[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem podszedł do młodego człowieka, którego Anderson przed chwilą skuł.Obróciłgo na bok i popatrzył.- Rany, ale się cieszę, \
e tu jesteś - powiedział mę\
czyzna w kajdankach.- Gośćwyskoczył nie wiadomo skąd i myślałem, \
e ju\
, koniec ze mną.Zdejmij mi to, dobra?- Cii - rzekł biznesmen i odwrócił się z powrotem do detektywa, który usiłowałdotknąć z
ródła palącego bólu.Gdyby tylko mógł sięgnąć do tego miejsca na plecach,straszliwa męczarnia na pewno by ustała.Napastnik kucnął obok niego.- To ty - szepnął do biznesmena Anderson.- Ty zabiłeś Larę Gibson.- Jego wzrokprzesunął się na człowieka w kajdankach.- A ten to Fowler.Mę\
czyzna skinął głową.- Zgadza się.- Potem dorzucił: - A ty jesteś Andy Anderson.- W jego głosiezabrzmiała nuta prawdziwego podziwu.- Nie sądziłem, \
e właśnie ty będziesz mnie ścigał.Jasne, wiedziałem, \
e pracujesz w wydziale przestępstw komputerowych i będziesz prowadziłdochodzenie w sprawie Gibson.Ale nie tu, nie w terenie.Niesamowite.Andy Anderson.Prawdziwy czarodziej.- Błagam.mam rodzinę! Błagam.Wtedy morderca zrobił coś dziwnego.Trzymając w jednej dłoni nó\
, drugÄ… dotknÄ…Å‚ brzucha policjanta.Potem przesunÄ…Å‚palce po klatce piersiowej detektywa, liczÄ…c \
ebra, pod którymi w szaleńczym rytmie tłukłosię serce.- Błagam - powtórzył Anderson.Morderca znieruchomiał, po czym nachylił się do ucha Andersona.- Nigdy niepoznasz nikogo tak dobrze jak w takiej chwili - szepnął i kontynuował upiorne badanie jegopiersi.IIDemonyHaker nowej generacji; nie nale\
ał do trzeciego pokolenia tych, których natchnieniembyło niewinne oczarowanie.ale do czwartego pokolenia, pozbawionego prawa głosu, którympowoduje tylko gniew.Jonathan Littman  The WatchmanRozdział00001010/dziesiątyO trzynastej do wydziału przestępstw komputerowych wszedł wysoki mę\
czyzna wszarym garniturze.Towarzyszyła mu krępa kobieta ubrana w oliwkowozielone spodnium.Eskortowałoich dwóch funkcjonariuszy stanowej w wilgotnych od deszczu mundurach i z ponurymiminami.Wszyscy skierowali się do boksu Stephena Millera.- Steve? - powiedział wysoki mę\
czyzna.Miller wstał, przygładzając dłonią rzadkiewłosy.- Witam, kapitanie Bernstein - rzekł.- Muszę ci coś powiedzieć - odezwał się kapitan tonem, który Wyatt Gillettenatychmiast rozpoznał jako zwiastujący tragiczną wiadomość.Spojrzał tak\
e na LindęSanchez i Tony ego Motta, którzy podeszli bli\
ej.- Chciałem przekazać to wam osobiście.WParku Millikena właśnie znalez
liśmy zwłoki Andy ego Andersona.Wygląda na to, \
e zabił goten sam człowiek, który zamordował Larę Gibson.- Och - wykrztusiła Sanchez, zasłaniając usta ręką.Zaczęła płakać.- Nie, tylko nieAndy.Nie!Twarz Motta pociemniała.Wymamrotał coś, czego Gillette nie usłyszał.Patricia Nolan przez ostatnie pół godziny dyskutowała z Gillette em, zastanawiającsię, jakiego programu mógł u\
yć morderca, by dostać się do komputera Lary Gibson.Wtrakcie rozmowy otworzyła torebkę, wyciągnęła małą buteleczkę i przystąpiła do niezbytstosownej czynności lakierowania paznokci.Teraz pędzelek zawisł bezwładnie w jej palcach.- Bo\
e jedyny.Stephen Miller przymknął na moment oczy.- Jak to się stało? - spytał dr\
ącym głosem.Otworzyły się drzwi, przez które wpadli Frank Bishop i Bob Shelton.- Słyszeliśmy - rzekł krótko Shelton.- Wróciliśmy jak najszybciej.To prawda?Zszokowane miny wszystkich nie pozostawiły im \
adnych złudzeń.- Rozmawialiście z jego \
oną? - zapytała przez łzy Sanchez.- Bo\
e, on ma małącóreczkę, Connie.Ma dopiero pięć czy sześć lat.- Komendant i psycholog ju\
do nich jadą.- Jak to się stało, do diabła? - powtórzył Miller.- Wiemy dość dobrze - rzekł kapitan Bernstein.- Mamy świadka - kobietę, któraspacerowała z psem.Andy zatrzymał chyba właśnie niejakiego Petera Fowlera.- Zgadza się - powiedział Shelton.- To dealer, który naszym zdaniem dostarczył brońmordercy.- Wygląda jednak na to - ciągnął Bernstein - \
e Andy wziÄ…Å‚ Fowlera za mordercÄ™.Blondyn ubrany w kurtkÄ™ d\
insową.Włókna znalezione na ciele Lary Gibson musiały sięprzykleić do no\
a, który zabójca kupił od Fowlera.W ka\
dym razie kiedy Andy zakuwałFowlera w kajdanki, zjawił się za nim jakiś biały mę\
czyzna.Pod trzydziestkę, ciemnowłosy,w granatowym garniturze i z teczką.Dz
gnął Andy ego w plecy.Kobieta pobiegła wezwaćpomoc i tylko tyle widziała.Morderca zadz
gał te\
Fowlera.- Dlaczego Andy nie wezwał wsparcia? - zapytał Mott.Bernstein zmarszczył brwi.- Właśnie to jest bardzo dziwne - sprawdziliśmy jego komórkę i ostatnim numerem,jaki wybierał, był numer centrali.Rozmowa trwała całe trzy minuty.W centrali nie ma jednakśladu po tym zgłoszeniu, nie rozmawiał z nim \
aden z dy\
urnych.Nikt nie ma pojęcia, jak tomo\
liwe.- Prosta sprawa - odezwał się haker.- Włamał się do centrali.- Pan jest Gillette - powiedział kapitan.Nie oczekiwał potwierdzenia; bransoletka nanodze rzucała się w oczy.- Co to znaczy, \
e włamał się do centrali?- Dostał się do komputera operatora telefonicznego i przełączył wszystkie wychodzącerozmowy Andy ego pod własny numer.Prawdopodobnie udawał dy\
urnego i powiedział mu,\
e radiowóz jest ju\
w drodze.Potem odłączył telefon Andy ego, \
eby nie mógł zadzwonićnigdzie indziej po pomoc.Kapitan wolno pokiwał głową.- On to wszystko zrobił? Chryste, z kim my mamy do czynienia? - Z najlepszymsocjotechnikiem, o jakim słyszałem - powiedział Gillette.- Niech to szlag! - wrzasnął na niego Shelton.- Mógłbyś sobie darować ten pieprzony\
argon komputerowy?Frank Bishop dotknął ręki partnera i zwrócił się do kapitana: - To moja wina.- Twoja wina? Co masz na myśli? - spytał szczupłego detektywa Bernstein.Bishop odwrócił wzrok od Gillette a i wbił w podłogę.- Andy był typem gliniarzapracującego za biurkiem.Nie miał dobrego przygotowania do akcji.- Przecie\
był wyszkolonym detektywem - rzekł kapitan.- Szkolenie to coś zupełnie innego ni\
prawdziwe zatrzymanie na ulicy.- BishopuniósÅ‚ gÅ‚owÄ™.- Moim zdaniem, panie kapitanie.Kobieta towarzyszÄ…ca Bernsteinowi poruszyÅ‚a siÄ™.Kapitan zerknÄ…Å‚ na niÄ…, a potemoznajmiÅ‚:- To detektyw Susan Wilkins z wydziaÅ‚u zabójstw w Oakland.Przejmie sprawÄ™.Wcentrali w San José pracuje ju\
jej oddział specjalny - grupa z kryminalistycznego idochodzeniowa.Zwracając się do Bishopa, kapitan powiedział:- Frank, zgodziłem się na twoją prośbę w sprawie MARIN.Mamy zgłoszenie, \
esprawców widziano godzinę temu niedaleko sklepiku dziesięć mil na południe od WalnutCreek.Zdaje się, \
e kierują się w tę stronę.- Spojrzał na Millera.- Steve, przejmiesz zadanieAndy ego, stronę komputerową sprawy.Będziesz pracował z Susan.- Oczywiście, kapitanie.Mo\
e pan być spokojny.Kapitan zwrócił się do PatriciiNolan.- Pani jest tą osobą, w której sprawie rozmawiał z nami komendant, prawda?Konsultantem do spraw bezpieczeństwa z firmy komputerowej? Horizon On-Line?Skinęła głową [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

blondiii.htw.pl

Tematy

Index
Benzoni Juliette Błękitna gwiazda Kolekcjoner z Warszawy t.1
De La Cruz, Melissa Błękitnokrwiœci 05. Zabłškany Anioł
Christie Agata Zagadka Blekitnego Expresu(1) i
Melissa De La Cruz Błękitnokrwiœci 04 Dziedzictwo
De La Cruz, Melissa Błękitnokrwiœci 06. Dziedzictwo
Wielki blekit Jennifer Donnelly
Waligórski Andrzej Blekitny rycerz
Rosamunde Pilcher Błękitna sypialnia
Ian Wood Królestwa Merowingów 450 751
Jordan Penny Saga rodu Crightonów 01 Doskonały plan

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

psdtutoriale.xlx.pl