Arturo Pérez Reverte Ostatnia bitwa Templariusza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyraz łagodzący rysy twarzy jakby wycięte rylcem, wnieoczekiwany sposób uczłowieczający je: taki wyraz miał na polaroidowej fotografii,zrobionej na tym samym patio, którą Quart trzymał w swoim hotelowym pokoju.Przypomniał sobie arcybiskupa Spadę, szefa ISZ-u; arcybiskup i proboszcz uśmiechalisię w taki sposób jak doświadczeni gladiatorzy, dla których kierunek góra czy dół wskazany przez kciuk, jest najmniej ważny.Zastanowił się, czy kiedyś i on będzie sięuśmiechał tam samo.Macarena Bruner nadal mu się przyglądała i wydawało się, żeona również zna sekret tego uśmiechu.Księżna spojrzała na córkę, a potem naQuarta. Niech ksiądz posłucha odezwała się po chwili namysłu. Ten kościół jestważny dla mojej rodziny.Nie tylko przez to, co oznacza, ale także przez to, że jakmówi don Pr�amo kiedy burzy się jakiś kościół, niszczy się kawałek nieba.I niechodzi mi o to, że miejsce, gdzie się wybieram, będzie zajmowało mniejszą przestrzeń podniosła do ust szklankę coca-coli, przymykając z rozkoszy oczy, kiedy bąbelkipołaskotały jej nos. Ufam mojemu proboszczowi, że doprowadzi mnie tam wrozsądnym terminie.Ksiądz Ferro głośno wytarł nos w chustkę. Na pewno pani tam dotrze znów wytarł nos. Ma pani moje słowo.Schował chustkę do kieszeni i spojrzał na Quarta wyzywająco, na wypadek gdybypróbował protestować, że nie można składać tego rodzaju przyrzeczeń.Cruz Bruner,zachwycona, uderzała wachlarzem o dłoń, jakby biła brawo. Widzi ksiądz? zwróciła się do Quarta. Oto korzyści płynące z zapraszaniaksiędza na podwieczorek sześć dni w tygodniu.Zyskuje się pewne przywileje wilgotne oczy patrzyły na księdza Ferro z wdzięcznością, poważnie i kpiącorównocześnie. Pewne zabezpieczenia.Proboszcz poruszył się na krześle, zakłopotany milczeniem Quarta. Beze mnie też by się pani tam dostała powiedział ponuro. Może tak, ale może i nie.Choć jestem pewna, że gdyby mi nie pozwolono wejść,ksiądz byłby gotów urządzić tam na górze piekielną awanturę starsza dama rzuciłaszybkie spojrzenie na agatowy różaniec, leżący na stoliku pełnym gazet i czasopism,obok książeczki do nabożeństwa, i westchnęła z nadzieją. W moim wieku toprzynosi ukojenie.Z pobliskiego ogrodu, z drugiej strony otwartej kraty, pod jednym z łuków galeriidochodził śpiew kosów.Aagodna melodia, ozdobiona słodkimi tonami, kończąca sięzawsze wysokim trylem.Maj jest miesiącem godów, wyjaśniła księżna, odwracając siębokiem, żeby lepiej słyszeć.Kosy siadały na murze oddzielającym posiadłość odklasztoru i często rozbrzmiewał wspólnie śpiew ich i zakonnic.Książę, jej ojciec,dziadek Macareny, spędził ostatnie lata, nagrywając śpiew tych ptaków.Taśmy i płytygdzieś jeszcze plączą się po domu.Czasem spomiędzy ptasich głosów dał się słyszećodgłos kroków dziadka na żwirowanych ścieżkach ogrodu. Mój ojciec dodała wiekowa księżna był człowiekiem bardzo staroświeckim.Wielki pan.Nie podobałoby mu się, gdyby widział, jak kończy się świat, który on znał ze sposobu, w jaki przechylała głowę mówiąc te słowa, jasno wynikało, że jej też sięnie podoba. Przed wojną domową została wydana książka Latyfundia Hiszpanii, wktórej moja rodzina zalicza się do najbogatszych w Andaluzji.Już wtedy było tak tylkona papierze.Pieniądze przechodziły z rąk do rąk: wielkie posiadłości należą teraz dobanków i finansistów, którzy mają folwarki z ogrodzeniem pod napięciem, luksusowesamochody terenowe i wykupują wszystkie piwnice w Jerez.Spryciarze wzbogaceni wdwa dni, tak jak chciałby mój zięć. Mamo!Księżna podniosła dłoń w stronę córki. Pozwól mi mówić, co zechcę.Choć księdzu Pr�amo nigdy się nie podobałPencho, ja go lubiłam.I fakt, że się z nim rozstałaś, niczego nie zmienia.Wachlowała się teraz z energią niespodziewaną u starszej damy. Przyznaję też, że wsprawie kościoła nie zachowuje się jak dżentelmen.Macarena Bruner wzruszyła ramionami. Pencho nigdy nim nie był wyjęła z cukierniczki jedną kostkę i ssała ją zroztargnieniem.Quart patrzył na nią, kiedy nagle podniosła na niego wzrok, a kostkacukru rozpuściła się w jej ustach. Nawet nie udaje, że nim jest. Nie, oczywiście ironia zadzwięczała nieoczekiwanie w ustach starszej pani.Twój ojciec tak, to był dżentelmen.Andaluzyjski pan.Zamyśliła się, dotykając czubkami palców kafelków obmurowania fontanny napatio.Kafelki te, wyjaśniła nieoczekiwanie Quartowi, nie całkiem na temat, pochodząz szesnastego wieku i zostały ułożone zgodnie ze ścisłymi regułami heraldyki: w całymdomu nie ma żadnego koloru sąsiadującego z innym, ani dwóch metali obok siebie.%7ładnej zieleni obok czerwieni, żadnego srebra obok złota zawsze umieszczane byłynaprzeciwko siebie. Andaluzyjski pan powtórzyła po chwili milczenia.I karminowa linia zwiędłychi prawie już nie istniejących warg poruszyła się w gorzkim uśmiechu, który nigdy niepojawiał się w obecności innych ludzi.Macarena Bruner poruszała głową, jakby ta chwila ciszy była skierowana do niej. Dla Pencho ten kościół nic nie znaczy wydawało się, jakby mówiła te słowabardziej do Quarta niż do swojej matki. Przekłada się na metry kwadratowe terenu,jaki można zabudować.Nie możemy wymagać, żeby podzielał nasz punkt widzenia.Znów odezwała się księżna. Naturalnie potwierdziła. Może inaczej byłoby z kimś z twojej klasy.Nie podobały się te słowa jej córce.Przyglądała się jej teraz z powagą. Ty poślubiłaś człowieka ze swojej klasy. Masz rację starsza pani wydobyła smutny uśmiech na usta. Jako mężczyznietwojemu mężowi nie można niczego zarzucić.Odważny, pewny swego tymzdecydowaniem płynącym z liczenia wyłącznie na własne siły. rzuciła szybkiespojrzenie na proboszcza. Tak jest, robi z naszym kościołem, co chce, i za nic manasze zdanie. Na razie jeszcze nic nie zrobił sprzeciwiła się Macarena. I nie zrobi, jeślibędę potrafiła temu zapobiec.Cruz Bruner jeszcze bardziej zmarszczyła usta. Każesz mu bardzo drogo płacić, moje dziecko.Wkraczały na teren, na którym starsza pani zle się czuła, a forma, w jakiejzwracała się do córki, zawierała dyskretne napomnienie.Ta spojrzała w przestrzeńponad ramieniem Quarta, zadowolonego, że nie na nim spoczęło to nieobecnespojrzenie. Jeszcze wszystkiego nie zapłacił mruknęła Macarena. Tak czy inaczej orzekła matka zawsze będzie twoim mężem, czy będziesz znim, czy nie.Prawda, don Pr�amo? znów pewne siebie, wilgotne i kpiarskie oczyspoczęły na Quarcie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Tematy

Index
Gwiezdne Wojny 058 Trylogia THRAWNA Ostatni rozkaz Timothy Zahn
Joanna Piercy 03 Ostatnia randka Masters Priscilla
Griffin W. E. B. Ostatni bohaterowie 03 Szpiedzy i żołnierze(4)
Boyd John Ostatni statek z planety Ziemia
Dean R. Koontz Ostatnie drzwi przed niebem
Huberath Marek S Ostatni, ktorzy wyszli z raju
Kraszewski Józef Ignacy Ostatni z Siekierzyńskich; niehotowie
Anne Tracy Warren 03 Ostatnia kochanka
Schiff Stacy Kleopatra. Biografia
Gage Elizabeth Błysk pończoszki 03 Christine

�

pobieranie / do ÂściÂągnięcia / ebook / pdf / download

Tematy