[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Art.273.Sekundanci wraz ze swymi klientami powinni stawić się na miejscu punktualnie.Tolerowanemoże być opóźnienie co najwyżej 15 minutowe.Opóźnienie większe uważa się za uchylenie odpojedynku.Jedynie wyższa siła lub nadzwyczaj ważne okoliczności przedstawione i udowodnione przezsekundantów osoby na miejsce nieprzybyłej, mogą spowodować odłożenie pojedynku.Przy pojedynkach pistoletowych należy zaniechać t.zw.„ostrzelania placu”.Art.274.Skoro strony zjawią się na miejscu, winne natychmiast rozebrać się do pasa, zdjąć koszulę -po czym lekarze założą wszystkie warunkami starcia dopuszczone bandaże.Nie jest dopuszczalnym, aby sekundanci sami bandażowali swoich klientów.Art.275.Osobie o słabym wzroku wolno przy pojedynku pozostać w okularach.Art.276.Kierujący pojedynkiem wyznacza przeciwnikom miejsca, odległe od siebie na 3 m., na którychstaną przeciwnicy, a obok nich sekundanci.Art.277.Skoro wszyscy zajmą swoje stanowiska, prowadzący pojedynek zwraca się do przeciwników zkrótkim pouczeniem o dobrodziejstwie rycerskiego załatwienia sporu pojedynkiem oraz o warunkachstarcia, których strony mają się trzymać, wreszcie o komendzie.63Art.278.Kierujący pojedynkiem podczas tego używa czterech komend: l.„Baczność!” - 2.„Złóż się!”- 3.„Bij!” - 4.„Stój!”Art.279.Komenda pierwsza: „Baczność!” odnosi się nie tylko do przeciwników, ale i do sekundantów,którzy winni na tę komendę zająć stanowiska w odległości l m.od boku klienta.Nie wolno sekundantom stanąć tak blisko klienta, by prawe ramię sekundanta znajdowało sięnieopodal lewego boku klienta.Art.280.Stary, średniowiecza sięgający zwyczaj, dozwala sekundantom ustawienia się obok klienta zbronią w ręku.Koniec broni ma sekundant zwrócić ku ziemi.Art.281.Na komendę: „Złóż się!” wręczają sekundanci swym klientom szable, a ci składają sobie nimiwzajemny ukłon, oraz stają w pozycjach zasadniczych.Art.282.Dopiero wówczas, gdy obaj przeciwnicy przyjęli postawy zasadnicze, daje kierujący starciakomendę: „Bij!”Art.283.Bezpośrednio po tej komendzie wolno obu przeciwnikom wykonywać szereg dowolnych cięć,zmierzających do ranienia przeciwnika, z tym jednak zastrzeżeniem, iż przedmiotem ataku możebyć górna część ciała przeciwnika do pasa.Wszystkie cięcia zadane niżej, dyskwalifikują honorowouderzającego.Art.284.Atak wolno prowadzić aż do wydania przez kierującego pojedynkiem komendy: „Stój!” Każdecięcie zadane po tej komendzie, pociąga za sobą niehonorowość uderzającego, wyjąwszy jedenwypadek:Obrażonemu, o ile został ranny, wolno mimo komendy „Stój!”, repostować.64Art.285.Obowiązkiem kierującego (prowadzącego) pojedynkiem jest bezstronne baczenie, ażeby przebiegpojedynku miał charakter spotkania rycerskiego, niedopuszczającego do przekroczenia jakiegokolwiekpostanowienia honorowego.Art.286.Po komendzie: „Stój!” - winni sekundanci swym klientom bezzwłocznie odebrać broń.Art.287.Komendę „Stój!” daje kierujący w następujących wypadkach:a) jeżeli jednemu z walczących broń wypadnie lub zostanie wytrąconą, ;b) jeżeli jeden z przeciwników upada, albo traci równowagę;c) jeżeli pęknie klinga;d) jeżeli padnie słowo obraźliwe;e) jeżeli jeden z walczących zostaje raniony;f) jeżeli ktokolwiek z obecnych w jakikolwiek sposób dopuszcza się złamania zasad honorowych;g) aby urządzić pauzę, ustanowioną warunkami spotkania przez sekundantów.Art.288.Jeżeli jeden z walczących zostaje rozbrojony, natenczas po komendzie , „Stój!” winni sekundancitegoż szablę z ziemi podnieść, dać lekarzowi do dezynfekcji, a następnie wręczyć napowrótklientowi.Art.289.Po zarządzonej z jakiegokolwiek powodu przerwie, kierujący podejmując dalszą walkę, musirozpocząć od; „Baczność!” i t.d.Art.290.O ile jeden z walczyć mających, cierpi na wadę serca lub astmę, lekarze po stwierdzeniu tejże,mogą oznaczyć czas walki, jednakowoż najmniej 2 minutowy.Art.291.Jeżeli jednemu z walczących pęknie klinga, natychmiast przeciwnik ma go uważać za rozbrojonegoi na takiego uderzyć nie może.Sekundanci podają temuż zapasową szablę.Art.292.Jeżeli jeden z walczących pada na ziemię, traci równowagę, albo poślizgnął się - natenczasuderzać na niego nie wolno.Art.293.O ile pojedynek ma być prowadzony do zupełnej niezdolności do walki, w razie zranienia jednegoz walczących, po oglądnięciu rany przez lekarza, należy walkę podjąć dalej.Art.294 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy