[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Za każdą cenę? Tego już nie umiem ci powiedzieć.Wiem, że krążą legendy o jego me-todach.Osobiście wydaje mi się człowiekiem bez skrupułów, ale wątpię, żebybył okrutny bez powodu.Z drugiej strony López Ballesteros czuje się corazpewniej, mając całkowite poparcie barcelońskiej klasy rządzącej, która zapła-ci każdą cenę, żeby uwolnić się od anarchizmu i politycznej przemocy. Choćby nie zgadzali się z jego metodami. W tej sytuacji wielu ludzi sądzi, że cel uświęca środki, i jeśli ktoś roz-wiązuje za nich problemy, wolą po prostu odwracać wzrok, niż patrzeć na tejego praktyki. No ładnie.Ty i López Ballesteros.Jeżeli będziesz przyjmowała dalejjego zaproszenia, to tylko patrzeć, jak ci się oświadczy.W jej spojrzeniu dostrzegłem ironię. Daj spokój, Pablo, wiesz, że nie ma na to szans.Co miała na myśli? Namawiała mnie, żebym ponownie przypuścił atak?Po długim wjez
dzie aleją obrośniętą drzewami, którą sunęliśmy w kolumnieStrona 215 z 283LRT2013-05-04 08:12:13samochodów, wreszcie dotarliśmy na miejsce, do rozległego patia z sadzawkąi fontanną, które znajdowało się przed domem.Z oświetlonych balkonów do-biegała muzyka.Pałac, solidna katalońska konstrukcja składająca się z jednej bryły, oży-wiona ornamentami ze sztuki mozarabskiej zdobiącymi fasadę i dziką wino-roślą, która pięła się po bocznych ścianach, mógł pomieścić setki gości.Wdrzwiach stali markiz de Alfarras i jego małżonka, która obchodziła urodziny;pełnili honory domu.Isabel i ja przywitaliśmy się z nimi, po czym ona puściłamoje ramię i zanurzyła się w tłumie, który zgromadził się tu tego wieczoru.Najpierw podano nam wyśmienity aperitif, po czym kolację, którą nakła-daliśmy na talerze przy suto zastawionych bufetach.Następnie dzieląc się naprzypadkowe grupki, skupiliśmy się wokół stołów na zewnątrz przy wejściu iw pokojach.Gospodarze przygotowali jeden salon dla panów i tam też uda-łem się po deserach, żeby zapalić.Zebrali się tu przedstawiciele całej klasyrządzącej miasta: przewodniczący organizacji pracodawców, prezes Izby Pra-cy, prezes Izby Handlowej, prezes Izby Gospodarczej, komendant kataloń-skiej straży obywatelskiej, prezes Unión Monarquica, promonarchistycznejorganizacji, prezes Lliga Regionalista.Wszyscy gotowali się z oburzenia. To, co przydarzyło się Dato, jest kropką nad i.Trzeba skończyć z anar-chizmem, nie przebierając w środkach  mówił jeden. Póki anarchizm nie skończy z nami  dopowiadał drugi. Jedynym rozwiązaniem jest głęboko sięgająca czystka, jak ta porów-nywalna do zabiegu chirurgicznego, w którym lekarz usuwa chory organ, atym organem są anarchiści i środowisko, w którym wyrośli.Strona 216 z 283LRT2013-05-04 08:12:13 To problem nie tylko Barcelony, ale całego państwa! A ty, co o tym myślisz?  dorwał się do głosu Jose Maria Rocabert.Nie rozmawialiśmy już od dłuższego czasu.Ponieważ jednak nasz mały trój-kąt z Isabel Enrich wykonał już tyle półobrotów, postanowiłem zachowywaćsię uprzejmie. Myślę, że syndykaliści przekroczyli granicę i że nie ma drogi powrotu powiedziałem. Rząd nie może pozostać obojętny i autorzy tego nik-czemnego morderstwa muszą zapłacić za swoje czyny. Dobrze! Wreszcie jesteś po naszej stronie.Chciałem mu odpowiedzieć, kiedy nagle w salonie zapadła cisza.WszedłLópez Ballesteros.Wielu z gości okrążyło go, zarzucając pytaniami.Generałprzysłuchiwał im się, kiwając głową wyrastającą z wielkiego cielska.Medalena jego piersi pobrzękiwały.Z tyłu za nim stał generał Beastegui, ubrany pocywilnemu, zgodnie z etykietą.Przewiercał nas wzrokiem, jakby chciałsprawdzić, czy jesteśmy podejrzani.Główny komendant barcelońskiej policjistał pogrążony w milczeniu, oddając głos swojemu przełożonemu, który zaw-sze grał pierwsze skrzypce. Panowie, jestem wam wdzięczny za zainteresowanie!  ryknął tubal-nie López Ballesteros. Przemoc doprowadziła do sytuacji, kiedy życie wmieście stało się nie do zniesienia.Jak panowie wiedzą, byłem na Kubie i naFilipinach, i jeżeli nie zostałbym przydzielony do Barcelony, teraz znajdo-wałbym się w Afryce.Ale rząd Jego Królewskiej Mości wysłał mnie tutaj ibiorąc pod uwagę okoliczności, rozpoczynam walkę.Zaciągnął się mocno parę razy cygarem, po czym złapał mnie za ramię iodciągnął na bok.Strona 217 z 283LRT2013-05-04 08:12:14 Powiedziawszy to, przyjacielu Vilar, nie jestem potworem, jak niektó-rzy mnie odmalowują.Zanim rozpocznę masakrę, spróbuję pokojowych per-traktacji.Jak idą pańskie sprawy? Zostały wstrzymane, panie generale.Tak naprawdę przerwałem poszu-kiwania Lacallego.Po tym, co zdarzyło się z Dato, nie chcę mieć nic wspól-nego z anarchistami. Niech pan go znajdzie!  zarządził. Teraz jest to kwestia życia iśmierci.Wyszedłem z pałacu, chcąc zaczerpnąć świeżego powietrza.Goście roze-szli się wokół po ogrodach oświetlonych lampionami, masy kelnerów kręciłysię między nimi z tacami z kawą i trunkami.Pomiędzy kameliami i lipami do-strzegłem hrabiego G�ell w towarzystwie teutońskiej piękności. Pablo, przedstawiam panu Doroteę.Jest specjalistką od opery Wagnerai przybyła na parę dni do miasta, żeby zobaczyć naszą inscenizację.Przywitałem się. Nie mogła pani wybrać lepszego gospodarza.Hrabia to cały Parsifal,ale mam nadzieję, że uda się pani ominąć naszych Nibelungów.Hrabio,ogromnie się cieszę, że udało się panu ujść z życiem przed strzałami. To jest właśnie to, co Maurowie nazywają Baraka*12.W tysiąc dzie-więćset dwunastym podczas pobytu w Afryce kilkakrotnie uratowało mi ży-cie.A właśnie, opowiem panu pewną anegdotkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy