[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Związek ze znacznie młodszą kobietą, byłą żoną własnego adiutanta, zatrudnionąwcześniej w kancelarii zmarłej prezydentowej wywołał prawdziwy skandal.Marian Romeykozłośliwie zauważył, że  w ślad za świeżymi jeszcze depeszami kondolencyjnymi z powoduśmierci dostojnej małżonki należało spieszyć się z wysłaniem panu prezydentowi depeszgratulacyjnych z okazji zawarcia nowego związku małżeńskiego.Oczywiście plotkowano,że prezydent odbił żonę swojemu adiutantowi, jednak Henryk Comte zdecydowanie wziął wobronę byłego pryncypała: Znałem go [kapitana Nagórnego - S.K.] i przyjaz
niłem się z nim na długo przedobjęciem przez niego stanowiska adiutanta prezydenta Mościckiego.Nie ukrywał - wprostprzeciwnie - ujawnił mi wiele swoich spraw osobistych, w tej liczbie swe komplikacjemałżeńskie.Byłem dobrze zorientowany w sytuacji.I dlatego czuję się w obowiązkusprostować poważne nieścisłości, które zawarte są w szeregu publikacji.Twierdzi sięmianowicie, że Ignacy Mościcki już jako prezydent spowodował zerwanie małżeństwaNagórnych i sam poślubił panią Marię Nagórną, dając w rekompensacie kapitanowiNagórnemu wysokie stanowisko na placówce zagranicznej.Otóż z całą pewnością kapitan Nagórny rozszedł się ze swoją żoną dwa lub trzy latawcześniej (dokładnie nie pamiętam), to jest przed wyborem Mościckiego na prezydenta iprzed skierowaniem Nagórnego do służby w adiutanturze na zamku.W tym miejscu Comte mijał się z prawdą, albowiem od wyboru Mościckiego naprezydenta do ślubu z byłą żoną Nagórnego upłynęło siedem lat.Prezydent poślubił Marię napoczątku drugiej kadencji.Jednak dalsza relacja zasługuje na uwagę: Po śmierci pani Michaliny Mościckiej owdowiały prezydent poślubił panią Marię -rozwiedzioną z Nagórnym.Rozwódkę poznał wcześniej, jeszcze za życia Michaliny, któraMarię Nagórną zatrudniała u siebie w charakterze osobistej sekretarki.[.] Kapitan Nagórnypo kilku latach adiutantury, za namową swego przyjaciela, wszechwładcy MSZ, dyrektoraDepartamentu Personalnego porucznika Wiktora Drymmera - ukończył kurs konsularny ijeszcze za życia pani Michaliny Mościckiej wyjechał jako konsul do Brukseli, a potem doStrasburga.Tam też został aż do śmierci w 1971 roku.Zatem między bajki trzeba włożyć wersję o tym, że prezydent odebrał żonę swemuadiutantowi.Podobnie jak plotki o śmierci Nagórnego w niewyjaśnionych okolicznościach, powyjez
dzie na zachód Europy.Były mąż Marii w chwili jej ślubu z prezydentem był jużzresztą żonaty.Rok wcześniej poślubił Helenę Akst (tym razem dotrzymał obietnicmatrymonialnych) i miał z nią dwoje dzieci.Podobno związek uchodził za szczęśliwy.Nie zmienia to jednak faktu, że drugie małżeństwo Mościckiego wywołało niezdrowąsensację.Kwestionowano unieważnienie małżeństwa Marii przez Kościół katolicki,zapominając, że była to powszechna praktyka rozwiązywania małżeństw.Przecież w podobnysposób wolność odzyskała Helena Górska (aby poślubić Paderewskiego), MariaJuszkiewiczowa zmieniła wyznanie (aby wyjść za Piłsudskiego).W identyczny sposób swojeproblemy uczuciowe i małżeńskie rozwiązywali WieniawaDługoszowski, Beck czyOrliczDreszer.A niektóre partnerki polityków miały już wówczas dzieci pochodzące zunieważnianych związków.Ale Romeyko pisał z dezaprobatą: W ten sposób prezydent najbardziej katolickiego państwa nie tylko wchodził wzwiązki małżeńskie z �rozwódką�, lecz i nie poczuwał się do obowiązku przestrzeganiakanonów Kościoła katolickiego, jeśli chodzi o czas trwania żałoby.Toteż mówiono, że każde�rozwiązanie�, łącznie ze wskrzeszeniem na Zamku Królewskim �cienia pani Grabowskiej�,byłoby mniej straszne niż to, które obrał prezydent Rzeczypospolitej.Romeyko mógł być złośliwy, ale w jednym przynajmniej miał rację.Mościcki mógłnieco opóz
nić nowy ożenek.Po prawie czterdziestoletnim związku z Michaliną zdecydowaniezbyt śpieszył się do drugiego małżeństwa.To zapewne było przyczyną dezaprobatyPiłsudskiego, chociaż sam Komendant przecież również do specjalnie świętych nie należał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy