schopenhauer a. dialektyka erystyczna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A ponadto, czyż nie znasz starców młodych duchem i młodzieńców o duszy starców? Wynika stąd, iż A stawia młodość i starość na równi.]Sposób 21Gdy przeciwnik posługuje się argumentem, który oceniliśmy jako dwuznaczny lub pozorny, to wypada nam tylko wykazać ową dwuznaczność i pozomość;ale znacznie lepiej jest przeciwstawić mu inny, równie dwuznaczny i pozorny argument, tyle, że bardziej przekonujący.Albowiem nie chodzi tu o prawdę, lecz o zwycięstwo w sporze.Jeśli przeciwnik posługuje się argumentum ad hominem, my także odpowiadamy w ten sposób.Skrócimy spór, gdy zamiast dyskutować o istocie sprawy uciekniemy się do tej erystycznej metody odpowiedniej dla sposobu jaki stosuje przeciwnik.[Przykład:B utrzymuje, iż demokracja angielska nie jest pełna z powodu utrzymania monarchii.— To tak — mówi A — jakbyś zakładał, że monarcha angielski nie jest obywatelem swojego kraju!B ripostuje, iż A niejednokrotnie wysuwał argument, że podstawą demokracji jest równość wobec prawa.A czyż obywatel jest równy wobec króla, skoro jeszcze nie tak dawno poddanego w trakcie audiencji obowiązywał nakaz spuszczania wzroku?A odpowiada, że B, jak zwykle, posługuje się drugorzędnymi argumentami, bowiem z dworskiego ceremoniału obarczonego martwą tradycją nie sposób wyciągnąć wniosków o rzeczywistej równości lub nierówności wobec prawa.]Sposób 22Gdy przeciwnik domaga się od nas zgody na twierdzenie, z którego bezpośrednio wynika spór, to odmawiamy pod pretekstem, iż mamy do czynienia z błędem, polegającym na przyjmowaniu tezy, która ma być dowiedziona za jedną z przesłanek dowodu (petitio principii).Zarówno przeciwnik jak i słuchacze skłonni są uznać twierdzenie spokrewnione z problemem za identyczne z nim.W taki oto sposób wytrącamy przeciwnikowi z ręki najlepszy argument.[Przykład:B żąda zaakceptowania twierdzenia, iż twórczość Byrona prześciga wszystko, co dotychczas napisano.A nie zgadza się, wskazując, iż w ten sposób B chciałby uzyskać potwierdzenie, iż Byron jest największym twórcą w historii literatury, a to należy dopiero udowodnić.Albowiem wielkość nie polega jedynie na wybitności dziel, ale także na nieskazitelności życia.Czy zatem Byron, hulaka i rozpustnik bezkrytycznie zasługuje na tak szczytne miano?]Sposób 23Przesada jest wynikiem sprzeczania się i oporu.Toteż możemy irytować przeciwnika swoim oporem po to, by swoje — skądinąd nawet słuszne — twierdzenie wyjaskrawił aż poza granice słuszności; teraz odpierając jego przesadną wypowiedź wywołujemy wrażenie, iż obalamy całość dowodu.Ale i sami powinniśmy się strzec, by sprzeciw strony drugiej nie skłonił nas do przesady lub do poszerzenia przedkładanego twierdzenia.Albowiem często nasz przeciwnik uczyni wszystko, byśmy lak postąpili; musimy zatem wyraźnie powrócić do pierwotnego zakresu naszej wypowiedzi, na przykład stwierdzając: Powiedziałem tylko tyle i nic więcej ponad to.[Przykład:Gdy B, dowodzący, że mężczyźni są niewierni, dochodzi do takiego punktu zacietrzewienia, iż zgadza się z podstępną lezą A, że wszyscy mężczyźni są niewierni, gdyż inaczej nie byliby męscy, wówczas A dezawuuje to twierdzenie, podając niezliczone przykłady wierności i oddania.Wtedy B, uzmysławiając sobie swą przesadę stwierdza, iż miał na myśli wyłącznie niewierność potencjalną, płynącą z samej natury, a nie niewierność w ogóle, którą to skłonność można poprzez wychowanie, poczucie obowiązku i uczucia wyższe skutecznie opanować, a nawet uczynić jej przeciwieństwem.To i tylko to chciałem powiedzieć" — kończy B, pozbawiając A argumentów.]Sposób 24— który możemy nazwać fabrykowaniem konsekwencji.Z wypowiedzi przeciwnika wydobywa się sztucznie przez fałszywe wnioskowanie i przeinaczanie pojęć twierdzenia zupełnie w niej nieobecne, ani też nie zamierzone, które są natomiast absurdalne i niebezpieczne; stworzywszy wrażenie, iż płyną one właśnie z wypowiedzi przeciwnika i są sprzeczne między sobą oraz z ogólnie przyjętymi prawdami, osiągamy pośrednie zakwestionowanie twierdzenia przeciwnika poprzez niemożność twierdzenia przeciwnego (apagoge).Jest to zatemznów potraktowanie czegoś, co nie jest przyczyną jako przyczyny (fallacia non cause ul causae).[Przykład:B udowadnia konieczność wejścia kraju do sojuszuwojskowego, który miałby charakter obronny.A wypacza argumenty B utrzymując, że B dąży w ten sposób do agresji na sąsiedni, lecz nie objęty sojuszem kraj [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Tematy

Index
informatyka programowanie uslug wcf wydanie iii juval l wy ebook
Aronson Elliot Psychologia Społeczna. Serce i Umysł (2)
Kerstin Gier 03 Zieleń szmaragdu
Jerzy Strzelczyk Zapomniane narody Europy
Erikson Steven Malazańska Księga Poległych Tom 5.2 Przypływy Nocy. Siódme Zamknięcie
Parks Adele Mów do mnie jeszcze
John D MacDonald Travis McGee 15 The Turquoise Lament
Anderson Kevin J. W Poszukiwaniu Jedi
Prawa sukcesu. Tom XV i tom XVI
Lisa Marie Davis Dreams Come True 2 Moving Forward

�

pobieranie / do ÂściÂągnięcia / ebook / pdf / download

Tematy