieczono prosiaki i jagnięta składane w ofierze dziękczynnej zazwycięstwo nad odwiecznym wrogiem Anglii.Na dworze królewskimspożywaliśmy przygotowane specjalnie z tej okazji dania o nazwachmających podkreślić doniosłość chwili  znalazł się pośród nich paw popawijsku i pawijski pudding, przysmak hiszpański i smakołyk Karolingów.Z rozkazu kardynała Wolseya odprawiono w katedrze Zwiętego Pawłauroczystą mszę celebrowaną przez dostojników Kościoła, podczas gdy wkażdym angielskim kościółku i w każdej kapliczce poddani dziękowaliPanu za zwycięstwo i za sprzymierzeńca w osobie siostrzeńca umiłowanejkrólowej Katarzyny.Oczywiście król i jego królewska małżonka byli nierozłączni.Nikt sięnie zastanawiał, która dama usiądzie przy wieczerzy po prawicy Henryka z góry wiadomo było, że hiszpańska księżniczka przed laty koronowanana królową Anglii przejdzie przez wielką salę odziana w wykwintneszkarłaty haftowane złotą nicią, z głową uniesioną wysoko i zpobłażliwym uśmiechem na wargach, i zajmie miejsce u bokumiłościwego pana [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • blondiii.htw.pl
  •