[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Porozmawialiśmy jeszcze trochę o kłopotach antykwariuszy i historyków sztuki;obiecałem swoją pomoc w wycenie mebli zgromadzonych przez Joannę i jej matkę, ipożegnałem się.Joanna uśmiechała się nadal. Skąd wziąć magnetofon, na którym mógłbym przesłuchać tę mini-kasetę? rozmyślałem, idąc ulicą, gdy rzucił mi się w oczy barwny szyld:  Radio-Audio-Tele! Kupno sprzedaż!.Bez namysłu pchnąłem oszklone drzwi. Czym mogę służyć?  odezwał się siwawy pan za ladą. Przepraszam  wyciągnąłem kasetę z kieszeni  czy znalazłbym u pana sprzęt do tegotypu kaset? Bywa dość rzadko, bo to sprzęt specjalistyczny  pan spojrzał na mnie spod oka, aleakurat mamy magnetofonik Sony. Proszę pana!  przerwałem sprzedawcy. Przyznam się, że wcale nie myślę o kupnie,zresztą nie byłoby mnie stać na takie cacko! Chciałbym tylko przesłuchać tę kasetkę uśmiechnąłem się z zażenowaniem. Wie pan, sprawa małżeńska.Starszy pan pokiwał głową ze zrozumieniem: Ależ proszę bardzo! Tam jest kabina, gdzie będzie mógł pan wysłuchać kasety bezskrępowania.Wszedłem do kabiny starannie zamykając za sobą drzwiczki.Wcisnąłem guziczek play. Mów  usłyszałem suchy, bezdz
więczny, niski głos. No to, szefie, zrobiłem jak byłoumówione!  szybko wyrzucał z siebie drżące słowa drugi głos.  Wziąłem od nich stotysięcy zielonych i wypłaciłem po wczorajszym kursie minus tysiąc.Wracam na metę i dotesterów.W jednym dobre, w drugim dobre, a dopiero w tym nowym japońcu wychodzi, żefałszywki!.  Kto  pauza   dał  w niskim głosie, który nie pytał, tylko jakby stwierdzał,pobrzmiał dziwny akcent. Rudy z Oliwy  odpowiedział przestraszony   ich nagrał. Znajdz
  zadudniło głucho.  Robi się, tylko.  Twoja wina  aż poczułem chłód odzimna tego głosu. Ale szefie! Tyle forsy!  pauza. To Rudy odda  przeciągnął martwygłos. Rudy to kozak, nie posłucha mnie.Ma Ukraińców!  długa cisza. Powiedz: �KazałKolekcjoner�  zabrzmiało sucho i dumnie. Ale. Na to padło krótkie:  Won.Nagranie się skończyło.Usłyszałem więc Kolekcjonera.Ten dziwny głos, przedłużanie sylab, obcy akcent  tojuż były pewne wskazówki! %7łebym miał ten magnetofon chociaż na godzinę!Z bardzo strapioną miną wyszedłem z kabiny. I co, zdradziła?  w głosie sprzedawcy brzmiało głębokie współczucie.I ono to nasunęło mi pomysł: Tak, zdradziła!  odezwałem się gorąco. Drogi panie, czy, gdybym zostawił u panamój dowód, mógłbym pożyczyć ten magnetofonik na godzinkę? Ja wiem, że to tylepieniędzy.Starszy pan popatrzył na mnie uważnie, zajrzał do dowodu: Aż z Warszawy tu pana miłość zagnała.No cóż, zaryzykuję! Bierz pan.Sklep jestotwarty do osiemnastej.Tylko nie popełnij pan samobójstwa. Serdeczne dzięki!Wybiegłem ze sklepu czerwony ze wstydu.Naprawdę nienawidzę kłamać! Niech mnie pan natychmiast połączy z tym numerem w Warszawie  krzyknąłem doportiera w  Bałtyku i popędziłem na górę, nie czekając na windę.Wpadłem do pokoju.Jacekjuż był i poderwał się na mój widok: Wujku, jest nowina! Zaraz, zaraz!.Telefon już dzwonił: Tak, Pogorzelski. Słuchaj, tu Tomasz.Mam do ciebie pilną sprawę.Przesłuchaj, proszę, taką krótkąnagraną rozmowę i zwróć uwagę na ten niższy głos.Skąd może pochodzić jego właściciel.Kiedy indziej ci wszystko wytłumaczę! Teraz słuchaj!  włączyłem magnetofon. Wiesz, stary  odezwał się po dwukrotnym wysłuchaniu taśmy Pogorzelski  wedługmojej wiedzy, to nie jest sprawa dla mnie, tylko dla psychiatry.Nagrałeś nie obcokrajowca, achorego psychicznie.To musiała być prawda! Ostatecznie werdykt wydał jeden z najlepszych w krajujęzykoznawców.Zamówiłem więc drugą rozmowę. Tu gabinet profesora Zięby  usłyszałem w słuchawce miły kobiecy głos.Przedstawiłem się.Profesor na szczęście był u siebie: Aa, Tomasz, kopę lat! Czyżbyś miał kłopoty z mózgowiem?Przeprosiłem profesora za ten niecodzienny telefon i przyłożyłem słuchawkę dogłośniczka magnetofonu. Tomaszu drogi, oczywiście trudno tą drogą wystawiać diagnozę, ale wszystko wskazujena to, że właściciel interesującego cię głosu jest.jest chory.Chory psychicznie.Cierpi naschizofrenię.To co usłyszałem, wskazuje najprawdopodobniej na autyzm, jeden z jejosiowych objawów. Co to znaczy  autyzm ?  spytała Zosia, podsłuchująca wraz z bratem z wielkimzainteresowaniem. Najprościej mówiąc, polega on na znacznej przewadze zainteresowania się choregoswoimi przeżyciami wewnętrznymi i utracie kontaktu ze światem zewnętrznym.%7łyje swoimipragnieniami i lękami, swoją wyobraz
nią.Jednak na początku choroby łatwe jest sterowanienim przez inną osobę, z którą przed chorobą był silnie związany.Wpływ ten można nawetporównać ze sterowaniem automatem, o ile utwierdza się chorego w jego urojeniach. Ani pani Joanna, ani ci na motorach, ani Beniek, ani też Angol na automaty mi niewyglądają  podsumował mój wykład Jacek. A skoro już jesteśmy przy Angolu, to właśnieo nim mam dla każdego coś nowego! Nie dowcipkuj, tylko się pośpiesz, bo muszę pojechać zwrócić magnetofon  zresztą niesądziłem, aby chłopak dowiedział się czegoś naprawdę interesującego.Zimny głos z taśmyzaprzątał wszystkie moje myśli. Tak więc  rozparł się wygodnie Jacek, a koniuszki uszu aż poczerwieniały mu zprzejęcia  pojechałem pod  Grand motorynką Józka od portiera; przepraszam, ale znówbędę potrzebował od wujka trochę grosza.Okazało się, że dobrze zrobiłem zaopatrując się wten środek transportu, bo bentley akurat wyjeżdżał z parkingu.Więc ja za nim! A onprościutko do Gdyni, do portu jachtowego.Zaparkował, więc i ja zaparkowałem, koło nałańcuch, i idę sobie spokojnie za Angolem, no bo przecież on mnie w życiu nie widział, więcnie wie kto i po co.A tam przy nabrzeżu cumuje jachcik cudo.Takie retro, że mi okozbielało [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy