[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Staris fanfaronante al la elmigrantaj vila¸a-noj, babilis latine, kantaçis studentkantojn kaj estis re-galata de la societo kompense por tio, ke ili povu nomilin kamarado kaj frato.Kompatinda Georg çar eviden-te li estis afabla kaj bonkora, sed ekstreme malforta sen-ordemulo fine malsani¸is.Tiam, kiam li sentis, ke lafino venas, li el la malsanulejo sendis vokon al li.Li aû-dis, ke li voja¸os hejmen.Çu tiel? Jes, tion li ne neis.59 UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBRO Do faru al mi la komplezon viziti patron kaj panjon, tiam li sidi¸is en la lito, kaj transdonu saluton, pro-mesu al mi çi tion, sciigu, ke mi ¸is plej laste pensis priili, kiam mi mortis.Jes, salutu precipe al panjo, ÿi sufe-ris pro mi ho, kia porko mi estis! Eç ne unu fojon miskribis leteron hejmen dum la kvin jaroj, kiujn mi travi-vis tie çi transe ho, ho, kion mi estus skribinta! Do vipromesas saluti al panjo &Kaj tiam li komencis ¸emplori kaj ekhavis teruran tus-atakon, kaj en la nokto Georg mortis.Sed li mem prome-sis viziti la gepatrojn kaj ricevis la adreson kaj nun liiras tie çi antaû ilia pordego.La fremdulo iris-reiris nubfumante sian cigaron.Mal-varma kaj decidoplena, kiel li lernis esti tie transe en laçaso por prospero, li tamen en çi tiu kvieta medio sen-tis malcerton.Tiu çi komisio estas malagrabla al li kaj ta-men li ne volas malplenumi ¸in.Se Georg almenaû res-tus vivanta nu, li tute simple devas plenumi tion, kionli promesis, morgaû li ja forvoja¸os.Li îetis la cigaron kajeniris rapide tra la pordego.Estas tri ÿtuparoj supren: unu ÿtuparo du li iristre malrapide.Apud fenestro li ekhaltis: asfalta korto,amaso da malgrandaj infanoj, malriçe vestitaj, kiuj ku-ras kaj ludas sub kelkaj ÿnuroj, plenaj de flikitaj tolaîoj.La tria ÿtuparo, jen la pordo E.Olson, oficeja ser-visto.Li sonoris.60 UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROJunulino, pala kaj malgrasa, malfermis.xajnis al li, keÿi aspektas kvazaû ÿi longe ne dormis. Mi venas el Ameriko.La junulino kunfrapis la manojn kaj kuris internen.Liaûdis, ke ÿi vokas : Paçjo, sinjoro el Ameriko, li havas salutojn de Geor-çjo!La voja¸anto eniris kaj fermis la pordon.Estis mallu-me en la vestiblo kaj li atentis malagrablan odoron kva-zaû de malsanulejo aû de medikamentoj.Li sentis mal-agrablon kaj deziris, ke çio estu jam plenumita kaj ke lipovu foriri.Plej bone estas diri çion mallonge, li pensis,sed per kiaj vortoj, Georg ja neniam skribis &Pordo malfermi¸is plej malproksime kaj malgrandasenhara viro en nokta longjako aperis.Li proksimi¸iskun ripetataj klini¸oj kaj malgrandaj ridetoj, duone fa-vore, duone respekte, prenis la palton de la vizitantomalgraû protestoj, kaj pendigis la palton kaj çapelon ku-timlerte kaj zorge sur hokon, dum li parolis duonlaûte,kvazaû timante aûskultantojn. Bonvolu, bonvolu, pardonu, ke mi estastiel vestita,bonvolu eniri, Georçjo do fine sciigas pri si, jes SinjoroDio, komplezu, komplezu, mia edzino estas malsana,dan¸ere malsana, estas bedaûrinde, estos baldaû fino,tie çi estas malordo, bonvolu pardoni, la knabino kom-61 UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROpatinda, devas fari çion, mi devas funkcii en la oficejokaj plue vespere en la teatro, bonvolu &La fremdulo sentis pli kaj pli da konfuzo.El la vor-tofluo li perceptis esence, ke la edzino, la patrino, estasmortanta kiamaniere li nun povus prezenti sian ko-mision. Mi diros ¸in gardeme, prepare, iom post iom,li rezonis.Preta por vidi kortuÿantan malsanulejan sce-non, eble mortliton, li akompanis la parolanton en laçambron.Je sia sincera kontento li tamen trovis, ke la malsanu-lino evidente kuÿas en pli interna çambro, kien la por-doj estis bone fermitaj.Tiu çambro, kie oni petis, ke lisidi¸u, estis miksaîo de saloneto kaj çambrego kaj bonemeblita, ¸i enhavis eç tro multe da mebloj.La oficejservisto evidente ne sciis, kiel li komencusiajn demandojn.Li iris al malnova klapkomodo kajmalfermis skatolon. Çu estas permesate al mi proponi glason da konja-ko, li diris, çiam ridetanta, mi povas diri ke estas de-likata varo, li palpebrumis iom ruze, mi ricevis ¸inde konato Johansson çe la kortego.Timante ofendi per neo kaj dankema pro çiu facili-ganta prokrasto, la voja¸anto permesis, ke lia gastigan-to plenigu du glasojn.La junulino sammomente malfer-mis la dormoçambran pordon kaj enÿteli¸is sur la pied-pintoj.La oficejoservisto daûrigis :62 UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBRO Bonvolu akcepti, sinjoro & sinjoro. Pierson, kompletigis la fremdulo. Bonvolu akcepti, sinjoro Pierson, bonvolu pre-zentu la sukerujon, Mario sinjoro Pierson eble estasankaû doktoro, mia knabo, li studis al doktoro, jes ja, hoho, ja ja.Kiel fartas panjo, Manjo? xi dormas, respondis la filino, kiu sençese per gran-daj, brilaj okuloj rigardis la fremdulon. Imagu, kiel ÿi ¸ojos, kiam ÿi veki¸os, diris la patro;estas tamen mirinde, mia edzinjo çiam kredis, de kiamla malsano kaptis ÿin, ke ni ricevos leteron de la knabo.Certe, Emil, ÿi kutimis diri, Georçjo fine sukcesos kajtiam li skribos al mi.Ja ja çu ankoraû unu konjako,sinjoro Pierson.Kaj nun ÿi havos çi tiun ¸ojon antaû lamorto.La knabino komencis ¸emplori.Sinjoro Pierson rigar-dis kun forta atento la malnovan klapkomodon.Li dezi-ris, ke li estu en la kurzborso en Wall-strato aû alia trebruegplena loko kie ajn, sed ne tie, kie li efektive estas. Mi mensogu la tuton, li pense diris al si mem, kajposte mi skribos el Ameriko.Li provis rideti kaj respon-dis: Ho, ni ja esperu la plejbonon.Ne, mi ne estas kura-cisto mi estas komercisto, negocisto.Sed Georg liprononcis la nomon laû anglolingva maniero estismalsana longtempe.Ne, ne ektimu, fraûlino Olson, li 63 UZINO 2: OMA¯E AL JOHN LUNDGRENeLIBROli nun fartas pli bone.Jes, li estas efektive sen dan¸ero,jes, estas tiel
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexEo Dorosmai, Janos Fabloj kaj aforismoj
Eo Vallienne, Henri Cxu li
Eo Vallienne, Henri Kastelo de Prelongo (2)
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 3
Eo Andersen, Hans Christian Fabeloj 1
Eo Suttner, Berta von For la batalilojn!
Eo Raabe, Wilhelm La nigra galero
Eo Engholm, Stellan Infanoj enTorento
Eo Goldoni, Carlo Kurioza okazajxo
Eo Prus, Boleslaw La faraono 3