[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Có\
, wypadałoby sprawdzić, czy to prawda.Flora Spinasse była kobietą zwyczajną, lecz bardzo kochaną: nieśmiała i powściągliwa,szybko się otwierała, jeszcze szybciej stawała się swawolna, a potem namiętna.Nie dalej jakprzed pięcioma miesiącami, a więc przed okupacją, była szyfrantką w Direction Generale dela Surete Nationale, we francuskim biurze bezpieczeństwa narodowego.Po wejściu Niemcówgestapo przejęło Surete i siedziba biura przy Rue des Saussaies 11, tu\
za rogiem Palais de1'Elysee, stała się siedzibą gestapo.Po gruntownej czystce - hitlerowcy wyrzucili z pracywszystkich tych, których uznali za niewiarygodnych i niepewnych - la Gestapo zatrzymałotylu Francuzów, ile się tylko dało, poniewa\
brakowało im urzędników ze znajomością języ-ka.W pracy utrzymała się większość sekretarek i archiwistek.Francuzki nie lubiły swoichnowych szefów, ale te, które pozostały, były na tyle mądre, \
eby trzymać język za zębami.Ale wszystkie miały swoje \
ycie osobiste, miały rodzinę, a Flora Spinasse prze\
yła wdodatku małą tragedię.Tu\
po wejściu hitlerowców zmarła jej ukochana babcia.Le\
ała wtedyw szpitalu: pielęgniarki chciały jak najszybciej uciec z Pary\
a, a niektórzy pacjenci byli zbytchorzy, \
eby ich przenieść.I właśnie tych pacjentów - łącznie z ukochaną grandmere Flory -Niemcy zabili zastrzykiem trucizny.Flora prze\
ywała to w milczeniu, lecz ani na chwilę nieprzestał trawić jej gniew, wściekłość za to, co zrobili całemu miastu i jej babci.Stephen wiedział o tym na długo przed tym, gdy  przypadkowo" poznał ją w Parc Mon-ceau; agenci Corky'ego jak zwykle odrobili lekcje, porównując szpitalne akta z listą pracow-32ników zatrudnionych w najbardziej strategicznych urzędach Pary\
a.To, \
e bogaty i przystoj-ny Argentyńczyk darzy ją tak wielką atencją, schlebiało jej i wprawiało ją w za\
enowanie,lecz ju\
wkrótce zaczęli \
artować i naśmiewać się z głupich, świe\
o malowanych tabliczek,które Niemcy porozstawiali po całym parku: RASEN NICHT TRETEN - nie deptać trawników.Przed okupacją mo\
na było przyjść tu na piknik i rozło\
yć się dosłownie wszędzie.A teraz?To takie.niemieckie!Wprowadzona przez hitlerowców godzina policyjna zaczynała się o północy, dlategozamiast spacerować, ka\
dy zdrowy na umyśle pary\
anin siedział o tej porze w domu, swoimlub znajomych.Pogwałcenie zarządzenia mogło skończyć się aresztem.Tym, których złapanopo godzinie policyjnej, Niemcy kazali czyścić oficerskie buty albo obierać kartofle w woj-skowej kuchni.Flora mieszkała daleko, bo a\
przy Rue de la Boetie, a on zostawił samochód - jez
dziłstarym, potę\
nym hispano-suiza - pod swoim domem przy Rue de Rivoli.Ale to wszystkojedno, gdyby pojechał na przyjęcie samochodem, musiałby zostawić go w pobli\
u alei Focha.Usłyszał przytłumiony ryk silnika.Ulicą przemknął czarny citroen: gestapo, na sto procent.Ale siedzący w nim hitlerowcy byli zbyt zajęci, \
eby zatrzymywać się i nagabywać samotne-go przechodnia, który o tej porze powinien ju\
siedzieć w domu.Ochłodziło się, wiał porywisty wiatr.Stephenowi zaczynały marznąć ręce i uszy.śało-wał, \
e wychodząc z przyjęcia, nie zabrał płaszcza, ale przecie\
zabrać go nie mógł.Chwilę póz
niej ulicą przejechała czarna maria, policyjna więz
niarka; Francuzi nazywaliją panier a salade, koszykiem na sałatę.Metcalfe poczuł, \
e ogarnia go paranoja i musiał po-wtórzyć sobie w myśli, \
e większość je\
d\
ących tak póz
no pojazdów to pojazdy niemieckie.Zobaczył budkę telefoniczną i przeszedł na drugą stronę ulicy.Na przeszklonych drzwiachbudki wisiała tabliczka z napisem: ACCES INTERDIT AUX JUIFS - śydom wstęp wzbroniony.Iwtedy usłyszał krzyk i szybkie kroki.- Hej! Ty! Arret!Nie zwalniając, Metcalfe obojętnie spojrzał w lewo.Biegł ku niemu flic, francuski poli-cjant.- Hej! Ty! Dokumenty! - Miał najwy\
ej dwadzieścia lat i chyba się jeszcze nie golił.Stephen wzruszył ramionami, uśmiechnął się i podał mu carte d'iden-tite na nazwiskoDaniela Eigena, wystawioną przez Prefecture de Police [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy