[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— Brałam się za śpiewanie utworów, do których mój głos nie jest stworzony.Sebastian Levinne, mówiła dalej, to wspaniały przyjaciel.Chce obsadzić ją w głównej roli w teatrze w Londynie, lecz ona najpierw wolałaby nauczyć się sztuki aktorskiej.— Śpiewanie w operze oczywiście też wymaga tego typu umiejętności, lecz to jeszcze nie wszystko.Mam przed sobą tyle do nauczenia, że wspomnę tylko o ustawieniu głosu, o dykcji.Teatr wymaga od aktora więcej subtelności, zachowania umiaru, tu nie można pozwalać sobie na zbyt szerokie gesty, na zbytnią impulsywność.Dodała, że następnej jesieni planuje wystąpić w Londynie w teatralnej wersji Toski, po czym przeszła do rozmowy o Możnych Opactwach.Oboje z George’em przedyskutowali plany i pomysły związane z całą posiadłością, przy czym George bez przerwy podkreślał swoją rolę jako właściciela ziemskiego.Ani w oczach Jane, ani w jej głosie nie było śladu kpiny, lecz mimo to Nell czuła się skrępowana.Niechby George przestał się wreszcie popisywać.Niechby się przestał pysznić Możnymi Opactwami tak, jak gdyby on i jego przodkowie żyli tu od wieków.Po kawie wyszli na taras, lecz niebawem George został wezwany do telefonu.Rzuciwszy słowo przeprosin, zostawił je same.Nell zaproponowała spacer po ogrodzie, a Jane przystała na to z przyjemnością.— Chciałabym wszystko zobaczyć — powiedziała.Ona chce zobaczyć dom Vernona, pomyślała Nell.To dlatego tu przyjechała.Niech jej będzie.Vernon i tak nigdy nie znaczył dla niej tyle, ile znaczył dla mnie!Gorąco pragnęła dowieść swojej słuszności, udowodnić Jane… Co udowodnić, tego sama dokładnie nie wiedziała, lecz czuła podświadomie, że Jane ją osądza, co więcej, że ją potępia.Szły wzdłuż długiego klombu, na którym teraz, na tle starych, czerwonych murów, wesoło jaskrawiły się michałki.Nell nagle przystanęła.— Jane.Chcę ci powiedzieć… chcę wyjaśnić… — przerwała, próbując zebrać się w sobie.Jane rzuciła jej szybkie, badawcze spojrzenie.— Pewnie myślisz o mnie bardzo źle… tak prędko wyszłam za mąż…— Ależ skąd — odparła Jane.— To było bardzo rozsądne.To nie tak, pomyślała Nell.Ona chce mnie zbyć byle czym.— Uwielbiałam Vernona, tak, uwielbiałam.Kiedy zginął, serce rozdzierało mi się z bólu.Mimo to wiedziałam, byłam przekonana, że on sam nie życzyłby sobie mojego smutku.Zmarli nie chcą, byśmy byli smutni…— Skąd wiesz?Nell popatrzyła na nią zaskoczona.— Głosisz wygodne poglądy — powiedziała Jane.— Zmarli chcą, abyśmy byli dzielni, nie tracili ducha i tak dalej.Nie życzą sobie żadnych łez.Tak mówią wszyscy, lecz ja nie potrafię pojąć, skąd się bierze w ludziach ta ich ufna wiara.Przypuszczam, że oszukują sami siebie, by łatwiej im było żyć.Żywi bywają różni.Nie wszyscy chcą tego samego, więc może podobnie jest z umarłymi.Są na pewno setki samolubnych zmarłych (jeśli w ogóle istnieją jacyś zmarli), którzy są tacy sami, jacy byli za życia.I na pewno daleko im do wspaniałego altruizmu.Przynajmniej na początku.Śmiech mnie ogarnia, kiedy widzę, jak pogrążony w smutku wdowiec obżera się nazajutrz po pogrzebie i zapewnia uroczyście, że jego Mary nie chciałaby, by się umartwiał.Skąd on o tym wie? Mary może właśnie lamentuje i zgrzyta zębami, widząc, jak jej mąż używa sobie jak zwykle, jak gdyby ona nigdy nie istniała.Za życia tuziny kobiet robią wokół siebie zamieszanie.Dlaczego miałyby zmienić swój charakter po śmierci?Nell milczała.Nie mogła zebrać myśli.— To nie znaczy, że Vernon miałby być taki sam — kontynuowała Jane.— On istotnie mógłby nie chcieć, żebyś nosiła po nim żałobę.Ty to wiesz najlepiej, bo ty znałaś go tak jak nikt inny.— Tak — podchwyciła czym prędzej Nell.— Właśnie tak.Wiem, że życzyłby mi szczęścia, i wiem, że podobałoby mu się, że tu jestem.On chciał za życia, żebym miała Możne Opactwa.— On chciał mieszkać w nich razem z tobą.A to co innego.— Tak, co innego, lecz także moje życie z George’em nie jest takie, jakie byłoby z nim.Och, Jane, tak bardzo chcę, żebyś mnie zrozumiała.George jest kochany, lecz on nie jest i nigdy nie będzie dla mnie tym, czym był Vernon.Zapadło długie milczenie.Przerwała je Jane:— Jesteś szczęśliwą kobietą, Nell.— Czyżbyś myślała, że ja naprawdę kocham ten cały przepych? Dla Vernona rzuciłabym wszystko w jednej chwili!— No, nie wiem.— Jane! Ty…— Tobie tak się zdaje, lecz ja… ja mam pewne wątpliwości.— Już raz to zrobiłam.— Nie, ty tylko przestałaś myśleć o dostatniej przyszłości.To co innego.Tym razem połknęłaś haczyk.— Jane!Oczy Nell wypełniły się łzami.Odwróciła twarz.— Moja droga, jak zwykle jestem nieludzka.W tym, co zrobiłaś, nie ma nic złego.Przypuszczam nawet, że postąpiłaś słusznie i zgodnie z ewentualnym życzeniem Vernona.Ty potrzebujesz dobroci i opieki, choć skądinąd wygodne życie każdego wciąga.Kiedyś się przekonasz.A nawiasem mówiąc, źle mnie zrozumiałaś, kiedy powiedziałam, że jesteś szczęśliwa.Być szczęśliwym, to umieć pogodzić sprawy duchowe ze sprawami cielesnymi, co się ludziom rzadko udaje, lecz tobie i owszem; tobie się udało.Gdybyś wyszła za George’a za pierwszym razem, szłabyś przez życie ze skrywanym żalem, z tęsknotą za Vernonem, z poczuciem, że los cię okpił przez twoją własną tchórzliwość.Gdyby Vernon żył, możliwe, że po pewnym czasie odsunęlibyście się od siebie, skłóceni, z nienawiścią w sercach.Stało się jednak, jak się stało.Miałaś Vernona, a ponosząc ofiarę, zachowałaś go na zawsze w sercu, tam, gdzie już nic go nie dotknie.Miłość już na zawsze pozostanie dla ciebie czymś pięknym.No a przy tym masz te wszystkie rzeczy.Te oto! Rozpostarła szeroko ramiona.Nell nie słuchała uważnie do końca.Widać było po jej oczach, że się rozrzewniła.— Wiem.Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.Słyszy się to, kiedy się jest dzieckiem, a później samemu się to mówi.Wszystko jest w ręku Boga.— A co ty wiesz o Bogu, Nell Chetwynd? W postawionym pytaniu krył się tak wielki ładunek okrucieństwa, że Nell popatrzyła na Jane w zdumieniu.Tak, niewątpliwie Jane rzucała pod jej adresem gwałtowne oskarżenie.W jej twarzy nie było śladu łagodności sprzed ostatnich kilku chwil.— Bóg i jego wola! Pewnie mi zaraz powiesz, że twoje dzisiejsze bogactwo jest ci nadane wolą Boga, tak? Nie wiesz nic o Bogu, inaczej nie mówiłabyś tak, jak mówisz, a mówisz tak, jakbyś poklepywała Boga po plecach, oczekując, że uczyni twoje życie wygodnym i dostatnim.Czy znasz pewien werset z Biblii, taki, który mnie zawsze przeraża? Jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie.Kiedy Bóg zażąda twojej duszy, bądź pewna, że mu ją oddasz! — Zamilkła.Chwilę później jej głos brzmiał zupełnie inaczej.— Pójdę już.Wiem, nie powinnam tu przychodzić, ale chciałam zobaczyć dom Vernona.Przepraszam, że mnie poniosło.To dlatego, że jesteś tak diabelnie z siebie zadowolona.Zadowolona, właśnie tak.Życie dla ciebie zaczyna się i kończy na tobie samej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tematy
IndexChristine Amsden [Cassie Scot Cassie Scot ParaNormal Detecti
Christine Wood [Life Plan 01] A Life Plan Without You (epub)
Christie Craig [Divorced, Des Divorced, Desperate
Moore Christopher Ssij, mała, ssij (II)
Christine Cody [Bloodlands 01 Bloodlands (epub)
Christina Ross [Unleash Me, A Unleash Me, Vol 3 (epub)
Christian Fletcher [The Left Left on the Brink (epub)
Stasheff, Christopher Wizard in Rhyme 6 Haunted Wizard
Christopher G Nuttall [Royal The Royal Sorceress (epub)
Christine Feehan Mroczna Seri Mroczny Demon