[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Barney poprosił o krótką naradę z sędzią i powiedział:- Teraz zacznie się zabawa.Chciałbym prosić o przerwę i jakoś go uspo-koić.Wydaje mi się, \
e.Có\
, jak dotąd nie podskakiwał.Zresztą, przerwaprzydałaby się tak czy inaczej.- Został panu tylko jeden potencjalny świadek? - spytał sędzia Jones.- Tak, tylko jeden potencjalny.To dobre określenie, Wysoki Sądzie.Zarządzono przerwę i Rona sprowadzono na dół, do przejścia do aresztu.Podrodze, na widok ojca Debbie, krzyknął:- Panie Carter, nie zabiłem pańskiej córki!Policjanci pchnęli go, \
eby szedł szybciej.Zaprzysię\
ono go o pierwszej po południu.Po kilku pytaniach wstęp-nych zaprzeczył, \
e kiedykolwiek rozmawiał z Terri Holland i \
e znaÅ‚ Deb-bie Carter.- Kiedy po raz pierwszy usÅ‚yszaÅ‚ pan o jej Å›mierci? - spytaÅ‚ Barney.- Ósmego grudnia.ZadzwoniÅ‚a do nas moja siostra, Annette Hudson;telefon odebraÅ‚a matka.SÅ‚yszaÅ‚em, jak mówi:  Wiem, \
e Ronnie tego niezrobił, bo był w domu.Spytałem ją, o co chodzi.Powiedziała, \
e dzwoniłaAnnette i \
e zabito koło nas jakąś dziewczynę.Brak przygotowania stał się oczywisty kilka minut póz
niej, kiedy Barneyspytał Rona o pierwsze spotkanie z Garym Rogersem.Ron odparł:- Niedługo po tym, jak poszedłem na komendę, \
eby zrobili mi test nawykrywaczu kłamstw.Barney omal się nie zakrztusił.- Ronnie, nie mo\
esz.Nie wolno ci o tym mówić.W obecności przysięgłych Ron nie miał prawa wspominać o poligrafie.Gdyby zrobiło to oskar\
enie, obrona natychmiast za\
ądałaby uniewa\
nieniaprocesu.Nikt nie pofatygował się, \
eby poinformować o tym Rona.Kilkasekund póz
niej znowu popełnił błąd, opisując incydent z Dennisem Fritzem.- Jadąc z Fritzem, powiedziałem mu, \
e dzwonił do mnie Smith i \
e wy-niki badań na poligrafie są niejednoznaczne.175Barney szybko zmienił temat.Zadał mu kilka pytań na temat wyroku zasfałszowanie czeku.Potem spytał go, gdzie był w noc morderstwa.I za-kończył słabiutkim:- Czy zabił pan Debbie Carter?- Nie, nie zabiłem jej.- To chyba wszystko.W pośpiechu, chcąc jak najszybciej zakończyć przesłuchanie - i wyrzą-dzić przy tym jak najmniej szkód - Barney nie odparł większości zarzutówoskar\
enia.Ron mógł przecie\
opowiedzieć przysięgłym o swoim  sennymprzyznaniu się do winy, które wymusili na nim Rogers i Featherstone dzieńpo aresztowaniu.Mógł opowiedzieć im o swoich aresztanckich rozmowach zJohnem Christianem i Mikiem Tenneyem.Mógł opisać rozkład aresztu iwykazać, \
e gdyby Terri Holland naprawdę słyszała to, co jakoby słyszała,słyszeć to musieliby równie\
inni.Mógł kategorycznie zaprzeczyć zezna-niom Glena Gore'a, Gary'ego Allena, Tony'egoVicka, Donny Walker i LethyCalwell.Podobnie jak wszyscy oskar\
yciele, Peterson nie mógł się ju\
doczekać,kiedy będzie mógł rozło\
yć pozwanego w krzy\
owym ogniu pytań.Nie spo-dziewał się jednak, \
e pozwany nie da się tak łatwo zastraszyć.Zaczął odtego, \
e zrobił wielką sprawę z jego przyjaz
ni ze skazanym ju\
za mor-derstwo Dennisem Fritzem.- Czy to prawda, \
e pan i Dennis Fritz nie macie innych przyjaciół pozasobą.To prawda?- Ujmijmy to tak - odparł chłodno Ron.- Wrobiliście go, a teraz pró-bujecie wrobić mnie.- Słowa te rozbrzmiały echem w całej sali i Petersonazatkało.Zmieniając temat, spytał, czy Ron pamięta, jak poznał Debbie Carter;Ron nieustannie się tego wypierał.Gdy je powtórzył, Williamson wypalił:- Peterson, wyjaśniani ci to po raz ostatni.Tu wtrącił się sędzia, który kazał świadkowi odpowiedzieć na pytanie.Ron po raz kolejny zaprzeczył, \
e znał Debbie Carter.Peterson krą\
ył wokół niego i krą\
ył, zdając ciosy i trafiając w pustkę.Ponownie wpadł w kłopoty, gdy z uporem maniaka powrócił do swojej wy-dumanej historyjki.- Gdzie pan był siódmego grudnia po dziesiątej wieczorem?Ron:  W domu.Peterson:  Co pan robił?Ron:  Po dziesiątej wieczorem pięć lat temu pewnie oglądałem telewizjęalbo spałem.176Peterson:  Czy to prawda, \
e wyszliście tymi drzwiami, skręciliście w tęalejkę.Ron:  Nie, nie, panie kolego, odpada.Peterson:  śe skręciliście w tę alejkę.Ron:  Nie, absolutnie.Peterson:  Pan i Dennis Fritz.Ron:  Pan chyba.Nie, to odpada.Peterson:  Poszliście do tego mieszkania.Ron:  Akurat.Peterson:  Czy wie pan, gdzie Dennis Fritz był tamtej nocy?Ron:  Wiem, \
e nie u Debbie Carter.Tak bym to ujÄ…Å‚.Peterson:  SkÄ…d pan wie, \
e nie u niej?Ron:  Bo go wrobiliście.Peterson:  Skąd pan wie, \
e nie był u Debbie Carter?Ron:  Dałbym za to głowę.Tak to ujmijmy.Peterson:  Niech pan powie, skąd pan wie.Ron:  Po prostu nie chcę.Nie chcę ju\
więcej pytań.Ja wrócę na miej-sce, a pan niech spyta o to przysięgłych, ale powtarzam, wrobiliście go, ateraz próbujecie wrobić mnie.Barney:  Ronnie.Ron: Moja matka wiedziała, \
e byłem wtedy w domu.Dręczycie mnieod pięciu lat.Mo\
ecie zrobić ze mną, co chcecie.Wszystko mi jedno.Peterson zwolnił świadka i usiadł.Podczas mowy końcowej Barney zrobił sporo, \
eby zaszkodzić policji: prze-dłu\
ające się śledztwo, zawieruszona próbka włosów Gore'a, pozorna ślepota- niedostrzeganie Gore'a jako podejrzanego - spartaczona robota DennisaSmitha na miejscu zbrodni, wielce dyskusyjna taktyka zastosowana podczasprzesłuchania -  senne przyznanie się do winy - ciągle zmieniające się opi-nie tych z Oklahomskiego Biura Z
ledczego.Lista błędów była długa i bogatai mówiąc o zaanga\
owanych w sprawę policjantach, Barney kilkukrotnienazywał ich Keystone Kops, Gliniarzami z Keystone, co było aluzją do nie-mych komedii filmowych z lat 1913-1917.Jak na dobrego adwokata przystało, podkreślił, \
e istnieje szereg uza-sadnionych wątpliwości co do winy oskar\
onego i zaapelował do przysię-głych, \
eby kierowali się zdrowym rozsądkiem.Peterson natomiast stwierdził, \
e \
adnych wątpliwości nie ma.Policjanci- wszyscy byli oczywiście świetnie wyszkolonymi fachowcami - odwalili177kawał dobrej roboty, a on, Peterson, i jego ekipa przedstawili przysięgłymniezbite dowody winy.Idąc w ślady Melvina Hetta, pozwolił sobie na pewną swobodę termi-nologiczną.O wynikach analizy włosów powiedział:- Tak więc, przez bardzo długi czas Hett bada je, bada i bada, i nagle,w tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym piątym, znajduje włos pasujący.Ale Barney był ju\
gotowy.Natychmiast zgłosił sprzeciw:- Wysoki Sądzie, włosa pasującego nie znaleziono u nas, odkąd Okla-homa stała się niezale\
nym stanem.Oskar\
enie nie ma prawa u\
ywać ta-kiego określenia.Sprzeciw został podtrzymany.Peterson z mozołem parł naprzód, streszczając zeznania poszczególnychświadków.Kiedy doszedł do Terri Holland, Ron stę\
ał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

blondiii.htw.pl

Tematy

Index
John Ringo Ghost 01 Ghost
John Norman Gor 04 Nomads of Gor
John Norman Gor 01 Tarnsman of Gor
John Norman Gor 23 Renegades of Gor
John DeChancie Castle 07 Castle Spellbound
John Norman Gor 12 Beasts of Gor
John Dalmas Farside 01 The Lion of Farside
Roberts Nora W blasku reflektorów
Unit 6 Lesson 1
Henri Loevenbruck Mojra Wilczyca i Corka Ziemi

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agus74.htw.pl