[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszyscy trzej spiskowcy splunęli jak na komendę. Ktoś wspomniał, \
e jego imię widnieje na corocznie odnawianej liście poszukiwanych \
ywych lubumarłych.�w człowiek zapamiętał je ze względu na wysokość ofiarowywanej nagrody: tysiąc w złocie orazawans o jeden stopień. A có\
taki osławiony złoczyńca robił w naszym obozie?  rzekł zadumany Khondemir. Być mo\
ezaciągnął się do sogariańskiego wojska, by schronić się przed gniewem uzurpatora.Niewa\
ne, kiedypognębimy Czerwone Orły, znajdziemy tego Conana i jego wspólnika.Na razie musimy zająć sięistotniejszymi sprawami. Ludzie się niepokoją  stwierdził jeden z oficerów. Nie podoba im się, \
e nieprzyjaciel zdołał zakraśćsię w nasze szeregi i zabić bezkarnie sześciu z nich. I co z tego?  odrzekł z niesmakiem Khondemir. Prawie codziennie ginie w bójkach więcej ni\
sześciu z tych obwiesiów. Ale to robota cudzoziemców!  powiedział ktoś inny.Strona 72Maddox Roberts John - Conan dezerter Dość!  warknął Khondemir, wykonując upierścienioną dłonią gest ucinający dyskusję. Musimy zająćsię przygotowaniami. Co teraz?  zapytał Manzur. Wydaje się, \
e wszędzie panuje spokój.Co robimy?Obydwaj siedzieli w niewielkim jarze, z którego krawędzi roztaczał się widok na Gród Kurhanów.Mającsłońce za plecami, mieli du\
ą szansę pozostać niedostrze\
eni.Gdyby nawet wrogowie ruszyli za nimi wpościg, w pobli\
u czekały dwa gotowe do drogi konie. Nic  odpowiedział Conan. Odpoczywany.Wkrótce dotrze tu hyrkańska horda.Wtedy będziemymieli pełne ręce roboty. Hyrkańczycy  rzekł Manzur, czując wędrujący przez \
yły lodowaty dreszcz. Co zrobimy, kiedy się tuznajdą? Będziemy musieli postępować jak gracze, wykorzystujący ka\
dą zesłaną przez los okazję.Znalez
liśmysię między dwoma wrogimi nam armiami, lecz jeśli zdołam uzyskać posłuchanie u Bartatui, mo\
e uda mi sięzyskać dla nas trochę czasu  Cymmerianin wstał i otrzepał się z suchych z
dz
beł trawy. Jeszcze mo\
eszmieć swoją księ\
niczkę, a ja głowę Khondemira, by wkupić się w łaski Yezdigerda.Wszystko zale\
y od tego,czy uda mi się pogadać z Bartatuą i jego przeklętą ladacznicą. Stawką tego kiepskiego zakładu jest nasze \
ycie  zauwa\
ył Manzur. Na tym właśnie polega bycie bohaterem  skwitował Conan.ROZDZIAA
15Hyrkańska horda gnała przez step jak cień chmury, zaciemniający wszystko na swej drodze, a zaraz potemznikając, jakby jej nigdy nie było.Proporce z końskich ogonów trzepotały w pędzie.Słychać było wyłącznietętent kopyt i niekiedy okrzyki dowódców dziesiątek, pięćdziesiątek, setek, pięćsetek i tysięcy.Hyrkańczycy zatrzymywali się tylko po to, by napoić konie.Ludzie spali w siodłach, przekazując wodzeswoim towarzyszom.Całe tabory zostawiono w stepie.Zabrano tylko konie, zbroje i broń.Wszystko pozatym: namioty, obozowy ekwipunek, łupy i inne dobra pilnowali słudzy.Dzięki temu horda Bartatui w dwa dnidotarła do Grodu Kurhanów.Teraz przed wojowników wyszli potrząsający grzechotkami i bijący w bębny szamani.Wzywali bogów,przodków i Wiecznotrwałe Niebiosa na świadków hańby, jakiej dopuścili się wrogowie, i słuszności gniewuHyrkańczyków.Rozlegały się głośne lamenty.Wielu szamanów ruszało w wirowy taniec, zamiatając wokółsiebie naszyjnikami z kości i amuletami.Wytrzebioną po ucieczce Conana grupę czarowników zasililiniedawno nowi przybysze.Koczownicy w milczeniu obserwowali swoich szamanów.Sprawa była powa\
na.Wojowników nie czekał łupi chwała, lecz dokonanie straszliwej zemsty i oczyszczenie zbezczeszczonego świętego miejsca.Kilka kroków przed linię wojowników i wirujących w opętańczym tańcu szamanów wyjechał samotnyjez
dziec na chy\
ej białej klaczy.Na obliczu Bartatui malował się niepohamowany gniew.Kagan miał na sobiespiczasty hełm khitajskiej roboty, którego brzeg obszyto sobolowym futrem.Przyglądał się z końskiegogrzbietu nieprzyjaciołom, którzy wymachując bronią i wykrzykując obelgi, wylegli na wał ziemny okalającyGród Kurhanów.Za kaganem jechała niewielka grupka wodzów.Patrzyli na wrogów z równą nienawiścią co Bartatua. Są tam dwa oddziały, ushikaganie  powiedział tysięcznik, wywodzący się z Ashkuzów. Widzisz,trzymają się oddzielnie.Ci, którzy noszą jednakowe stroje, to na pewno Czerwone Orły, a pozostali to ci,którzy przyłączyli się niedawno do nich.To Turańczycy, jeśli się nie mylę. Masz rację  odrzekł Bartatua. Khondemir pochodzi z tego kraju, lecz więcej go nie zobaczy.Chciałbym wiedzieć, co tutaj robią?  Powiódł gniewnym wzrokiem po swoich podwładnych. A co to ma za znaczenie?  zapytał kagana z twarzą pokrytą bliznami ten, który doradził Bartatui, jakporadzić sobie z zarazą w oblę\
onym mieście. I tak ich wyr\
niemy w pień.O cokolwiek im chodzi, niespełnią swoich zamiarów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy