[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.On zaś leżał i wpatrywał się w ciemność; zdawało mu się, że widzi wniej twarze nie narodzonych dzieci, i zastanawiał się, dlaczego tak trudno powołać jedno z nich do życia.Modlił się do Boga o pomoc, a nieraz przemykał boso do pokoju syna,nerwowo poprawiał kocyk pod drobnym podbródkiem i przyglądał się chudej figurce, takbezbronnej we śnie, nie uzbrojonej w sześciostrzałowe rewolwery oraz wiarę, że ciosem wbrzuch można pokonać wszelkie zło świata.I modlił się znowu, prosząc Boga obezpieczeństwo i pomyślność dla swojego dziecka.Spędził tak niejedną bezsenną noc.Ludzie umierali, a on oddawał ciała zmarłych ziemi, która na nie czekała.Wygłaszałkazania i odprawiał modlitwy.Młodzi kochali się, a on legalizował i poświęcał ich związki.Syn profesora matematyki, Sidneya Landaua, uciekł z jasnowłosą córką Szweda Jensena,trenera lekkoatletyki.Kiedy pani Landau położyła się do łóżka po zażyciu środkówuspokajających, rabin Kind i jej mąż udali się tej samej nocy na spotkanie z państwem Jenseni ich luterańskim pastorem, Ralphem Jurgenem.Na zakończenie tego trudnego wieczoruMichael i profesor Landau wracali razem przez uśpiony kampus.- To po prostu zaniepokojeni rodzice - stwierdził z westchnieniem Landau.- Tak samozaniepokojeni jak my.I równie wystraszeni.- Masz rację.- Porozmawiasz z tą parą bezmyślnych pędraków, jak wrócą?- Oczywiście!- Ach, to się zresztą i tak na nic nie zda! Jej rodzice to ludzie wyjątkowo bogobojni.Widziałeś ich pastora.- Nie uprzedzajmy wypadków, Sidney, poczekajmy do powrotu dzieci.Daj im szansęposzukania własnej drogi.- Zamilkł na chwilę.- Tak się składa, że ten problem nie jest mi całkiem obcy.- Faktycznie, masz rację - przyznał profesor Landau i pokiwał głową.- Nie powinienembył zwracać się z tym do ciebie.Powinienem był zwrócić się z tym do twojego ojca.Michael zmilczał.Profesor Landau zerknął na niego.- Znasz ten stary dowcip o zrozpaczonym ojcu, który przychodzi do rabina i skarży się,że jego syn uciekł z siksą, a potem się ochrzcił?- Nie.- Miałem syna, rabi , powiada, który został gojem.Co mam robić? Rabi pokiwał głową. Ja też miałem syna , powiada, który poślubił siksę i zostałgojem . I co wtedy zrobiłeś, rabi? , pyta nieszczęśliwy %7łyd. Poszedłem do synagogi i zacząłem się modlić do Boga , powiada rabi, i w pewnejchwili wypełnił świątynię Jego gromowy głos . I co powiedział, rabi? , dopytuje się zrozpaczony ojciec. Powiedział: JA TE%7ł MIAAEM SYNA. Roześmiali się obaj niewesoło.Profesor z widoczną ulgą skręcił w uliczkę prowadzącądo jego domu.- Dobranoc, rabi.- Dobranoc, Sidney.Dzwoń, gdybyś mnie potrzebował.W chwilę potem dobiegł Michaela z ciemności cichy płacz oddalającego się Landaua.I tak płynęły rabinowi dni.ROZDZIAA TRZYDZIESTY �SMYMichael, trzymając syna za rączkę, czekał na żwirowym peronie dworca kolejowego napociąg z Filadelfii.Kiedy lokomotywa mijała ich z łoskotem, Max z całej siły ścisnął jegodłoń.- Przestraszyłeś się? - zapytał go ojciec.- Aha, jak kiedy ktoś nagle głośno kichnie.- Taki duży chłopiec nie powinien się bać - powiedział Michael, i sam nie mógł przezchwilę uwierzyć w to, że jego syn jest już dużym chłopcem.- Wiem - zgodził się z nim Max nie wypuszczając jednak ręki ojca.Leslie wysiadła z wagonu i szła w ich stronę.Wyglądała na zmęczoną.Ucałowałaobydwu, po czym wsiedli do zielonego forda tudora, który przed niecałymi dwoma latyzastąpił plymoutha.- Jak poszło? - zapytał ją Michael.Wzruszyła ramionami.- Doktor Reisman to bardzo miły człowiek.Zbadał mnie, obejrzał wyniki twoich testówi oznajmił, że z połączenia nas dwojga życie powinno dosłownie wytrysnąć.Następniepoklepał mnie po plecach i poradził, żebyśmy nie ustawali w wysiłkach, a ja zostawiłam jegosekretarce nasz adres, żeby ci mogli przysłać niebotyczny rachunek.- Cudownie!- Prawdę mówiąc, dał mi też kilka praktycznych wskazówek.- Mianowicie?- Próbę odbędziemy pózniej.- Przygarnęła Maxa i przytuliła go.- Bogu dzięki, mamy przynajmniej tego szkraba.Wezmy sobie parę dni urlopu, Michael - dodała po chwilichowając twarz we włosach syna.Rabin stwierdził nagle, że i on gwałtownie potrzebuje odpoczynku.- Moglibyśmy pojechać do Atlantic City i zobaczyć się z ojcem.- Niedawno się z nim widzieliśmy.Mam lepszy pomysł.Wynajmijmy opiekunkę dodziecka i wyskoczmy gdzieś tylko we dwoje.Na przykład na parę dni w góry Pocono.- Kiedy?- Powiedzmy jutro.Ale kiedy wieczorem kąpała Maxa, zadzwonił do rabina profesor Felix Sommers,przewodniczący komitetu budowlanego.Michael rozmawiał z nim przez kilka minut.Członkowie komitetu wrócili właśnie z kolejnego objazdu nowych świątyń.- No i co, widzieliście tę synagogę w Pittsburghu?- Jest piękna! - zachwycił się Sommers.- Niezupełnie to o co nam chodzi, ale piękna jakmarzenie! Tamtejszy rabin cię zna.Prosił, żeby cię pozdrowić.Nazywa się Levy.- Joe Levy! Przyzwoity facet - ucieszył się Michael i zamilkł na chwilę.- Słuchaj, Felix,ile my to już obejrzeliśmy świątyń?- Dwadzieścia osiem.O Boże!.- Otóż to! Kiedy wreszcie przestaniemy oglądać, a zaczniemy budować?- Właśnie w tej sprawie dzwonię, chłopie.Rozmawialiśmy z architektem, któryzaprojektował tę świątynię w Pittsburghu.Nazywa się Paolo Di Napoli.Naszym zdaniem jestdoskonały, pod każdym względem.Chcemy, żebyś się z nim spotkał i obejrzał sobie jegoprace.- Wyśmienicie! Kiedy?- Z tym jest pewna trudność
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexPhilip Gordon, Jeremy Shapiro Allies At War, America, Europe and the Crisis Over Iraq (2004)
Quantum Touch The Power to Heal 2nd Edit by Richard Gordon
Gordon Alan Gildia błaznów 02 Błazen wkracza na scenę
Lucy Gordon Bracia Rinucci 02 Bilet do Neapolu
Gordon Alan Gildia Blaznow 01 Trzynasta noc
Kent Gordon Alan Craik 07 Stan wyjštkowy
Childe #04 Taktyka bledu Gordon R. Dickson
Childe #03 Zolnierzu, nie pytaj Gordon R. Dickson
Childe #08 Gildia Oredownikow Gordon R. Dickson
Gordon Roderick, Williams Brian Tunele spirala
