[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest to więc dostateczna przyczyna, dlaktórej dusza ośmiela się prosić bez lęku: zadaj śmierć widokiem Twejboskiej piękności.Wie bowiem, \
e w tym momencie, gdy ją ujrzy, będziecała porwana do samej piękności, wchłonięta w samą piękność, i w samąpiękność przeobra\
ona tak, \
e będzie piękna jak sama piękność, obfitująca iubogacona jak sama piękność.Dlatego Dawid mówi:  Droga przed oblicznością Pańską śmierć świętychJego" (Ps 115, 15).A nie byłoby tak, gdyby święci nie mogli uczestniczyćw Jego wielkościach, gdy\
wobec Boga nie ma nic kosztownego, tylko Onsam.Tą nadzieją o\
ywiona kochająca dusza nie lęka się śmierci, owszem,pragnie jej.Grzesznik natomiast czuje ciągłą trwogę przed śmiercią.Przeczuwa bowiem, \
e ona nie tylko pozbawi go wszystkich dóbr, alesprowadzi na niego całe zło.Dlatego te\
mówi Dawid:  Z
mierćgrzeszników najgorsza" (Ps 33, 22).A pamięć o niej jest dla nich  jak\
egorzka", dodaje Mędrzec (Syr 41,1).Kto bardzo kocha \
ycie ziemskie, amało ceni \
ycie przyszłe, z konieczności musi odczuwać strach przedśmiercią.Lecz dusza kochająca Boga \
yje raczej w \
yciu wiecznym ni\
doczesnym,gdy\
więcej \
yje tam, gdzie miłuje, ni\
tam, gdzie \
yje (15).Dlatego te\
mało ceni \
ycie doczesne, prosząc: zadaj mi śmierć widokiem itd.Wszak wiesz, \
e nic nie ukoiCierpień zadanych grotami miłości,Tylko obecność Twoja, widok twej istności!11.Przyczyna, dla której na niemoc miłości nie ma innego lekarstwa próczsamej obecności i osoby Umiłowanego, jak tu powiedziano, jest ta, \
eboleść miłości, całkowicie ró\
na od wszystkich innych chorób, wymaga te\
innych lekarstw.W innych chorobach, według zdrowej filozofii,przeciwieństwa leczy się przeciwieństwami.Lecz miłość leczy się tylkorzeczami zgodnymi z miłością.Dzieje się zaś tak dlatego, \
e zdrowiem duszy jest miłość Bo\
a i gdy nieposiada ona pełni tej miłości, nie ma zupełnego zdrowia, jest chora.Choroba bowiem to brak zdrowia i dusza, która nie ma w sobie nic zmiłości, jest umarła; gdy ma odrobinę tej miłości, jest \
ywa, lecz bardzoosłabiona i chora.I dopiero stopniowo, gdy miłość jej się zwiększa,odzyskuje siły.Gdy zaś osiągnie pełnię miłości, wtedy będzie się cieszyłazupełnym zdrowiem.12.Miłość mo\
e być doskonała dopiero wówczas, gdy kochający się dojdądo takiej jedności, \
e się przemieniają niejako jeden w drugiego; wtedydopiero miłość jest całkowicie zdrowa.A poniewa\
tutaj dusza odczuwatylko niejaki odblask miłości, jakim jest boleść, o której tu mówi, pragniestać się podobną do postaci, której jest odblaskiem, tj.do Oblubieńca-Słowa, Syna Bo\
ego, będącego, jak mówi św.Paweł,  jasnością chwały iodbiciem Jego istoty" (Hbr 1,3).Tę postać ma więc dusza na myśli i w niąsię pragnie zmienić przez miłość, gdy mówi: wiesz, \
e nic nie ukoi cierpieńzadanych grotami miłości, tylko obecność Twoja, widok Twej istności!13.Miłość niedoskonałą słusznie mo\
na nazwać chorobą, jak bowiemchory nie ma sił do pracy, tak równie\
dusza o małej miłości jest za słaba,by pełnić dzieła cnót heroicznych.14.Równie\
i dlatego mo\
na ją tak nazwać, \
e kto odczuwa tę chorobę,czyli ten brak miłości, dowodzi, \
e ma nieco miłości.Przez to bowiem, coposiada, widzi, czego mu jeszcze brakuje.Kto zaś nie odczuwa tego braku,wykazuje tym samym, \
e albo nie ma \
adnej miłości, albo \
e ju\
jest w niejdoskonały.12.O y
R�DA
O KRYSZTAA
OWE!WPROWADZENIE DO NAST
PNEJ STROFYl.W tym okresie dusza czuje coraz większą gwałtowność w zbli\
aniu się doBoga, jak kamień w miarę zbli\
ania się do środka przyciągania.Jest onawówczas jak wosk, w którym zaczęto odbijać pieczęć, a nie ukończono.Iwidząc, \
e jest jakby obrazem naszkicowanym tylko pierwszymipociągnięciami, woła do artysty, by go wykończył.Wiara duszy jest w tymstanie tak jasna, \
e widzi pewne boskie odbicia wzniosłości swego Boga.Nie wiedząc, co ma czynić, dusza zwraca się do tej\
e wiary, zawierającej ikryjącej w sobie postać i piękność jej Umiłowanego; z niej bowiem tak\
eotrzymuje wspomniane zasady i rękojmię miłości.I wiodąc rozmowę zwiarą, mówi w następnej strofie:O z
ródło krzyształowe!Gdyby mi teraz twa woń wysrebrzonaOdzwierciedliła nagleTe oczy upragnione,Których piękność w mym wnętrzu ju\
jest nakreślona!OBJAZ
NIENIE2.Dusza powodowana tak wielkim pragnieniem zjednoczenia zOblubieńcem, nie znajdując do tego \
adnego środka ni sposobu zaradczegowśród wszystkich stworzeń, zwraca się do wiary jako do tej, która najlepiejpozwala jej poznać Umiłowanego i u\
ywa jej za pośrednika.Borzeczywiście nie ma innego środka do prawdziwego zjednoczenia i dozaręczyn duchowych z Bogiem oprócz wiary.Wyra\
a tę prawdę Ozeasz wnastępujących słowach:  Poślubię cię w wierze" (2, 20).W tym gorącympragnieniu wypowiada dusza myśli zawarte w tej strofie: O wiaro megoOblubieńca Chrystusa! Gdybyś mogła te prawdy o mym Oblubieńcu, którewlewasz w mą duszę zakryte, mroczne i ciemne - wiara bowiem, jak mówiąteologowie, jest sprawnością ciemną - ukazać mi ju\
w jasności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy