[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na specjal­nym podniesieniu, całowana w kolano, wita przybywających gości: morderców, trucicielki, oprawców, sutenerów, monstra, wampiry i in­nych mieszkańców piekieł.Trwa wielki bal, go­ście kąpią się w szampanie i koniaku, grają or­kiestry.Małgorzata dwoi się i troi, by najlepiej wypełnić powierzoną jej rolę, budzi powszech­ny zachwyt.Woland wznosi symboliczny toast czaszką napełnioną krwią.W jednej chwili upiorny bal kończy się, zni­kają goście, Małgorzata znów jest w mieszka­niu Berlioza, z którego przenosiła się w poza­ziemski wymiar.PIENIĄDZE - Wynalazek Fenicjan zrewolucjonizował handel, całą gospodarkę, przyspieszył rozwój cywilizacyjny antycznego świata.Zarazem jednak posiadanie, gromadzenie pieniędzy stało się wielką ludzką namiętnością, która równie często skłaniała do ciężkiej pracy, godnej pochwały oszczędności, co rabunków, zbrodni, bez­litosnego wyzysku.Wielu pisarzy różnych epok (np.romantyków, modernistów) wyrażało się o pieniądzach z pogardą, uważało je za symbol najprymitywniejszych aspira­cji człowieka, których nie można pogodzić z pełnią życia duchowego.Ponieważ od ty­siącleci pieniądze towarzyszą człowiekowi (praktycznie bez ich posiadania nie można utrzymać się przy życiu), zagadnienia ich zdobywania, budującej lub niszczącej siły, wpływu na ludzkie postawy, miejsca w sys­temie wartości pozostają przedmiotem uwagi.literatury.Mitologia.By zmarły mógł zapłacić w pod­ziemnym świecie przewoźnikowi Charonowi za przeprawienie go przez rzekę Styks (zatem by znalazł się w miejscu wiecznego pobytu) wkładano mu w usta obola, drobną monetę.Biblia.Zawarte w Starym Testamencie wzmianki o pieniądzach dotyczą zarówno cen, finansowych zobowiązań (przede wszystkim wobec świątyń), jak i fałszowania monet - pojawiły się one w Izraelu po okresie wygnania babilońskiego.W okresie Nowego Testamentu na ziemiach żydowskich sita rze­czy w obiegu były przede wszystkim pienią­dze rzymskie.Najbardziej znana opowieść, w której pojawiają się pieniądze to dzieje zdrady Judasza, który za wydanie Chrystusa miał otrzymać trzydzieści srebrników.Według tradycji, dręczony wyrzutami sumienia, zwrócił je kapłanom i następnie powiesił się.Molier Skąpiec.Harpagon to sześćdziesię­cioletni bogaty mieszczanin paryski, wdowiec, o którego pozycji społecznej, zajęciach, po­chodzeniu dowiadujemy się niewiele.Na pew­no zajmował się lichwą, pożyczaniem pienię­dzy na wysoki procent.W życiu wszystkim byty dla niego pieniądze, dla nich byt gotów do popełnienia każdej niegodziwości.To czło­wiek niebywale pazerny, chciwy, przy tym nieprawdopodobny skąpiec, krętacz, awan­turnik, ktoś pyszny, pozbawiony serca dwuli-cowiec bez żadnych skrupułów.Starał się oszczędzać na wszystkim - podkradał nawet owies własnym koniom.Byt złym ojcem, ską­pił dzieciom pieniędzy na podstawowe wydat­ki.Jeszcze gorzej traktował służbę.Patolo­giczne skąpstwo uczyniło z niego człowieka wręcz chorego, maniaka opanowanego żą­dzą zdobywania pieniędzy i niewydawania ich, chociaż tego ostatniego wymagała jego pozycja społeczna.Zdawał sobie sprawę ze swej przywary, próbował ją ukrywać.Harpagon (to stówo greckie, później zlaty-nizowane, oznaczające drapieżnego, z za­krzywionymi szponami, chciwca) jest uoso­bieniem skąpstwa.Postacią odrażającą, w przypadku której tylko jedna cecha charak­teru określa wszystkie zachowania, uczucia.Harpagon bywa śmieszny, ale też groźny, od­rażający, nawet tragiczny.Cały świat, rodzinę widzi przez pryzmat szkatułki zawierającej monety, których utraty panicznie obawia się.Juliusz Słowacki Kordian.w James Parku w Londynie, Kordian wspomina nieudane sa­mobójstwo.Rozmawia z cynicznym Dozorcą, który wyraziście uświadamia mu, że społe­czeństwem rządzą pieniądze mogące otwo­rzyć drogę do wszelkich godności.Rodząca się cywilizacja pieniądza jest oparta na zakła­maniu, a nie autentycznych wartościach mo­ralnych lub społecznych.Z kolei we Włoszech Kordiana pociąga Wioletta jako kobieta, podziwia jej ciało.Gdy, dokonując próby uczucia, mówi, że przegrał cały majątek, wszystkie pieniądze, Włoszka traci zainteresowanie Polakiem.Miłość traktu­je jako rodzaj handlu, nie jest ona w tym przy­padku bezinteresownym uczuciem łączącym dwoje ludzi - miłość zmysłowa reprezentowa­na przez kobiety interesowne może tylko roz­czarować.Bolesław Prus Lalka.Wokuiski pochodził z zdeklasowanej szlachty.W młodości praco­wał (do czego zmusiła go bieda stale procesu­jącego się ojca), próbował uczyć się, udzielał korepetycji, zajmował wynalazkami.Po nieca­łym roku porzucił studia w Szkole Głównej, wziął udział w powstaniu styczniowym, po jego zakończeniu został zesłany na Syberię.Poznał Rosjanina Suzina, dzięki któremu dorobił się niewielkiego majątku.Do kraju powrócił w 1870 roku, rok później ożenił się z Małgorza­tą Minclową, zamożną wdową po sklepikarzu.W 1875 umarła Minclową, a Wokuiski z 30 ty­siącami rubli rozpoczął samodzielną karierę kupca.W 1887 roku niespodziewanie wyjeż­dża na Bałkany, gdzie toczy się wojna.Wraca po ośmiu miesiącach jako posiadacz ogrom­nej fortuny zarobionej na dostawach dla woj­ska - w tym momencie zaczyna się zasadni­cza, współczesna akcja Lalki.Życiowa konieczność zmusiła Wokulskie-go do zostania kupcem, przedsiębiorcą na ogromną skalę, co wtedy wśród Polaków byto rzadkością.Zdobył fortunę nie tyle dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności (pozna­nie Suzina, wojna rosyjsko-turecka), co za sprawą predyspozycji do robienia interesów, przedsiębiorczości, niezwykłej inteligencji, umiejętności przewidywania, odwadze i stałej gotowości do podejmowania nawet najwięk­szego ryzyka.Miłość do Izabeli Łęckiej zmieniła wszyst­ko w życiu Wokulskiego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • blondiii.htw.pl